Όταν είσαι σε σχέση από απόσταση τα Σαββατοκύριακα αποκτούν άλλη διάσταση.
Ξυπνάς, πίνεις καφέ, τσεκάρεις τα μηνύματά σου. Ετοιμάζεσαι, πας για ψώνια στην υπεραγορά στο mall και βουτάς σε όποιο κατάστημα βρεθεί στο δρόμο σου σαν εξαρτημένη που ψάχνει τη δόση της. Μαγειρεύεις το μεσημέρι μια σπέσιαλ συνταγή (σαν αυτές που του έκανες και σε θαύμαζε), τρως βλέποντας κάτι χαζό στην τηλεόραση, ξαπλώνεις χαζεύοντας το ταβάνι, σου έρχεται έμπνευση… γράφεις.
Κάνεις ένα μικρό διάλειμμα για το απογευματινό καφεδάκι. Δουλεύεις λίγο και ετοιμάζεσαι για την δύσκολη εβδομάδα που σε περιμένει τη Δευτέρα. Μιλάς στο τσατ με φίλες, μιας και δεν τις βλέπεις πια τόσο συχνά όσο παλιά. Είναι και σε άλλες πόλεις κάποιες όμως νιώθεις ότι είναι πάντα εκεί για σένα. Λέτε βλακείες, κουτσομπολεύετε, ανταλλάζετε τραγούδια.
Βλέπεις το ρολόι, η ώρα είναι 7. Μετά από όλα όσα έκανες η ώρα είναι μόνο 7. Έχεις ολόκληρη νύχτα μπροστά σου. Ευτυχώς σε λίγο θα κάτσεις στο σκάιπ για να πείτε τα νέα σας. Ανοίγεις τον υπολογιστή και περιμένεις. Σου έρχεται μήνυμα στο κινητό. Δεν μπορεί να μιλήσετε απόψε. Θα βγει με τους συγκάτοικους τους. Πρέπει να κάνουν μπόντινγκ.
Απογοητεύεσαι λίγο. Παίρνεις το αυτοκίνητο, κάνεις όλη την παραλιακή και ανάβεις κανένα τσιγάρο. Σε πιάνουν λίγο τα κλάματα για διάφορους λόγους. Θυμάσαι ακόμη και κάτι που έγινε πριν 10 χρόνια. Το μυαλό δεν πρέπει να έχει πολλή ελεύθερο χρόνο γιατί τρελαίνεται. Περνάς από τη σημείο που σου αγόραζε παγωτό. Κλαις ακόμη πιο δυνατά.
Δεν κανόνισες και να βγεις γιατί έχεις βαρεθεί και τον κόσμο. Δεν έχεις καμία όρεξη να σε φλερτάρει ο κάθε βλάκας και ούτε να σε κουτσομπολεύουν. Ό,τι κι αν κάνεις βέβαια, αυτό δεν το γλυτώνεις. Είσαι μόνη στη χώρα, ο δικός σου μακριά, είσαι νέα και όμορφη, όλοι θα βγάζουν τα δικά τους συμπεράσματα, τα οποία έχεις χεσμένα όπως και τον κόσμο.
Βέβαια τόσο ελεύθερος χρόνος σου δίνει την ευκαιρία να καλλιεργήσεις το πνεύμα σου, να εξελιχθείς να μάθεις περισσότερα πράγματα. Να κάνεις ακόμη ένα μάστερ ή και διδακτορικό. Ε, και όταν η ώρα πάει αργά θα δεις καμιά ταινία, καμιά σειρά, θα γρατζουνίσεις λίγο την κιθάρα, θα σου κάνει παρατήρηση και πάλι ο γείτονας για τις παραφωνίες σου και στο τέλος θα παραιτηθείς και σε κάποια φάση επιτέλους θα σε πάρει ο ύπνος.
Σε κάποια φάση θα πας για κανένα καφέ μες τον μήνα, θα κανονίσεις να δεις άτομα που έχει χρόνια και ζαμάνια να τα δεις, θα πας να μείνεις με καμιά φίλη για να κάνετε πιτζάμα πάρτυ και σπάνια κανένα κλαμπάκι με τον κολλητό σου που νιώθεις και ασφάλεια.
Το τραγικό είναι ότι περνάς πολύ χρόνο με τους γονείς σου. Να τρως γιουβέτσι, μπάμπιες και φασολάκια, να δέχεσαι τηλεφωνήματα πανικού από τη μάνα σου γιατί είναι 9 η ώρα το βράδυ κι ακόμη να δει το αυτοκίνητό σου να εμφανίζεται από τη στροφή.
Ευτυχώς τις καθημερινές τα πράγματα είναι καλύτερα, μιας και όλη τη μέρα την περνάς στη δουλειά σου. Τα βράδια βέβαια είναι πάντα τα πιο δύσκολα, όμως μπορείς να κάνεις τάματα στην τεχνολογία που σου επιτρέπει να βλέπεις τη φατσούλα του ακόμη και αν βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά.
Και τώρα άσε τον υπολογιστή και συνέχισε να κοιτάς το ταβάνι μέχρι να σε πάρει ο ύπνος, θα περάσει ο καιρός και θα έλθει η στιγμή που θα κοιμάστε και πάλι μαζί αγκαλιά κάνοντας αστειάκια. Κι ας είναι για λίγο, χαλάλι.
Συντάκτης: Πράξια Αρέστη
