Χωρίς να θέλω ν’ απογοητεύσω κάποιους, μεγάλοι έρωτες δεν είναι μόνο όσοι δεν κατάφεραν να φορέσουν νυφικό ούτε μόνο αυτοί που κοιμούνται κάθε βράδυ σε ξεχωριστά κρεβάτια.
Κάποιοι μεγάλοι έρωτες κουλουριάζονται στα ίδια σεντόνια, έχοντας δώσει αιώνιους όρκους αγάπης είτε ανταλλάζοντας φθηνά δαχτυλίδια μόνοι ένα βράδυ με τ’ άστρα μοναδικούς θεατές, είτε ενώπιον Θεού κι ανθρώπων.
Κι όλοι αυτοί οι μεγάλοι έρωτες έχουν ένα κοινό, που είναι το πιο κρίσιμο σημείο της σχέσης τους. Όλοι βιώνουν ένα μεγάλο χωρισμό. Έναν τραγικό χωρισμό που θα ορίσει το μέλλον τους. Είτε θα τους ενώσει για πάντα είτε θα τους κρατήσει χώρια.
Αναπόφευκτα δύο άνθρωποι με έντονα αισθήματα ο ένας για τον άλλο, παραφέρονται. Ο ένας λιγότερο, ο άλλος περισσότερο και vice versa, ανάλογα με την περίσταση. Οι συγκρούσεις, τα δράματα, τα κλάματα, οι ανασφάλειες, οι έντονες στιγμές, είναι όλα μέρος μιας δυνατής σχέσης που βρίσκεται ακόμη σε εμβρυακό στάδιο. Και κάποια στιγμή χτυπάει την πόρτα κι ένας μεγάλος χωρισμός. Όχι, από αυτούς που δε μιλάει ο ένας στον άλλο για λίγες ώρες ή και μέρες, αλλά ένας με μια τόσο βαθιά χαρακιά, που κλείνει κάθε παραθυράκι επικοινωνίας και τους κρατά μακριά για μήνες ή και χρόνια.
Το μεγάλο αυτό χάσμα που δημιουργείται μεταξύ τους –κι ας μην τον γνωρίζουν οι ίδιοι– είναι ένα διάλειμμα από όλα τα έντονα αισθήματα που δεν τους άφηναν να σκεφτούν καθαρά όσο ήταν σε σχέση. Είναι η ευκαιρία που δίνουν ο ένας στον άλλο να μετριάσει τις καταστάσεις και να καταλήξει σε ένα απ’ τα δύο συμπεράσματα: «Είμαι πολύ καλύτερα χωρίς αυτόν και δε θέλω να γυρίσω πίσω» ή «Μου λείπει αφόρητα και δεν μπορώ να συνεχίσω τη ζωή μου χωρίς αυτόν».
Ένα μεγάλος έρωτας, είναι μεγάλος γιατί ακριβώς κι οι δύο νιώθουν το ίδιο. Όσο διάστημα είναι μακριά κι οι δύο υποφέρουν, θυμούνται και ψάχνουν να βρουν τη δύναμη να διεκδικήσουν ξανά τον άλλον. Αυτός ο χωρισμός, χωρίς να το ξέρουν, είναι αυτός που θα τους ενώσει για πάντα. Δυστυχώς, πολλές φορές για να καταλάβουν οι άνθρωποι τα όμορφα στη ζωή τους και να τα εκτιμήσουν, πρέπει πρώτα να τα χάσουν.
Έτσι, γίνεται και μ’ έναν αληθινό έρωτα. Μέχρι να τον αναγνωρίσεις, να τον κατανοήσεις, να τον δεχθείς και τελικά να τον αφήσεις να σε κυριεύσει, θα περάσεις από διάφορα στάδια. Κάπου μέσα στα στάδια αυτά της αποδοχής, θ’ αποφασίσεις και ν’ απομακρυνθείς απ’ το άλλο άτομο, θεωρώντας ότι αυτή είναι η καλύτερη κι η πιο εύκολη λύση.
Αν μετά το χωρισμό δεν επιθυμείς να γυρίσεις πίσω, τότε μάλλον είχες δίκαιο. Αν πάλι προχώρησες, τα σκάτωσες κι όταν συνειδητοποίησες το λάθος σου ήταν ήδη αργά για να γυρίσεις, τότε μπορείς να περηφανεύεσαι ότι ανήκεις ανάμεσα σ’ αυτούς που άφησαν ένα μεγάλο έρωτα να πεθάνει, από φόβο, δειλία ή εγωισμό. Τα θερμά μου συγχαρητήρια κι αν βρεις ποτέ ξανά τη γαλήνη και την ευτυχία μέσα σου θα είσαι σπάνια τυχερός.
Αν πάλι κι οι δύο γυρίσουν, τότε θα φροντίσουν να μη χάσουν ποτέ ξανά ο ένας τον άλλο, γιατί τώρα ξέρουν πόσο πόνο κρύβει η απώλεια κι είναι μεγαλύτερος, από ένα μικρό καβγαδάκι ή από όλες τις δυσκολίες που μπορεί να έχει μια, εν τέλει, όμορφη σχέση.
Αν μετά από ένα μεγάλο χωρισμό, λοιπόν, υπάρχει και μια δυνατή επανασύνδεση, τότε σημαίνει ότι η αγάπη είναι αληθινή και θα κρατήσει για πάντα; Πολλές φορές ναι, και ρωτήστε πολλά ζευγάρια που σήμερα είναι αχώριστα για να σας πουν πότε φοβήθηκαν περισσότερο στη ζωή τους. Η απάντηση θα είναι «όταν χάσαμε ο ένας τον άλλο».
Επιμέλεια Κειμένου Πράξιας Αρέστη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Πράξια Αρέστη
