Το φλερτ θα έπρεπε να είναι μία εύκολη υπόθεση και είναι όντως, υπό μία σημαντική και μόνο προϋπόθεση: να μην υπάρχουν αισθήματα στη μέση. Ναι, γιατί όταν το άτομο απέναντί σου δε σε εξιτάρει και πολύ, τότε είσαι απλά ο εαυτός σου και παίζεις το παιχνίδι των ραντεβού χαλαρά και με άνεση. Οι πράξεις του έχουν μηδαμινή επίδραση πάνω σου, η αυτοπεποίθησή σου απογειώνεται και η έκβαση του παιχνιδιού δε σε ενδιαφέρει σχεδόν καθόλου.
Ξέρεις πότε θα στείλεις αυτό το αναθεματισμένο μήνυμα και τι να γράψεις. Ξέρεις τι να απαντήσεις σε κάθε μήνυμα, χωρίς να ζητάς ακόμη και τη γνώμη του περιπτερά. Ξέρεις πότε θα κάνεις την επόμενή σου κίνηση χωρίς άγχος και υστερίες. Στα ραντεβού είσαι πάντα άνετος και έχεις το πάνω χέρι. Η μπάλα είναι στη δική σου περιοχή και παίζεις με τους δικούς σου κανόνες, χωρίς φόβους, συναισθηματισμούς και άλλες μπούρδες που υπό άλλες συνθήκες θα σε έκαναν να φαίνεσαι ακόμη ένας αρχάριος παίχτης. Γιατί έτσι κι αλλιώς ποιος νοιάζεται αν κάτι στραβώσει. Το παιχνίδι απλά θα τελειώσει και θα προχωρήσεις στο επόμενο.
Όμως υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα εδώ. Αυτό το παιχνίδι μπορείς να το παίξεις μόνο όταν δεν έχεις αισθήματα για το άλλο άτομο. Την στιγμή που πρέπει να επιστρατεύσεις όλη τη γοητεία σου για να μπεις στο πιο σημαντικό σου παιχνίδι, αυτή χάνεται δια μαγείας. Και γίνεσαι ευθύς ένα παλαβό και μπερδεμένο ανθρωπάκι που δεν μπορεί να αρθρώσει ούτε μία λέξη σωστά. Την μπάλα την έχασες κι αυτό στο λένε με σιγουριά ο κόμπος στο στομάχι και το κουβάρι στο λαιμό κάθε φορά που συναντάς το πρόσωπο.
Αρχίζεις να σκέφτεσαι πολύ και το παραμικρό και κατά κάποιο περίεργο τρόπο κάνεις το ένα λάθος πάνω στο άλλο, λες τη μία βλακεία πάνω στην άλλη, λούζεσαι το ποτό, σκοντάφτεις στην έξοδο, τον χτυπάς κατά λάθος στο μάτι και η λίστα της γκαντεμιάς συνεχίζεται ατέλειωτη. Απλά θέλεις ν’ ανοίξει η γη και να σε καταπιεί.
Ίσως πιστεύεις ότι όλα αυτά συμβαίνουν μόνο σε σένα. Ίσως και να πιστεύεις ότι οφείλεται σε κάποια ψυχική διαταραχή στην οποία ακόμα δεν έχει βρεθεί θεραπεία, όμως τα πράγματα είναι απλά. Είναι αδύνατον να παίξεις το οποιοδήποτε ερωτικό παιχνίδι όταν βρίσκεσαι με το άτομο. Είναι λες και μία μαγική ρουφήχτρα τράβηξε τα ταλέντα και τις ερωτικές σου ικανότητές και σε άφησε σε ένα αδύναμο σώμα που πλέον δεν ελέγχεις.
Με τους λάθους ανθρώπους κάνεις τις σωστές κινήσεις και με τον σωστό άνθρωπο κάνεις τις λάθος και αυτή είναι η τραγική ειρωνεία στον έρωτα.
