Οι δυο μας κόντρα στον κόσμο

Στο είχα πει, αν με αγαπήσεις να είσαι έτοιμος να νιώσεις πιο μόνος από ποτέ. Όχι μαζί μου. Μαζί μου ποτέ δε θα νιώθεις. Από τους άλλους.

Θυμάσαι; Σου είχα πει ότι αυτόν τον έρωτα θα τον πολεμήσουν γιατί δεν μπορούν να τον καταλάβουν. Δεν ανήκει σε κανένα από τα καλούπια που έβαλαν για να βολευτούν. Είναι κάτι ανώτερο από αυτούς, είναι κάτι που τους προκαλεί μίσος γιατί το ζηλεύουν.

Όλοι ξέρουν ότι ο έρωτας θέλει έντονη παρουσία και ατέλειωτες ώρες ομιλίας στα κινητά. Έτσι νόμιζα κι εγώ. Μέχρι που σε αγάπησα και μου ήταν αρκετό να έχω τόσο λίγο. Γιατί πάνω από όλα και όλους είναι η δικιά σου ευτυχία.

Θα σου πουν να με αφήσεις, θα μου πουν να σε αφήσω. Θα με χτυπήσουν με λόγια ντροπής, θα με προσβάλουν και θα με κάνουν να πιστέψω ότι δε με αγάπησες ποτέ. Ότι με χρησιμοποιείς. Και θα σου πουν ότι δεν αξίζει να αφήσεις τα πάντα για να είσαι μαζί μου. Ότι δεν αξίζω. Θα προσπαθήσουν να στρέψουν τον ένα ενάντια στον άλλο. Θα σκεφτούν δόλιους τρόπους για να κρατήσουν τον ένα μακριά από τον άλλο. Ακόμα και η ζωή θα προσπαθεί να μας χωρίσει παίζοντας με την υπομονή μας και δοκιμάζοντας την αγάπη μας.

Θυμάσαι, μωρό μου, τι σου είχα πει; Θα είναι δύσκολο το «εμείς». Θα είναι δύσκολο γιατί είναι αληθινό και πραγματικά αξίζει όλος ο πόνος γι’ αυτή τη λίγη ώρα που θα μπορέσω να σε έχω ξανά στα χέρια μου.

Θα υπάρξουν μέρες πολλές που δε θα με βλέπεις, δε θα με ακούς, γιατί έτσι το ήθελε η ζωή ή κάποιοι που κάποτε λέγαμε δικούς μας. Μην αμφισβητήσεις όμως την αγάπη μου ποτέ. Αυτή δε σβήνει όσο δυνατά κι αν φυσάνε τη φλόγα της.

Θα υπάρξουν νύχτες που θα κλαίω μοναχή χωρίς να έχω κανένα να μιλήσω που να μη με κρίνει, όμως ούτε λεπτό δε θα σκεφτώ να σε αφήσω. Ποτέ ξανά και για κανέναν.

Είμαστε οι δύο μας, λοιπόν, κόντρα στη μοίρα που μας θέλει χωριστά, κόντρα σε φίλους και συγγενείς και η μοναξιά μας θα μεγαλώνει καθώς θα μένουμε μόνοι με την αγάπη μας. Αυτήν που σβήνει τα λίγα χιλιόμετρα που μας χωρίζουν, την απουσία, την απογοήτευση, τον πόνο και το δάκρυ.

Δεν ξέρω ποιος πρώτος από τους δύο θα λυγίσει, όμως αν είμαι εγώ, σήκωσέ με από το χέρι γι’ ακόμη μία φορά, μίλα μου γλυκά και κράτα με στην αγκαλιά σου αυτά τα λίγα λεπτά που θα μου δώσουν δύναμη να αντέχω.