Οι ιστορίες των παππούδων μας πάντα κάτι μας μαθαίνουν

Μεγαλώνοντας τα παιδιά μιμούνται συμπεριφορές κι αποκτούν πρότυπα, τα οποία διαμορφώνουν εν μέρει το χαρακτήρα τους. Οι πρώτοι άνθρωποι που ένα παιδί θαυμάζει κι έχει ως πρότυπο είναι οι γονείς του αλλά κι οι παππούδες του.

Ο παππούς είναι μια φιγούρα που εμπνέει θαυμασμό και σεβασμό από μόνη της, όταν βέβαια αυτός βρίσκεται κοντά μας. Εκτός απ’ τις βόλτες και τις διάφορες δραστηριότητες που λατρεύαμε να κάνουμε μαζί τους μεγαλώνοντας, ανυπομονούσαμε ν’ ακούσουμε κάθε φορά και τις ιστορίες που είχαν να μας πουν.

Οι ιστορίες των παππούδων μας είναι βγαλμένες από παλιές εποχές που δεν έχουμε ζήσει ή γνωρίσει ποτέ, γι’ αυτό και ως παιδιά αλλά και μεγαλώνοντας, τις βρίσκουμε ενδιαφέρουσες. Μοιάζουν να είναι βγαλμένες από ταινίες ή παραμύθια και δεν είναι τυχαίο που λένε ότι η ζωή γράφει τα καλύτερα σενάρια.

Ακούγοντας τις ιστορίες τους, μαθαίνουμε τις οικογενειακές ρίζες μας, την ταυτότητά μας κι από τι υλικά είμαστε φτιαγμένοι. Αποκτάμε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και γεμίζουμε με δύναμη. Αν οι παππούδες μας κατάφεραν ν’ αντεπεξέλθουν των δυσκολιών και να φθάσουν στην ηλικία που βρίσκονται σήμερα, τότε μπορούμε να τα καταφέρουμε κι εμείς. Οι παππούδες μας είναι οι πρώτοι μας ήρωες είτε έχουν χέρια γεμάτα ρόζους απ’ τη σκληρή δουλειά είτε αυτά κρατάνε μια πένα όλη τους τη ζωή.

Μέσα απ’ τις διηγήσεις των παππούδων μας για το πώς μεγαλώσουν κι έζησαν, εμπλουτίζουμε τις γνώσεις μας για τον πολιτισμό του τόπου μας και την ιστορία του μέσα απ’ την καθημερινότητα ενός απλού ανθρώπου κι όχι μέσα απ’ τις επίσημες καταγραφές των ιστορικών βιβλίων. Μαθαίνουμε τι σημαίνει σεβασμός στους μεγαλύτερους κι εκτιμούμε καλύτερα όσα έχουμε σήμερα.

Οι ιστορίες των παππούδων μας είναι ιστορίες που άλλοτε μας συγκινούν κι άλλοτε μας εκνευρίζουν ή μας χαροποιούν, όμως, τις κουβαλάμε όλες μαζί μας. Θα τις διηγηθούμε κάποτε κι εμείς στα δικά μας εγγόνια για ν’ αντέξουν στο χρόνο και να κάνουν πιο βαθιές τις οικογενειακές μας ρίζες.

Κάποιες απ’ αυτές μπορεί να τις έχουμε ακούσει και δέκα φορές, όμως, δε μας ενοχλεί καθόλου να τις ακούσουμε απ’ το στόμα του παππού ακόμη μία φορά. Πώς γνωρίστηκε με τη γιαγιά, πώς γεννήθηκαν οι γονείς μας και πώς μεγάλωσαν, τα ταξίδια τους, οι δουλειές που έκαναν, οι πόλεμοι που έζησαν κι οι δυσκολίες που αντιμετώπισαν.

Η γνώση κι η σοφία που μπορεί να μεταδώσει ένας άνθρωπος στα χρόνια των παππούδων μας είναι μεγάλη, φτάνει να κρατάμε σαν σφουγγάρι απ’ αυτά που μας λένε, όλα όσα θα χρειαστούμε στη ζωή μας αργότερα.

Είναι μεγάλη ευλογία και χαρά τα παιδιά να μεγαλώνουν έχοντας κοντά τους παππούδες τους. Πολλές φορές παίρνουν και το ρόλο των γονιών τους, λόγω του φόρτου εργασίας τους. Είναι μια μοναδική σχέση αγάπης απ’ την οποία κερδίζουν κι οι δύο πλευρές, που βρίσκονται σε τόσο ευαίσθητες ηλικίες.