Έχουν κατά καιρούς γραφτεί χιλιάδες άρθρα για χωρισμούς κι οι κατά κόσμο συγγραφείς έχουν αφηγηθεί χιλιάδες ιστορίες για ανθρώπους που χώρισαν οι δρόμοι τους. Ποτέ δε θα σταματήσει ο άνθρωπος να γράφει και να μιλάει για το χωρισμό, όπως δε θα σταματήσει ποτέ να μιλάει για τις σχέσεις και τον έρωτα.
Κι αυτοί που λένε ότι τέτοια θέματα είναι για όσους έχουν χαμηλή νοημοσύνη ή για όσους δεν έχουν κάτι πιο σοβαρό ν’ ασχοληθούν, ας μας πουν: δεν έχουν ερωτευτεί ποτέ; Δεν έχουν αγαπήσει; Δεν έχουν νιώσει την ανάγκη να βρίσκονται με έναν άλλο άνθρωπο ή ακόμη και να κάνουν έρωτα;
Ο έρωτας, η αγάπη, το σεξ είναι το ίδιο σημαντικά στη ζωή μας όσο είναι και το οικονομικό κομμάτι ή το επαγγελματικό. Είναι η ανθρώπινη ολοκλήρωση, ο σκοπός, ένα κυνήγι προς την ευτυχία που δε σταματάει ποτέ, μέχρι να βρει αυτό το κομμάτι που συμπληρώνει απόλυτα αυτό που του λείπει. Ακόμη και τους πιο σκληρούς εγκληματίες, αν τους πετύχετε κάπου μόνους και τους ρωτήσετε για τον έρωτα, θα σας μιλήσουν σαν μωρά που τους πήραν το μπιμπερό.
Στην αντίπερα όχθη του έρωτα και των σχέσεων βρίσκεται ο χωρισμός. Σχεδόν πάντα σε κάθε σχέση καραδοκεί ένας. Είναι απολύτως λογικό δύο άνθρωποι να συμφωνήσουν στο ότι διαφωνούν και να πάρουν χωριστούς δρόμους. Όμως, ένας χωρισμός δε γίνεται πάντα εν κοινή συναίνεση. Συνήθως, ο ένας τον ζήτα κι ο άλλος τον πολεμά. Ο ένας λυτρώνεται κι ο άλλος πεθαίνει.
Ο καθένας έχει δικαίωμα να χωρίζει απ’ το σύντροφό του αν του στερέψουν τα αισθήματα κι η έλξη. Αν δεν περνάει καλά μέσα στη σχέση του, αν καταπιέζεται, αν δεν εξελίσσεται, αν στην πορεία ερωτευτεί κάποιον άλλον και για εκατοντάδες άλλα «αν». Κανείς δεν μπορεί να κρατήσει κάποιον με το ζόρι κοντά του κι αυτοί που το κάνουν χάνουν αμέσως το δίκιο τους. Από θύματα, γίνονται οι θύτες
Γιατί το νόημα της πραγματικής αγάπης βρίσκεται ακριβώς εκεί. Στο να δίνεις στον άλλο φτερά όταν τα χρειάζεται. Αν μαζί σου είναι δυστυχισμένος τότε οφείλεις να τον αφήσεις να φύγει. Κανονικά θα έπρεπε να τον ενθαρρύνεις να φύγει αν όλα όσα κάνεις καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα: στη δική του δυστυχία. Το να εκβιάζεις, να απειλείς τον άλλο και να του το κάνεις δύσκολο είναι απλά φόβοι, ανασφάλειες κι εγωισμός – κι οι περισσότεροι έχουν μπόλικο απ’ τον τελευταίο.
Όμως, έχει κι αυτός που θέλει να φύγει τις δικές του ευθύνες απέναντι στον άλλο. Κι αυτές είναι πολλές. Ένας χωρισμός είναι πάντα δύσκολος. Κάποιες φορές είναι πολύ κι άλλες λιγότερο, ανάλογα με το τι βίωσαν τα δύο αυτά άτομα μαζί.
Κι αν έμαθα κάτι μέχρι σήμερα είναι ότι τα δικαιώματα κι οι ελευθερίες σου σταματούν εκεί που ξεκινούν τα δικαιώματα του άλλου. Και σε αυτή την περίπτωση οφείλεις να κάνεις ό,τι μπορείς για να γίνει ένας χωρισμός όσο πιο εύκολος κι ανώδυνος για τον άνθρωπο που εγκαταλείπεις για τον α ή β λόγο.
Η αδυναμία του να σε κρατήσει, να σε κάνει ευτυχισμένο ή να μην ανταποκρίνεται στα στάνταρ σου, δεν τον καθιστούν εγκληματία ούτε κακό άνθρωπο και σίγουρα η απόφασή σου να τον αφήσεις θα έχει καταστροφικές συνέπειες πάνω του, ιδιαίτερα αν του συμπεριφερθείς με άσχημο τρόπο.
Πολλές φορές οι άνθρωποι γίνονται σκληροί όταν βιώνουν ένα χωρισμό. Οι τσακωμοί, οι διαφωνίες, η σύγχυση, η αλλαγή, η ευθυνοφοβία και τα νεύρα βγάζουν ένα κακό εαυτό προς τα έξω που πολλές φορές δεν αντιπροσωπεύει αυτό που πραγματικά είναι. Για κανέναν δεν είναι ποτέ εύκολο. Ούτε γι’ αυτόν που μένει πίσω αλλά ούτε γι’ αυτόν που φεύγει.
Οφείλεις όταν φεύγεις ν’ αφήνεις περιθώρια στον άλλο να μπορεί να σε συγχωρέσει. Να του δίνεις λόγους να μη μετανιώνει που σου έδωσε τόσα πολλά, να μη μισήσει εσένα και τον εαυτό του. Γιατί ο καθένας έχει δικαίωμα να φεύγει από μια σχέση, ναι. Έχει, όμως, το δικαίωμα να την εξευτελίζει;
Να εξευτελίζει τα δικά του αισθήματα και τα αισθήματα του άλλου; Να λέει μεγάλες κι αγύριστες κουβέντες όπως «δεν ένιωσα ποτέ τίποτα για ‘σένα», να βρίζει και να ισοπεδώνει κάθε όμορφη στιγμή που ο άλλος κράταγε σαν φάρο στη ζωή του; Εξάλλου, αυτός ο άνθρωπος ήταν κάποτε κι ένα μεγάλο κομμάτι της δικής του.
Τα αισθήματα κι οι ψυχές των ανθρώπων δεν είναι παιχνίδια για να παίζει ο καθένας όσο γουστάρει και μετά να τα σπάει για να τα ξεφορτώνεται πιο εύκολα. Τα θύματα ενός χωρισμού χρειάζονται στήριξη και σωστή μεταχείριση, αλλιώς πληγώνονται ανεπανόρθωτα.
Επιμέλεια Κειμένου Πράξιας Αρέστη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Πράξια Αρέστη
