Aν είχα την αγάπη σου όλα θα ήταν αλλιώς

Πολλές φορές σκέφτομαι αν είχα την αγάπη σου πώς θα ήταν η ζωή μου. Πώς θα ήταν η καθημερινότητά μου ή αν θα επηρέαζες τη ζωή μου. Αν θα ταραζόμουν στη σκέψη σου όπως τώρα. Τα Σαββατοκύριακά μου και οι γιορτές; Τα πρωινά και τα βράδια μου; Αυτά πώς θα ήταν αν σε είχα; Νομίζω θα ήταν γεμάτα. Όπως κι αυτά, έτσι κι εγώ θα ένιωθα γεμάτη. Γεμάτη από σένα. Με ένα τρόπο που μόνο εσύ μπορεί να με γεμίσεις. Η γραμμή της καρδιάς μου θα ανεβοκατέβαινε τρελά. Δεν θα υπήρχε ευθεία, βαρεμάρα, ρουτίνα. Όλα τα πράγματα μαζί σου θα έσπαγαν τα κατεστημένα.

Και μη νομίζεις ότι χρειάζεται να κάνεις πολλά ή να αλλάξεις κάτι. Μη σκεφτείς καν ότι μπορεί να έχω υψηλές προσδοκίες. Καθόλου. Σε θέλω έτσι όπως σε γνώρισα. Με τα πάνω και τα κάτω σου, με τα πείσματα και τις επιθυμίες σου. Με τις φυγές και τα προβλήματά σου, με τα αστεία σου και τις σοβαρές συμβουλές σου. Όλα θα τα αποζητούσα, από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα. Δεν είμαι τόσο πεισματάρα όσο νομίζεις. Αλλά υποθέτω δε θα το μάθεις ποτέ αυτό.

Όπως ούτε θα μάθεις πως είναι να περνά κανείς χρόνο μαζί σου. Να είναι μέρος της ρουτίνας σου, να σε δει να τσαλακώνεσαι, να λυγίζεις, να γελάς και να είσαι ευτυχισμένος. Ούτε εγώ θα το μάθω, αλλά μπορώ να το φαντάζομαι. Μου το επιτρέπεις;

Πριν λίγες μέρες συζητούσαμε στον ύπνο μου. Δεν θυμάμαι τι μου έλεγες, νομίζω δεν με ένοιαζε κιόλας. Μιλούσες ήρεμα και κοιτούσα το στόμα και τα χέρια σου. Προσπαθούσα να αποστηθίσω κάθε τι που μου τραβούσε την προσοχή πάνω σου αλλά δεν μπορούσα να επικεντρωθώ σε κάτι συγκεκριμένο. Κάτι μου εξηγούσες υποθέτω λοιπόν κι εγώ κρεμόμουν από τον τόνο της φωνής σου.

Αν είχα την αγάπη σου θα ήμουν ευτυχισμένη. Δεν λέω ότι όλα θα ήταν τέλεια. Όμως αυτή η ανεξήγητη θλίψη και το μόνιμο στρες θα εξαφανίζονταν. Θα ένιωθα πιο δυνατή μαζί σου. Θα γινόμασταν ένα. Θα έβλεπα τις πιο σκοτεινές, τις πιο σαδιστικές πλευρές σου. Θα φοβόμουνα, όμως θα κρατιόμουν πιο σφιχτά από πάνω σου. Δεν θα ήθελα με τίποτα να σε απογοητεύσω και θα ήθελα να σε νιώσω όσο πιο κοντά μου γίνεται. Θα σου ζητούσα να είσαι τρυφερός και να με φιλάς συνεχώς.

Δεν θα άφηνα κανένα λεπτό μαζί σου να πάει χαμένο. Θα ζήλευα, θα κρατούσα μούτρα και με μια αγκαλιά και με τα χεριά σου στο λαιμό μου όλα θα περνούσαν. Θα κάναμε έρωτα και μετά θα κοιμόμουν με το χέρι μου στο στήθος σου. Θα έδιωχνες όλους τους εφιάλτες μακριά. Θα έφευγες με τους φίλους σου και θα αγωνιούσα να γυρίσεις. Θα περίμενα όμως ποτέ δε θα σε ενοχλούσα χωρίς σοβαρό λόγο. Θα σου μαγείρευα και θα σε ρωτούσα συνεχώς αν σου αρέσει και θα νευρίαζες. Θα σου διάβαζα ό,τι έγραφα και θα μου έλεγες πόσο λίγο σου αρέσει. Θα πηγαίναμε για ψώνια, για βόλτες, θα σε έμπαζα στο δικό μου κόσμο κι εσύ στο δικό σου.  Δύο κόσμοι τόσο διαφορετικοί που θα είχαν κάτι κοινό, την ίδια αγάπη μέσα τους.

Aν είχα την αγάπη σου… Μα δεν την έχω.