Όταν βρίσκεσαι σε μία μακροχρόνια σχέση είναι πολύ εύκολο να χάσεις την αίσθηση του χρόνου και του χώρου, να αφεθείς στη ρουτίνα της καθημερινότητας, να αφήσεις την σπίθα να σβήσει.
Πολλές φορές τη ρουτίνα τη χρειαζόμαστε, ιδιαίτερα από κάποια ηλικία και μετά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τη ρουτίνα συνοδεύει η μιζέρια. Είναι υπέροχο να μοιράζεσαι τη ζωή σου με κάποιον που σε κάνει να νιώθεις ασφαλής, που σε προστατεύει από τον έξω κόσμο, που είναι πάντα εκεί για ό,τι χρειαστείς. Όμως πυκνά συχνά πρέπει να κάνεις ένα βήμα πίσω και να ρωτήσεις τον εαυτό σου: «είμαι πραγματικά ερωτευμένος ή απλά έχω βολευτεί σε αυτή τη σχέση;» Ή αλλιώς, «είμαι πραγματικά εδώ, είμαι ευτυχισμένος ή απλά έχω αφήσει τον εαυτό μου να χαθεί σε ό,τι έφερε η ζωή στο δρόμο μου και δέχτηκα»;
Κάποιες φορές αφήνουμε τους εαυτούς μας σε σχέσεις που δε μας γεμίζουν ή δε μας ενθουσιάζουν απλά και μόνο επειδή φοβόμαστε να κάνουμε τη μεγάλη αλλαγή, να πληγώσουμε το σύντροφό μας, να ξεβολευτούμε ή να βιώσουμε ένα χωρισμό. Ο καθένας έχει τους δικούς του φόβους και τους δικούς του λόγους που μένει σε μία σχέση. Ίσως και κάποιους που δε θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε. Τα πράγματα όμως είναι πολύ πιο απλά. Φτάνει να ξυπνήσουμε από το λήθαργο της καθημερινότητας και να ξεχωρίσουμε μέσα μας τον έρωτα από το βόλεμα.
Ένας χαρούμενος άνθρωπος σε μία σχέση νιώθει ευφορία. Και η ευφορία δε σημαίνει ότι βρίσκεσαι συνεχώς σε μία ακραία κατάσταση ρομαντισμού. Σημαίνει ότι η παρουσία του άλλου στον ίδιο χώρο κάνει διαφορά. Γεμίζει το στομάχι με πεταλούδες και την καρδιά με έντονα συναισθήματα.
Όταν είσαι βολεμένος, απλά κυλάς με τα πράγματα. Δεν τα αμφισβητείς, δε διερωτάσαι. Η παρουσία του συντρόφου σου στο ίδιο δωμάτιο δε σε επηρεάζει και τόσο. Είσαι απαθής, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είσαι δυστυχισμένος. Δεν είσαι ούτε κι ευτυχισμένος όμως. Απλώς υπάρχεις.
Όταν είσαι πραγματικά ερωτευμένος, δεν μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς αυτό το άτομο. Σπάζει η καρδιά σου χίλια κομμάτια σε κάθε καβγά και φυγή. Φοβάσαι και μόνο στη σκέψη ότι μπορεί να τον χάσεις. Τα συναισθήματά σου έχουν διαρκώς σκαμπανεβάσματα, αντί να βρίσκονται σε μία ευθεία γραμμή.
Η μυρωδιά του αγαπημένου σου είναι εθιστική, όπως και η γεύση του. Το αίσθημα αντί να στεγνώνει, γίνεται όλο και πιο τοξικό. Είσαι μαζί του, όχι για να τηρήσεις κάποια υπόσχεση αλλά επειδή πραγματικά δεν μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου σε πιο όμορφο μέρος.
Όμως όταν είσαι σε μια σχέση από συνήθεια, όλα τα πιο πάνω είναι ανούσια. Είσαι σε φάση βαρεμάρας. Δε θέλεις να κάνεις καμία προσπάθεια. Όλα ακούγονται δύσκολα. Επιζητάς τη σιωπή και την ηρεμία. Γιατί να το χαλάσεις αυτό; Ίσως προτιμήσεις την «εύκολη» λύση του περιστασιακού σεξ με άλλα άτομα ή την παράλληλη σχέση. Εύκολη για όσους αντέχουν στο ψέμα, δύσκολη για όσους έμαθαν να είναι ανοιχτά βιβλία.
Ακόμη και το σεξ είναι εκπληκτικό με έναν άνθρωπο που σε ενθουσιάζει και σε γεμίζει. Η πνευματική ένωση δύο ανθρώπων κάνει τη σωματική έλξη ακόμη πιο δυνατή και πετυχημένη. Δεν έχει να κάνει με το σεξ, έχει να κάνει με τον έρωτα και οι οργασμοί στον έρωτα είναι πιο δυνατοί. Κι αν υπάρχει αγάπη, με τον καιρό, γίνεται συνεχώς καλύτερο και πιο συναρπαστικό.
Γιατί λοιπόν, να συμβιβαστείς σε μία σχέση χωρίς έρωτα; Όταν περάσουν τα χρόνια θα κοιτάς πίσω, θα σκέφτεσαι όλα όσα έχασες από μία αδυναμία να προχωρήσεις παρακάτω και δε θα το συγχωρέσεις ποτέ στον εαυτό σου. Μπορεί ο έρωτας να κρύβει κινδύνους και ρίσκα, όμως είναι καλύτερα να ρισκάρεις και ενίοτε να πονάς παρά να μη ζεις καθόλου.
Επιμέλεια Κειμένου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Πράξια Αρέστη
