Όποιος έχει χέρια μπορεί να στείλει και κάνα μήνυμα

Κάποια πράγματα στη ζωή μας είναι πολύ απλά και γίνονται πολύπλοκα μόνο επειδή προσπαθούμε να τα ντύσουμε με δικαιολογίες και φαντασιόπληκτες επιθυμίες.

Έχω την εντύπωση ότι η πιο κάτω διαπίστωση έχει ειπωθεί σε πολλάκις, όμως, να το ξαναπούμε μπας κι επιτέλους το χωνέψουμε. «Όποιος ενδιαφέρεται, το δείχνει». Όποιος θέλει να κρατάει επαφή μαζί μας και να αποτελεί ένα μέρος της ζωής μας θα πάρει αυτό το γαμημένο κινητό που, έτσι κι αλλιώς, όλη μέρα κουβαλά μαζί του, για να μας πάρει ένα τηλέφωνο ή έστω να στείλει ένα μήνυμα.

Και για να κάνουμε πιο απλά τα πράγματα, όποιος έχει χέρια μπορεί να στείλει και κανένα μήνυμα, αφού το κινητό έγινε στις μέρες μας προέκταση του χεριού μας. Και, λοιπόν, δεν είναι κακό να δείξεις πρώτος ενδιαφέρον, ίσως μία, δύο και τρεις φορές, ανάλογα με την ποσότητα εγωισμού που κουβαλάς στις σχέσεις σου. Όμως, μετά τις τρεις καταντά λίγο το πράγμα σπαστικό. Και στο κάτω-κάτω ο άλλος για να μη σε ψάχνει ποτέ πρώτος, σημαίνει ότι δεν καίγεται και τόσο να σε δει. Αν στείλεις, έστειλες. Αν όχι, πάλι καλώς. Άσε που μπορεί να σε θεωρεί και λίγο πρηχτάκι την ώρα που σου απαντάει απλά από ευγένεια κι εσύ προσπαθείς να του πιάσεις κουβέντα.

Υπάρχουν βέβαια κι άτομα που δεν το ‘χουν με τα κινητά και δεν το ‘χουν γενικά με την επικοινωνία. Αυτό τους δικαιολογεί; Ως ένα σημείο μόνο γιατί ούτε κι εμείς θέλουμε να καθόμαστε συνεχώς πάνω από έναν υπολογιστή για να λέμε περί ανέμων κι υδάτων. Δικαιολογούνται να ξεχάσουν ν’ απαντήσουν ένα μήνυμα, όμως, δε δικαιολογούνται να περάσουν δυο και τρεις μέρες χωρίς να δώσουν σημάδι ζωής και μετά να εμφανίζονται λες και δεν έγινε τίποτα.

Αν ο άλλος σε σκέφτεται, είπαμε, το δείχνει. Θα του πάρει μόνο ένα λεπτό απ’ τη ζωή του για να γράψει ένα τυπικό τουλάχιστον «Γεια σου, τι κάνεις;». «Πώς πέρασες σήμερα τη μέρα σου;». «Θα πάμε για καφέ;», ή να στο πει ευθέως: «Πέρασα πολύ ωραία μαζί σου, πότε θα το επαναλάβουμε;», «Σε σκέφτομαι», «Μου λείπεις»…

Εκτός αν σε σκέφτεσαι και θέλει να σε αποφύγει για τον χ ή ψ λόγο. Γιατί μη νομίζεις ότι δεν το κάνει ποτέ με κανέναν. Όχι, όποιος θέλει πραγματικά, διεκδικεί. Είτε με σθένος είτε με διακριτικότητα. Όταν ο άλλος γουστάρει, δε θα ρισκάρει να σε χάσει. Θα ρίξει, άλλος πολύ κι άλλος λίγο, τον εγωισμό του για να δείξει ότι ενδιαφέρονται.

Απλά δεν ενδιαφέρονται. Ώρα να το χωνέψουμε και να πάμε παρακάτω. Σε κάποιον που θα στέλνει την πρώτη «καλημέρα» ή την τελευταία «καληνύχτα». Σε κάποιον που δε θα μας ψάχνει όποτε τον βολεύει ή όποτε ξεμένει από καβάτζες. Σε κάποιον που νοιάζεται και θέλει να ξέρει αν είμαστε πραγματικά καλά, πέραν μιας τυπικής επικοινωνίας. Σ’ αυτόν που θα θέλει να μας κάνει να νιώσουμε όμορφα και θα χαίρεται με το που ακούει τη φωνή μας.

Γιατί ψάχνουμε ακόμη φαντάσματα; Γιατί εκλιπαρούμε για σημασία; Το πιο πιθανόν, το μήνυμα που δε στάλθηκε ποτέ σε σένα, να στάλθηκε κάπου αλλού. Ίσως έλθει κι η σειρά σου κάποια στιγμή. Ίσως δεις κι εσύ μετά από μέρες το όνομά του γραμμένο στην οθόνη σου. Γιατί να πρέπει να σε νοιάζει; Γιατί να πρέπει να τρέξεις ξοπίσω για λίγη προσοχή; Για να τον ψάχνεις πάλι μετά και ν’ απορείς που δεν απαντάει στο μήνυμά σου για ώρες; Για ν’ απορείς πάλι τι έκανες λάθος και να κατηγορείς τον εαυτό σου που δεν μπήκε καν στον κόπο να σου πει μια καλή κουβέντα;

Τον πιστεύεις όταν λέει ότι έτσι είναι ως άνθρωπος; Όχι, δεν είναι έτσι. Υπάρχει ή θα υπάρξει στο μέλλον ο άνθρωπος που όταν τον παίρνει τηλέφωνο θα τρέχει να το απαντήσει, αυτός που θα σκέφτεται πριν πιει καφέ και θα ανησυχεί αν περάσουν λίγες ώρες χωρίς επικοινωνία. Κι αυτός ο άνθρωπος δεν είσαι εσύ!

Γιατί εσύ είσαι το τελευταίο άτομο που θα ψάξει στις επαφές του. Έχουν προτεραιότητα οι φίλοι, οι δουλειές του, η οικογένειά του, πιθανόν και κάποιο άλλο γκομενάκι. Μην ξεγελιέσαι απ’ τις δικαιολογίες που σου πετάει για να μη χάσει την καβάτζα του.

Άκου το ένστικτό σου, γιατί αυτό λέει πάντα την αλήθεια. Κι αν σου λέει ότι κάτι δεν πάει καλά, τότε κάτι δεν πάει καλά με τον άνθρωπο που επέλεξες να δώσεις το σώμα και την ψυχή σου.