Οι υπερβολικές στιγμιαίες αντιδράσεις χαλάνε τις σχέσεις

Έχουν γραφτεί πολλά για το πόσο εύκολη έχει γίνει η επικοινωνία στις μέρες μας λόγω της τεχνολογίας. Πολύ λίγοι, ιδιαίτερα ανάμεσα στις νεότερες γενεές, αποχωρίζονται έστω και για λίγη ώρα τα κινητά τους, μέσω των οποίων μπορούν να επικοινωνούν με δεκάδες εφαρμογές.

Απ’ τη μία αυτό είναι καλό γιατί δε χάνουμε ποτέ επαφή με τ’ αγαπημένα μας πρόσωπα ακόμη κι αν βρισκόμαστε μίλια μακριά ή βρεθούμε πνιγμένοι σε δουλειές. Απ’ την άλλη έχουμε χάσει κατά κάποιο τρόπο την ησυχία μας και την ιδιωτική μας ζωή. Η ευκολία στην επικοινωνία μέσω της τεχνολογίας έχει κερδίσει έδαφος κι έναντι της προσωπικής επαφής. Πολλοί θα τρέξουν να λύσουν ή να δημιουργήσουν έναν καβγά μέσω μηνυμάτων αντί να περιμένουν να δουν τον άλλο για να μιλήσουν μαζί του πρόσωπο με πρόσωπο κι αυτό δημιουργεί πολλά προβλήματα όπως παρεξηγήσεις, αλλά και λάθος στιγμιαίες αντιδράσεις.

Είναι πιο εύκολο να πούμε άσχημα λόγια σε κάποιον όταν δεν έχει το βλέμμα του καρφωμένο στο δικό μας. Είναι πιο εύκολο να τον προσβάλουμε, να τον χωρίσουμε, να τον βρίσουμε. Απερίσκεπτες κινήσεις που ίσως να μην κάναμε ποτέ αν είχαμε την ίδια συζήτηση δίπλα-δίπλα στον καναπέ ή στο κρεβάτι. Όπως και το αντίθετο βέβαια. Είναι και πιο εύκολο να πούμε ωραία λόγια, για παράδειγμα το «σ’ αγαπώ» που έχει σχεδόν χάσει την αξία του πια.

Μια λάθος στιγμιαία αντίδραση, λοιπόν, μπορεί να μας στοιχίσει μέχρι κι έναν έρωτα. Ειδικά αν αυτή επαναλαμβάνεται. Αν δεν βάζουμε το μυαλό μας να δουλέψει και πανικόβλητοι ανοίγουμε το στόμα μας για να πυροβολήσουμε τον σύντροφό μας με άσχημα επίθετα και λέξεις, τότε τον φέρνουμε αυτόματα απέναντί μας.

Το χειρότερο είναι ότι αυτές οι άσχημες συμπεριφορές της στιγμής πολλές φορές δεν αντιπροσωπεύουν το χαρακτήρα μας στο σύνολο, αλλά προκαλούνται απ’ τη σύγχυση και τον πανικό στον οποίο βρισκόμαστε εκείνα τα λίγα λεπτά που λανθασμένα αντί να σιωπούμε, λέμε ό,τι μας κατεβεί χωρίς να υπολογίζουμε τη ζημιά που κάνουμε στη σχέση μας και πόσο απαίσιοι φαινόμαστε σ’ έναν άνθρωπο που έχει αισθήματα για μας.

Όταν εκ των υστέρων ηρεμήσουμε, μετανιώνουμε για τα όσα είπαμε πάνω στο θυμό μας, όμως μία συγγνώμη πιάνει τόπο μόνο όταν δεν επαναλαμβάνεται. Έρχεται η στιγμή που ο άνθρωπός μας κουράζεται να συγχωρεί και να ξεχνά λόγια που του τρυπάνε τα σωθικά σαν λεπίδες.

Αν κι είναι εξαιρετικά δύσκολο, οι λάθος στιγμιαίες αντιδράσεις μπορούν να αποφευχθούν αν προσπαθήσουμε να ελέγξουμε τα νεύρα μας πριν ή κατά τη διάρκεια ενός καβγά. Να μην τρέχει η γλώσσα μας πιο γρήγορα απ’ το θυμό μας. Να δίνουμε χρόνο στο μυαλό μας να καθαρίσει, να ζυγίσει τα πράγματα αλλά και την ευκαιρία στον άλλο να μιλήσει. Μπορεί τελικά τα πράγματα να μην είναι όπως τα υπολογίζουμε. Μπορεί να προτρέχουμε των γεγονότων και ν’ αντιδρούμε λανθασμένα. Σπάνια μιλάμε σωστά ή παίρνουμε τις καλύτερες για μας αποφάσεις εν βρασμώ ψυχής.

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν. Όχι μόνο να μειώσουμε στο ελάχιστο τις δικές μας λανθασμένες αντιδράσεις, αποκτώντας πλήρη έλεγχο του εαυτού μας αλλά και να τις συγχωρούμε όταν γινόμαστε εμείς θύματά τους, πάντα ως το σημείο που δε μας βλάπτουν σωματικά ή ψυχολογικά.