Οι άνθρωποι έχουν πολλές φορές τη συνεχή ανάγκη για επιβεβαίωση. Ακόμη και πράγματα που κατά βάθος νιώθουν και ξέρουν, θέλουν να τ’ ακούνε απ’ το στόμα του άλλου για να τα σιγουρέψουν.
Ιδιαίτερα στον έρωτα οι άνθρωποι έχουν ανάγκη τα μεγάλα λόγια. Αυτά που αισθάνονται οι ίδιοι κι αυτά που καταλαβαίνουν ότι ο άλλος νιώθει δεν είναι αρκετά για να τους δώσουν ασφάλεια και σιγουριά σε μια σχέση. Πολλές φορές ούτε οι πράξεις δεν είναι αρκετές αν δε συνοδεύονται από όμορφα λόγια. Και ναι, τα αισθήματα πρέπει να ντύνονται από λέξεις και πρέπει να τα μοιραζόμαστε.
Τα μεγάλα λόγια, όμως, κι η απαίτηση για συνεχή επιβεβαίωση κάποια στιγμή κουράζουν. Οι ίδιοι λένε μεγάλα λόγια γιατί έχουν περισσότερο την ανάγκη ν’ ακούσουν πίσω τα ίδια παρά για να εκφράσουν όσα νιώθουν.
Οι ανασφάλειες που έχει κάθε άνθρωπος, που του δημιουργούνται είτε από τα ελαττώματα που αναγνωρίζει ότι έχει είτε από κακές σχέσεις του παρελθόντος και ψυχικά τραύματα που κουβαλάει, καταπολεμούνται μόνο με συνεχή επιβεβαίωση και κατ’ επέκταση με πολλά λόγια. Χρειάζεται κάποιος που να έχει μπόλικο συναίσθημα μέσα του, που ν’ αγαπάει αλτρουιστικά τον άλλο και να δείχνει κατανόηση στην ανάγκη του για συνεχή επιβεβαίωση, για να μπορεί ν’ αντέξει.
Το πρόβλημα με τα μεγάλα λόγια είναι ότι κάνουν αυτόν που τα λέει να φαίνεται χαζός ή τρελός. Ιδιαιτέρα αν απευθύνονται σε κάποιον που δε νιώθει το ίδιο ή δε συμμερίζεται και τόσο τον ίδιο ρομαντισμό. Και λέγοντάς τα δεν μπορεί κανείς ν’ απαιτεί απ’ τον άλλο να κάνει το ίδιο. Εξάλλου, ο καθένας εκφράζεται διαφορετικά κι ίσως να μην το ‘χει με τις κουβέντες, αλλά με μικρές πράξεις ή και μέσα απ’ τη σιωπή του.
Όσοι δε λένε μεγάλα λόγια δε σημαίνει ότι δε νιώθουν μεγάλα πράγματα. Μάλιστα, πολλές φορές ισχύει το αντίθετο. Μπορεί να νιώθουν πολλά μέσα τους κι αυτό γίνεται εύκολα κατανοητό απ’ τις πράξεις τους. Μπορεί να σημαίνει ότι νιώθουν σίγουροι για τον εαυτό τους και γι’ αυτόν που έχουν απέναντί τους και να μη χρειάζονται εντυπωσιακές λέξεις για να νιώσουν ασφάλεια. Γιατί περί αυτού πρόκειται, στην τελική. Θέλουν να νιώσουν σίγουροι ότι μπορούν να εμπιστεύονται αυτόν που θεωρούν άνθρωπό τους. Ότι δε πληγωθούν κι ότι αγαπιούνται όσο αγαπούν.
Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη πολλές φορές κι από κομπλιμέντα. Οι περισσότεροι, τουλάχιστον. Θέλουν ν’ ακούν ωραία λόγια για το σώμα και το χαρακτήρα τους, κυρίως απ’ τον αγαπημένο τους. Γι’ αυτό κι οι ίδιοι λένε συνεχώς κομπλιμέντα. Επειδή περιμένουν ν’ ακούσουν τη μαγική φράση «κι εσύ». Αυτή που θα τους καθησυχάσει και θα τους κάνεις να νιώσουν καλύτερα με τον εαυτό τους κι ότι είναι αρεστοί.
Ένα «σ’ αγαπώ» είναι υπεραρκετό όταν συνοδεύεται από αυτές τις καθημερινές, μικρές πράξεις που εκδηλώνουν όλα όσα είναι ο έρωτας κι η αγάπη. Ένα «να προσέχεις» μπορεί να κρύβει όλα τα αισθήματα του κόσμου. Δε χρειάζονται μεγάλα λόγια στον έρωτα.
Χρειάζονται απλές κουβέντες και πολλές πράξεις. Χρειάζεται ουσιαστική παρουσία. Αυτή μιλάει από μόνη της. Ένα φιλί, ένα χάδι, μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο, μια γλυκιά λέξη είναι οι απόλυτες εκφράσεις αγάπης και μπροστά σ’ αυτές τα μεγάλα λόγια είναι περιττά.
Συντάκτης: Πράξια Αρέστη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
