Στο «μαζί» πρέπει να θέλουν κι οι δύο, στο χωρισμό αρκεί ο ένας

Ένας έρωτας για να πάρει σάρκα κι οστά προϋποθέτει την ύπαρξη δύο ατόμων που να ελκύονται ο ένας απ’ τον άλλο. Έρωτας με το ζόρι δε γίνεται. Κι ο έρωτας ο μονόπλευρος είναι απλά στο μυαλό μας. Για να γίνει υπαρκτός, για να τον ζήσουμε, πρέπει να θέλει και το άτομο για το οποίο τρέφουμε συναισθήματα. Στο χωρισμό τα πράγματα είναι αλλιώς.

Ο χωρισμός είναι το τέλος του υπαρκτού έρωτα, όχι, όμως και των συναισθημάτων στο μυαλό μας. Ο χωρισμός, χωρίς τη θέλησή μας, είναι ένας βίαιος εξαναγκασμός, μία βίαιη αλλαγή της πραγματικότητας, την οποία δεν μπορούμε ν’ αποτρέψουμε όσο και να θέλουμε. Στο χωρισμό, δηλαδή, αρκεί να θέλει ο ένας. Ο άλλος θα πρέπει απλά να υποστεί τη συναισθηματική καταρράκωση, θα πρέπει να παλέψει μόνος του να ξεπεράσει την απουσία του αγαπημένου του και να κλείσει τις πληγές που του άφησε φεύγοντας.

Ο έρωτας είναι σαν ένα αόρατο συμβόλαιο που δύο άτομα υπογράφουν με κάποιους όρους και προϋποθέσεις, αλλά στην πορεία ο ένας αρχίζει να παραβιάζει, ώσπου στο τέλος σπάει το συμβόλαιο. Η αμοιβαία έλξη μπορεί να τελειώσει. Οι έρωτες πεθαίνουν μέσα μας όπως ακριβώς γεννήθηκαν, πολλές φορές χωρίς να φταίμε. Κανείς δεν μπορεί να ελέγξει τον έρωτα ούτε στη γέννηση ούτε στο θάνατό του. Κάποτε τελειώνει με άσχημο τρόπο, κάποτε μας πληγώνει ξυστά. Έχει να κάνει με το χαρακτήρα του ανθρώπου κι εκεί ακριβώς φαίνεται ο πραγματικός εαυτός του και πόσο, στ’ αλήθεια, μας αγάπησε. Όταν πια θα πάψει να είναι ερωτευμένος μαζί μας. Πώς θα επιλέξει να φύγει απ’ τη ζωή μας; Πώς θα μας επιβάλει το χωρισμό;

Αλλά στο χωρισμό πάνω θα φανεί κι ο δικός μας χαρακτήρας. Πόσο εύκολα θ’ αφήσουμε τον άλλο να φύγει, έστω κι αν εμείς είμαστε τα θύματα μίας κατάστασης που μας επιβάλλεται; Έστω κι αν έχει παραβιάσει την άγραφη συμφωνία αγάπης, που κάποτε τα μάτια μας έδωσαν, έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει. Όμως, όσο δύσκολη θα του κάνουμε τη ζωή και πόσο εκδικητικοί θα γίνουμε τη στιγμή που θα θέλει να βγει απ’ τη ζωή μας; Εδώ θα φανεί ακριβώς πόσο εμείς αγαπήσαμε. Πόσο πρόθυμοι είμαστε να παραμερίσουμε τον εγωισμό και το θυμό μας, για να το κάνουμε εύκολο στον άλλο να αποχωρήσει απ’ τη σχέση μας και να προχωρήσει ίσως σε ένα άλλο έρωτα ή σε όσα ονειρεύεται. Χρειάζεται μεγάλη δύναμη ψυχής και μεγαλοπρέπεια.  Και χρειάζεται μεγάλη αγάπη μεταξύ των δύο αυτών ατόμων, έστω κι αν έρωτας χαθεί, για να κρατηθεί μία αξιοπρεπής στάση σ’ ένα χωρισμό.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο απ’ το να βιώνεις τη γέννηση και το μεγάλωμα ενός έρωτα. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο απ’ το να βλέπεις να σου σκοτώνουν αυτόν τον έρωτα αυτοί που κάποτε σου κράτησαν το χέρι, σε φίλησαν με πάθος, μοιράστηκαν τα μυστικά και την καθημερινότητά σου κι έγιναν κομμάτι του εαυτού σου.

Όμως, κάποιες φορές, αυτός που φεύγει όταν νιώθει ότι πια δεν αγαπιέται είναι αυτός που αγάπησε περισσότερο. Ο έρωτας κόπηκε στα δύο, οπότε παίρνει το δικό του κομμάτι κι αποχωρεί χωρίς δράματα και κακίες, λέγοντας ένας τελευταίο «σ’ αγαπώ», που δε θα έχει καμία απολύτως ανταπόκριση.