Στα 7,35 δισεκατομμύρια υπολογίζεται σήμερα ο παγκόσμιος αριθμός των ανθρώπων που κατοικούν τον πλανήτη Γη. Ένας αριθμός τεράστιος που συνεχώς αυξάνεται αλλά δεν έχει καμία σημασία για τον ερωτευμένο. Τα 7 δις είναι σαν να μην υπάρχουν καν τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Ένας μόνο άνθρωπος κατοικεί στο μυαλό του νυχθημερόν. Μόνο αυτός ο ένας μπορεί να κάνει τη διαφορά στη ζωή του. Να τον ρίξει σε πελάγη ευτυχίας ή στις πιο άσχημες τρικυμίες.
Αυτός ο ένας, είναι ένας ακόμη άνθρωπος για όλους τους άλλους, μα τα πάντα για κάποιον. Είναι η πιο ευχάριστη παρουσία κι η πιο δυσάρεστη απουσία, το πιο γνώριμο κι όμορφο πρόσωπο. Είναι αυτός που βρίσκεται πάνω απ’ όλους κι όλα. Είναι ό,τι πολυτιμότερο για κάποιον, όμως, ένας ακόμη άγνωστος για το συνεπιβάτη του στο λεωφορείο. Κι όμως, τα αισθήματα που του ξυπνά αυτός, δεν μπορούν να του τα ξυπνήσουν μαζί και τα υπόλοιπα 7 δις του πλανήτη.
Είναι στ’ αλήθεια μεγάλο βάσανο η ζωή σου όλη να εξαρτάται από τις πράξεις και τα λόγια ενός άλλου ανθρώπου. Τη μία μέρα σε θέλει, σου τάζει τον ουρανό με τ’ άστρα και την επόμενη μέρα σ’ έχει στο περίμενε, στο περίπου και στο ίσως. Απ’ τον άνθρωπο των ονείρων σου μετατρέπεται στο χειρότερο σου εφιάλτη και ξανά απ’ την αρχή.
Τα δεσμά του έρωτα είναι τα πιο δύσκολα για ν’ απελευθερωθεί κανείς. Είναι οι πιο σφιχτές αλυσίδες γιατί ακριβώς δεν αλυσοδένουν το σώμα αλλά το μυαλό. Πιο εύκολα απαρνιέσαι τον Θεό σου, παρά τον άνθρωπο με τον οποίο είσαι ερωτευμένος. Οι άμυνες μπροστά του πέφτουν, ο εγωισμός, η αξιοπρέπεια κι η περηφάνια σου, γίνονται κουρέλια να τα πατά όποτε γουστάρει, τα λάθη γίνονται συνήθεια κι οι στιγμές ευτυχίας το μοναδικό αποκούμπι.
Γιατί, στο κάτω-κάτω τι είναι ο παράδεισος; Σίγουρα δεν είναι χαρούμενα αγγελάκια που πετάνε αιώνια στα σύννεφα. Ο παράδεισος είναι εδώ κάτω στη Γη κι όσοι τον βίωσαν θα συμφωνήσουν μαζί μου. Είναι εκείνη η στιγμή του παράλληλου οργασμού, όταν ανάμεσα στα χέρια και τα πόδια σου βρίσκεται ο άνθρωπός σου. Που και μόνο στη σκέψη ότι ίσως τον χάσεις, τρέμεις, όπως ακριβώς τρέμεις κάθε φορά που το σώμα σου γίνεται δικό του.
Και τι είναι η κόλαση; Κόλαση είναι να βιώνεις ένα χωρισμό που ποτέ δεν ήθελες ή να επιβιώνεις από μία προδοσία που ποτέ δεν περίμενες, από έναν άνθρωπο στον οποίο θα έδινες εύκολα και τη ζωή σου αν χρειαζόταν.
Όλοι μιλούν συνεχώς για τους ήρωες εκείνους που σκοτώθηκαν για πατρίδες, αλλά κανείς δε μιλάει για τους αφανείς ήρωες του έρωτα. Γι’ αυτούς που η ζωή τους εξαρτάται από την ευτυχία του ανθρώπου τους. Γι’ αυτούς που δίνουν τις μεγαλύτερες μάχες για να κρατήσουν μία σχέση και γι’ αυτούς που κάνουν τις μεγαλύτερες υποχωρήσεις κι αποχωρήσεις μπροστά στα «θέλω» του άλλου.
Γι’ αυτούς που κλαίνε κάθε βράδυ και περιμένουν μία απάντηση ή μια καλή κουβέντα στις αναπάντητές τους κλήσεις. Γι’ αυτούς που επιλέγουν τη μοναξιά από το να δοθούν σ’ ένα ψέμα. Γι’ αυτούς που τέλος πάντων αγάπησαν αληθινά κι έχασαν κι υπέμειναν τον πόνο χωρίς μίσος κι αντίποινα.
Γιατί τελικά ένας άνθρωπος είναι αρκετός, για να σε απογειώσει ή να σε διαλύσει.
Επιμέλεια Κειμένου Πράξιας Αρέστη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Πράξια Αρέστη