Εκτός από την πρώτη σας συνάντηση που έχει σίγουρα αποδειχθεί καταστροφή, το πιο πιθανόν να πατώσεις και στο πρώτο σας κρεβάτι. Το άγχος και το πάθος φθάνουν σε μη ελεγχόμενα επίπεδα και ή θα τελειώσεις στα 2 λεπτά ή (ειδικά για τις γυναίκες) δε θα μπορείς να λειτουργήσεις. Φυσικά αν είσαι με το σωστό πρόσωπο, σε μία τέτοια περίπτωση το μόνο που θα κάνει είναι να χαμογελάσει και να σε αγκαλιάσει μέχρι ασφυξίας. Όμως εσύ πώς κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη μετά το ρεζιλίκι αυτό; Από επιβήτορας μετατράπηκες σε πόνι. Και κάτσε τώρα να εξηγείς ότι δεν είσαι κανένα ανίκανο παιδί. Αλίμονο αν μπεις σε αυτή τη διαδικασία. Απλά πάρε βαθιές ανάσες και προσπάθησε την επόμενη φορά να πάρεις τα πράγματα αργά και χαλαρά. Να είσαι σίγουρος πως θα καταλάβει και θα ερωτευτεί αυτή την χαριτωμένη σου αμηχανία.
Να πω και για τα μηνύματα; Που κάθεσαι σε αναμμένα κάρβουνα μέχρι να στείλει ένα καλημέρα ή να σου απαντήσει; Είναι λες και ο χρόνος κάνει παύση μέχρι να δώσει σημεία ζωής. Ενώ υπό άλλες συνθήκες δε θα έδινες δεκάρα για το αν θα στείλει ο άλλος ή όχι. Και να μην έστελνε θα του έστελνες εσύ μία δυνατή ατάκα και θα τον αποτελείωνες. Τώρα που τρέμεις σαν σπουργίτι στο κρύο από φόβο μην τον χάσεις, τι κάνεις; Πώς αντιδράς όταν δε στέλνει μήνυμα; Κι όταν μετά από ώρα καταλήγεις σε μία απόφαση είναι πάντα η λάθος απόφαση. Είναι λες και ξαφνικά όλες οι σκοτεινές δυνάμεις του σύμπαντος συνωμοτούν για να τα σκατώσεις.
Όταν κάποιος σε ενδιαφέρει πολύ, οι κεραίες σου μεγαλώνουν κάτι εκατοστά και παρατηρείς τα πάντα γύρω σας. Ασήμαντες λεπτομέρειες που δεν πρόσεχες ποτέ και σε κανέναν γίνονται λόγοι για πανικό. Δε φοράει κάθε μέρα το ρολόι που του πήρες, δε σε φιλάει διαρκώς, δε σε πήρε τηλέφωνο όπως κάθε μέρα την ίδια ώρα, κοίταξε λοξά, μπήκε online και δε σου μίλησε και ούτω καθεξής. Βλέπεις τα πάντα με καχυποψία και το μόνο που σε ηρεμεί είναι αυτός στην αγκαλιά σου, κανένας στο δωμάτιο και το τηλέφωνο μακριά, πολύ μακριά του.
Είναι αδύνατον να χαλαρώσεις όταν είσαι πραγματικά ερωτευμένος με κάποιον, γι’ αυτό και στο τέλος τα κάνεις θάλασσα. Μήπως, λέω μήπως να ηρεμήσεις και να το απολαύσεις; Οι μεγάλοι έρωτες δεν είναι κάτι που μπορείς να βρει κανείς καθημερινά στο σουπερμάρκετ. Είναι κάτι που σπάνια συναντάς στη ζωή σου.
Ποιος νοιάζεται τώρα αν εσύ δεν παίζεις το ερωτικό παιχνίδι σωστά, αν φαίνεσαι αστείος, αν βγαίνουν όλες σου οι αδυναμίες και αν η γλώσσα σου σκοντάφτει σε κάθε πρόταση. Αν είστε το ίδιο ερωτευμένοι, θα νιώθετε το ίδιο ανασφαλείς και συγχυσμένοι.
Δώσ’ τα όλα, λοιπόν. Ο έρωτας είναι για τους τρελούς και τους παλαβούς και μόνο αυτοί που νιώθουν όπως κι εσύ μπορούν να σε καταλάβουν. Τους υπόλοιπους άσ’ τους να αναρωτιούνται.
Επιμέλεια Κειμένου Πράξιας Αρέστη: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Πράξια Αρέστη
