Μέρες ανίας ή καλύτερα μέρες αργίας, μέρες που δε θες να δεις και να μιλήσεις σε κανέναν. Όμορφες μέρες, αν τις υποδεχθείς με καλή διάθεση.
Το φθινόπωρο κι ο χειμώνας είναι δύο εποχές που σε αντίθεση με την άνοιξη και το καλοκαίρι, σε καλούν πολλές φορές να κλειστείς μόνος στο σπίτι και το κάλεσμά τους είναι αρκετά ελκυστικό, που δεν μπορείς παρά να υποκύψεις σε αυτό. Λίγο το κρύο, λίγο η βροχή κι ο σκοτεινός ουρανός, σε κάνουν να ερωτεύεσαι το κρεβάτι και τον καναπέ σου και δε θες να βγεις ούτε για να πας ως στο περίπτερο.
Δεν έχεις καμία όρεξη ν’ ακούσεις βαρετές κι άσχημες ειδήσεις, δε θες να χρησιμοποιήσεις καμία τεχνολογία που θα σε φέρει σε επαφή με τον έξω κόσμο, δε θες καν να βγεις στο μπαλκόνι ή ν’ ανοίξεις την πόρτα του σπιτιού σου, μήπως πέσεις κατά λάθος σε κάποιο πρόσωπο γνωστό. Κι αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Φτάνει η ανία να μη γίνεται η ίδια η καθημερινότητά σου. Γιατί τότε πιθανόν να μιλάμε για κάποια ψυχική διαταραχή.
Όλοι νιώθουμε έστω και μία φορά αυτό το αίσθημα φυγής στη ζωή μας. Όλοι θέλουμε να ξεφύγουμε έστω και για λίγο απ’ όλα κι όλους και δεν πρέπει να νιώθουμε καμία ενοχή γι’ αυτό. Να ξυπνήσουμε το πρωί και το μόνο πράγμα που να έχουμε να κάνουμε να είναι ο καφέ μας. Κι ύστερα να βουτήξουμε και πάλι στο κρεβάτι ή στον καναπέ, χωρίς να σκεφτόμαστε όλες τις υποχρεώσεις της δουλειάς κι όλους όσους για λίγο βάζουμε στην άκρη του μυαλού μας για να το αφήσουμε να βουλιάξει σε ένα προσωρινό λήθαργο ευτυχίας και χαλάρωσης.
Κάτι τέτοιες μέρες η εμφάνιση δεν είναι κάτι που μετράει. Αφήνεις το μαλλί ακατάστατο, μένεις με τις πιτζάμες και τη μία κάλτσα χαμένη στα σεντόνια και δε σε νοιάζει αν η μάσκαρα που έτρεξε απ’ τα μάτια σου θυμίζει λίγο το τρομαχτικό κορίτσι απ’ το The Ring. Βάζεις το κινητό στη σίγαση κι ο υπολογιστής στο κομοδίνο που άλλες μέρες σε φλέρταρε και σε έπειθε να τον ανοίξεις, σήμερα σε αφήνει εντελώς αδιάφορο. Διανύεις μία από αυτές τις μέρες ατέλειωτης τεμπελιάς και δε σε ενοχλεί καθόλου. Αντίθετα, την απολαμβάνεις.
Ίσως οι μέρες ανίας να είναι και μια αυτόματη αντίδραση του οργανισμού στην κούραση και την πίεση της καθημερινότητας. Κι αυτές οι μέρες που δίνεις άδεια στον εαυτό σου από όλα κι όλους, μπορούν να γίνουν υπέροχες με πολλούς τρόπους. Ανάλογα με το τι ο καθένας απολαμβάνει.
Ένα βιβλίο που έβαλες εδώ και καιρό στο μάτι, μια τεράστια κούπα ζεστού καφέ, μια νόστιμη συνταγή που επιτέλους βρήκες χρόνο να ζωντανέψεις στην κουζίνα σου, αγαπημένη μουσική, παιχνίδια στην κονσόλα, μαραθώνιο ταινιών και σειρών που δεν πρόλαβες να δεις κι η λίστα συνεχίζεται…
Άσε, λοιπόν, τα σεντόνια να σε πάρουν αγκαλιά μέχρι αργά κι απόλαυσε τη βαρεμάρα σου, σκοτώνοντας κάθε αντιπερισπασμό.
Συντάκτης: Πράξια Αρέστη
