Όταν προτεραιότητά σου είναι η ευτυχία του άλλου

Αν δίναμε μία ακόμη ερμηνεία στον έρωτα, στις πολλές που δόθηκαν μέχρι σήμερα, θα έλεγα: «έρωτας είναι όταν βάζεις την ευτυχία κάποιου άλλου ανθρώπου πάνω απ’ τη δική σου. Όταν αγαπάς κάποιον περισσότερο απ’ τον εαυτό σου». Είναι ίσως μία πιο ρομαντική και αθώα προσέγγιση στο το τι είναι ο έρωτας, όμως όταν αυτός είναι πραγματικός, είναι απόλυτα βάσιμη.

Δυστυχώς, οι περισσότεροι βλέπουμε τα πράγματα στον έρωτα ανάποδα. Κι εξηγώ. Ψάχνουμε τη δική μας ευτυχία κι ολοκλήρωση μέσα από τον έρωτα, δηλαδή μέσα από κάποιον άλλον. Σκεφτείτε το όμως λίγο. Αν όλοι, ψάχνουμε την ευτυχία σε κάποιον άλλο κι όχι μέσα μας, πώς θα τη βρούμε;

Σκεπτόμενοι τον έρωτα, θα έπρεπε να θέλουμε να μεταδώσουμε τη δική μας ευτυχία και χαρά σε κάποιον άλλο. Αυτή θα έπρεπε να είναι η προτεραιότητά μας. Να κάνουμε πρώτα τον άλλο ευτυχισμένο και μέσα απ’ τη δική του ευτυχία να νιώθουμε ολοκληρωμένοι κι ικανοποιημένοι.

Στον έρωτα αυτό που συνήθως συμβαίνει, είναι ότι το «εγώ» νικάει. Ερωτευόμαστε κάποιον για να τον φέρουμε στα μέτρα μας, για να υλοποιήσουμε μαζί του τα δικά μας όνειρα, για να φτιάξουμε την ωραία εικόνα που θέλουμε εμείς να έχουμε στα social media και στον έξω κόσμο και γενικά για να έχουμε ένα αποδιοπομπαίο τράγο στον οποίο να βγάζουμε τα ψυχολογικά μας, τα κόμπλεξ μας, τις γκρίνιες μας και τα λοιπά μας προβλήματα.

Το κυνήγι της ευτυχίας είναι πρωτίστως μίας προσωπική κι ατομική υπόθεση. Και πολύ δύσκολη. Υπάρχουν περίοδοι στη ζωή μας που είμαστε καλά κι άλλες που είμαστε χάλια, ανάλογα με το τι βιώνουμε. Για παράδειγμα, όλοι βιώνουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας το πένθος, την ανεργία, την εκμετάλλευση, τους καβγάδες, τα οικογενειακά προβλήματα κι ίσως κατ’ επανάληψη. Όμως, η γαλήνη κι η αγάπη μέσα μας, δύο στοιχεία που οδηγούν και στην ευτυχία, δεν πρέπει να κλονίζονται απ’  τα άσχημα βιώματά μας. Γιατί τότε γινόμαστε κι εμείς άσχημοι και απωθητικοί προς τους άλλους. Με την εγωιστική συμπεριφορά μας κάνουμε μαζί δυστυχισμένο και τον σύντροφό μας, χωρίς να μας νοιάζει το γεγονός ότι ίσως να έχει κι αυτός τα δικά του.

Πολλές φορές ο καθένας μας θεωρεί τα προβλήματα που περνάει τα μεγαλύτερα στον κόσμο κι έτσι νομίζει ότι έχει το δικαίωμα να συμπεριφέρεται άσχημα στους ανθρώπους που τον αγαπούν. Η δική μας πραγματική ευτυχία όμως πηγάζει μέσα απ’ την ευτυχία πρώτα αυτών που αγαπάμε. Κανένα ίχνος εγωισμού δεν πρέπει να υποθάλπει τον έρωτα, αλλιώς στο τέλος τον σκοτώνει. Αυτό το χαμόγελο που ερωτευτήκαμε να θέλουμε να το βλέπουμε περισσότερες φορές στο πρόσωπο που λατρεύουμε. Όλα τα καλά στοιχεία που θαυμάσαμε στο χαρακτήρα του να θέλουμε να τ’ αναδείξουμε ακόμη πιο πολύ. Όλα τα καλά του κόσμου που μπορούμε να του τα προσφέρουμε κι όλες τις απολαύσεις. Να κάνουμε όλες τις φαντασιώσεις του πραγματικότητα και να γίνουμε ο άνθρωπος των ονείρων του. Αυτός είναι ο έρωτας! Αυτή είναι ευτυχία!