Χωρίς να τους περιμένεις έρχονται και αλλάζουν τις ισορροπίες

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έρχονται στη ζωή μας και ταράζουν τα ήρεμα νερά μας. Συνήθως ακτινοβολούν εμπιστοσύνη και φοράνε το πιο ζεστό χαμόγελο που έχει αντικρίσει η ψυχή μας. Είναι αυτοί που δεν περιμέναμε ποτέ να βρεθούν στον δρόμο μας, που μας βρίσκουν στα χάλια μας και απροετοίμαστους για την άφιξή τους, ενώ ταυτόχρονα μας γεμίζουν από το πρώτο γεια με μια αλόγιστη επιθυμία να γίνουν κομμάτι της καθημερινότητάς μας.

Ανέκαθεν οι ανθρώπινες σχέσεις δεν υπήρξαν εύκολες, πόσο μάλλον εκείνες που αφορούν ζητήματα καρδιάς. Πώς γίνεται να γνωρίζεις έναν άνθρωπο και να ξέρεις πως είναι ο άνθρωπός σου; Είναι λες και κάτι μέσα σου το φωνάζει, την ώρα που η καρδούλα σου αρχίζει να χτυπάει πιο δυνατά. Κάπως έτσι ξεκινάνε όλα… Λένε πως πολλές φορές γνωρίζουμε τους κατάλληλους ανθρώπους σε λάθος στιγμές! Τι γίνεται λοιπόν σε τέτοιες περιπτώσεις; Μπορεί το συναίσθημα να κερδίσει και να βγει μπροστά αλώβητο όταν έχει απέναντί του το μυαλό;

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που δε μας αφήνουν επιλογή. Έρχονται και ξαφνικά νιώθουμε χαμένοι μπροστά στην παρουσία τους. Μπαίνουν στον απάτητο χώρο του μυαλού μας κάνοντας τα πόδια μας να κόβονται και την καρδιά μας να τρέμει και μόνο στο άκουσμα του ονόματός τους. Είναι εκείνοι που σου μαθαίνουν πως το να ακολουθείς τον δρόμο του μυαλού καμιά φορά είναι αβάσταχτα δύσκολο. Πόσες φορές έχει έρθει ο σωστός άνθρωπος σε λάθος στιγμή; Όταν όλα έχουν μπει σε τάξη, φτάνει και μαζί του φέρνει την πλήρη υπέροχη αταξία. Δε θες να αφεθείς, αλλά αδυνατείς!

Σκέφτεσαι πώς να διαχειριστείς μια τέτοια κατάσταση. Είναι αυτοί οι ανέλπιστα ρομαντικοί που θα σε βγάλουν από το καβούκι σου, που θα πιείτε ένα κρασάκι μαζί στην παραλία, θα στρώσουν απλώς μια πετσέτα και και θα παρατηρήσουν μαζί σου το φεγγάρι όλο το βράδυ. Με μια μικρή βόλτα με το αμάξι ή με μια απλή κουβέντα σε κάνουν να φαντάζεσαι πως το μέλλον σου κρέμεται από τα χείλη τους. Ξαφνικά δεν υπάρχει λάθος στιγμή παρά μόνο το τώρα! Είναι οι άνθρωποί μας!

Πώς διαχειρίζεται άραγε το μυαλό την έννοια του «ανθρώπου σου»; Λέξη με μεγάλη βαρύτητα και ταυτόχρονα αναγκαία όσο ο αέρας που αναπνέουμε! Καταρρίπτεται καθετί γνώριμο, καθετί σταθερό μαζί του. Ανοίγεται ένας κόσμος άυλος, άγνωστος και ταυτόχρονα τόσο γνώριμος, λες και υπήρχε πάντα στην πραγματικότητά μας. Πόσες φορές έχουμε υπάρχει μεταξύ καρδιάς και μυαλού; Τι μπορεί άραγε να υπερισχύσει; Θα έλεγε κανείς πως είναι μια μάχη άνιση.

«Έρως ανίκατε μάχαν», έχει γράψει ο Σοφοκλής στην Αντιγόνη του. Γιατί ο έρωτας είναι μια τραγωδία με στιγμές ευτυχίας, στιγμές πάθους και λάθους, ακόμα παραφροσύνης. Ας κάτσουμε να αναλογιστούμε πόσες φορές τα άγνωστα έγιναν γνώριμα μέσα από δυο ζευγάρια μάτια που κοίταξαν έτοιμα να σου μιλήσουν χωρίς καν το στόμα να έχει αρθρώσει κουβέντα! Όλα φωνάζουν να τολμήσουμε να μπούμε στο τρένο, να κάνουμε το ταξίδι μαζί με το άτομο που ήρθε να μας πάρει απ’ το χέρι και να μας γυρίσει σε μέρη αλλιώτικα από τη ζώνη ασφαλείας μας. Κι ας τρέμει κάθε κύτταρο του κορμιού μας. Είναι τα συναισθήματα που μας δημιουργούν αυτοί οι άνθρωποι που αποδυναμώνουν κάθε σκέψη που δεν τους περιλαμβάνει. Όταν όλα είναι τόσο εύθραυστα και ο φόβος της αποτυχίας επισκιάζει τις αφορμές χαράς, πώς πείθεις άραγε τον εαυτό σου πως δεν πρέπει να αφεθείς στον ατελείωτο ρυθμό του τραγουδιού του;

Ο άνθρωπός μας μοιάζει με Σάββατο σ’ ένα ημερολόγιο που ‘χει μόνο Δευτέρες! Ακόμα και τη λάθος στιγμή να κάνει την εμφάνισή του, τα σώματα, οι ψυχές, τα αγγίγματα γνωρίζονται τόσο ηχηρά, ώστε να ανατραπούν όλα και να καταλήξεις μαζί του. Τι κάνεις λοιπόν; Αφήνεσαι στην όαση των αισθήσεων καταρρίπτοντας κάθε δεδομένο ή κλείνεις τα μάτια εθελοτυφλώντας; Ο άνθρωπός μας είναι αυτός που όσο δύσκολες κι αν είναι οι συνθήκες, όσο κι αν προσπαθήσουμε να τρέξουμε μακριά του, θα βρει έναν μοναδικά απρόσμενο τρόπο να κάνει την εμφάνισή του στη ζωή μας! Όταν έρθει το συγκεκριμένο πρόσωπο θα εισχωρήσει με τέτοια άνεση στα δύσβατα μονοπάτια του μυαλού σου που όλα θα σωπάσουν! Δημιούργησε την όαση που θα κάνει το μυαλό σου να τρελαθεί, γιατί ο έρωτας είναι γεμάτος εκπλήξεις! Άραγε, θα κάνεις το βήμα;