Δεν καταλήγουμε πάντα με το μεγάλο μας έρωτα

Υπάρχει κανείς που να μην πιστεύει στον πραγματικό έρωτα; Ακόμη κι οι πιο κυνικοί στο θέμα, κατέληξαν να μην πιστεύουν σ’ αυτόν, επειδή ακριβώς έζησαν κάτι και στο τέλος έχασαν έναν τέτοιο μεγάλο έρωτα, απ’ αυτούς που διαβάζουμε στις νουβέλες και βλέπουμε στις ταινίες. Και λανθασμένα απογοητεύτηκαν.

Όλοι γνωρίσαμε ή θα γνωρίσουμε τον λεγόμενο «έρωτα της ζωής μας». Κάποιοι, όμως, από μας δε θα είναι τόσο τυχεροί, έτσι ώστε να τον κρατήσουν. Ναι, η ζωή δεν καταλήγει πάντα όπως τα παραμύθια με το «έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Κάποιες φορές η μεγαλύτερη ερωτική μας ιστορία τελειώνει με το «έζησαν αυτοί καλά και χωριστά…».

Λίγοι τυχεροί γνωρίζουν τον έρωτα της ζωής τους και μένουν μαζί του. Νιώθουν μέσα τους αυτή τη δυνατή σπίθα έλξης, μαθαίνουν απ’ αυτόν, δίνουν και παίρνουν ολοκληρωτικά, γίνονται καλύτεροι άνθρωποι, ζουν την απόλυτη αγάπη κι ευτυχία στο πλευρό του. Οι περισσότεροι, όμως, δεν παντρεύονται ποτέ ή χωρίζουν στην πορεία. Δε μένουν μαζί μέχρι τα γεράματα να περπατάνε χέρι-χέρι στις βόλτες, γιατί η πραγματική ζωή σε σχέση με τα παραμύθια είναι πολύ πιο περίπλοκη. Σ’ αυτή δεν υπάρχουν από μηχανής θεοί και μαγικές συμπτώσεις.

Στην πραγματικότητα η αγάπη δεν κατακτάει τα πάντα, δε χτίζει πάντα γέφυρες στις διαφορές, δε νικάει πάντα την αρρώστια και τις ανθρώπινες αδυναμίες. Κάποιες φορές οι άνθρωποι επιζητούν άλλα πράγματα, αντί ενός μεγάλου, θυελλώδη έρωτα. Ζητούν σιγουριά, ασφάλεια, ένα σπίτι και λεφτά στην τσέπη τους, μία τρανταχτή καριέρα και ίσως δύο παιδιά.

Τα όνειρα κάποτε ξεπερνούν τα όρια του έρωτα και η μεγαλύτερη έκφραση αγάπης θα είναι ν’ αφήσεις τον άλλο να τα ζήσει. Να μην τον κρατάς από εγωισμό και μόνο ή για τη δική σου, προσωπική ολοκλήρωση. Οι σχέσεις είναι δύσκολες, θέλουν δουλειά για να έχουν διάρκεια και τα αισθήματα δεν είναι πάντα αρκετά.

Κάποιες φορές ο χωρισμός είναι η μόνη επιλογή. Δε σημαίνει, όμως, ότι παύεις ν’ αγαπάς. Τον πραγματικό έρωτα τον κουβαλάς πάντα μαζί σου. Γίνεται κομμάτι του εαυτού σου, όπως και όλα όσα ζήσατε, μάθατε και πήρατε ο ένας από τον άλλο. Και γι’ αυτό είναι εντάξει που δε μείνατε μαζί μέχρι τα γεράματα. Είναι εντάξει που πια κοιμάστε σε ξεχωριστά κρεβάτια, γιατί βρήκατε όσα δεν μπορούσατε ο ένας στον άλλο να βρείτε.  Είναι εντάξει που δεν καταφέρατε να μείνετε για πάντα μ’ αυτόν που θεωρείτε το μεγάλο σας έρωτα, γιατί έτσι είναι η ζωή.

Δείτε τα πράγματα από την καλή τους πλευρά. Μην κλαίτε γι’ αυτό που χάσατε, γιορτάστε γι’ αυτό που ζήσατε. Να σκέφτεστε ότι είστε τυχεροί που τουλάχιστον γνωρίσατε ο ένας τον άλλο και μοιραστήκατε αυτές τις πολύτιμες στιγμές. Κάποιοι δε θα έχουν ποτέ την ευκαιρία να ζήσουν κάτι τόσο δυνατό και θα συνεχίσουν να το βλέπουν μόνο μέσα από την οθόνη και να το διαβάζουν στα βιβλία.