Κατηγορούμε τους άλλους για ν' αποφύγουμε την αυτοκριτική

Αυτοκριτική. Αυτή η μεγάλη σκύλα που αν λίγο την ταΐσουμε θα σταματήσει να μας αγριεύει. Θα σταματήσει να στρέφει τα πράγματα εναντίον μας, αφήνοντάς μας μετά να διερωτόμαστε γιατί όλα στη ζωή μας πάνε στραβά.

Τα πάντα ξεκινάνε και τελειώνουν από μας. Από τον ίδιο τον εαυτό μας. Η αντίδρασή μας σε ένα συμβάν είναι αυτή που θα φέρει τις συνέπειες, θετικές ή αρνητικές, και όχι το ίδιο το συμβάν. Ξέρουμε, όμως, τον εαυτό μας; Είμαστε αρκετά σκληροί μαζί του, έτσι ώστε σε κάθε λάθος του να τον στήνουμε στον τοίχο και αφού τον τιμωρήσουμε να τον διορθώσουμε; Στρέφουμε καμιά φορά τα βέλη στον εαυτό μας για ό,τι πάει λάθος στη ζωή μας ή ρίχνουμε το φταίξιμο πάντα στους άλλους;

Το εύκολο, για κάθετί που μας συμβαίνει, είναι να κατηγορούμε κάποιους άλλους. Αυτοί οι άλλοι μπορεί να είναι πρόσωπα, μπορεί να είναι η κοινωνία, το σύμπαν, η τύχη μας η μαύρη, το ζώδιό μας, η μέρα που γεννηθήκαμε, όλα τα πιο πάνω μαζί ή και κανένα απ’ αυτά. Κάποιος πρέπει να φταίξει εκτός από μας. Κάποιος πρέπει να τις ακούσει για να φύγει το βάρος της ευθύνης από πάνω μας. Όλα φταίνε εκτός από τον εαυτούλη μας.

Φταίει η κατάρα του πρώην που δε σταυρώνουμε γκόμενο. Φταίει η ιδιότροπη καθηγήτρια που κοπήκαμε δέκα φορές στο ίδιο μάθημα, φταίει ο ανώτερός μας για τα χάλια μας στη δουλειά, φταίει το ξυπνητήρι που αργήσαμε να ξυπνήσουμε και γενικά τα πάντα μας φταίνε όταν τίποτα δεν πάει καλά. Ακόμη κι η μάνα που μας γέννησε, φταίει. Ξεχνάμε ότι πάνω απ’ όλα αυτά φταίμε πρώτα εμείς.

Η αυτοκριτική μπορεί να είναι σκληρή και να μην την αντέχουμε, όμως, μπορεί να γίνει κι αυτή που θα μας βοηθήσει να τα βγάλουμε πέρα σ’ αυτή τη δύσκολη ζωή. Ας γράψουμε όλοι σ’ ένα χαρτί τι θα θέλαμε να διορθώσουμε στη ζωή μας. Τι πάει καλά και τι πάει λάθος. Και δίπλα από αυτή τη λέξη ας γράψουμε τι φταίει που η προσωπική μας ζωή για παράδειγμα έχει πάρει την κατηφόρα. Ας γράψουμε το ελάττωμα ή τα ελαττώματά μας που μας οδήγησαν στην ανεπιθύμητη κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Αν τώρα πάρουμε αυτό το ελάττωμά μας και το μετατρέψουμε σε προτέρημα, δηλαδή το αντιστρέψουμε, αργά ή γρήγορα η προσωπική μας ζωή θα πετάξει.

Ας μην ξεχνάμε παράλληλα ότι η ζωή έχει τα πάνω και τα κάτω της, χωρίς κανείς να φταίει πολλές φορές. Απλά έτσι είναι η ζωή. Στα κάτω της, ας μην ισοπεδώνουμε τους πάντες και τα πάντα και κυρίως τον εαυτό μας. Είναι άλλο η αυτοκριτική και άλλο η αυτο-ισοπέδωση. Αλλά και στα πάνω της, ας μην εξυμνούμε τον εαυτό μας γιατί θα προσγειωθούμε απότομα και η ανάρρωση θ’ αργήσει να έρθει.