Τα ταξίδια της τελευταίας στιγμής είναι τα καλύτερα

Μετά και το τελευταίο μου ταξίδι έχω καταλήξει στο εξής συμπέρασμα: Τα καλύτερα ταξίδια δεν είναι αυτά που στοιχίζουν ακριβά ούτε τα πιο μακρινά. Σε καλύτερα ταξίδια εξελίσσονται αυτά που κλείσαμε εντελώς αυθόρμητα, τελευταία στιγμή, έστω κι αν το εισιτήριο άξιζε όσο μια ζαμπονοτυρόπιτα μ’ ένα χυμό.

Δεν έχει σημασία αν ταξιδέψαμε μόνοι, με τον αγαπημένο μας ή με φίλους. Τα ταξίδια τελευταίας στιγμής είναι πάντα αυτά που κάνουμε γιατί έτσι νιώσαμε τη συγκεκριμένη στιγμή. Νιώσαμε ότι θέλουμε ν’ αλλάξαμε παραστάσεις, να ξεφύγουμε, να ξεκουραστούμε ή ακόμη και να έλθουμε πιο κοντά με κάποια αγαπημένα μας πρόσωπα. Είναι μία πρόταση που έπεσε στο τραπέζι είτε απ’ τον εαυτό μας είτε από κάποιο δικό μας άτομo κι αμέσως μας ενθουσίασε.

Χωρίς μα και μου, χωρίς ενδοιασμούς, κλείσαμε το εισιτήριο για τον πρώτο τυχόντα προορισμό που μας έκατσε φθηνός κι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Ακόμη κι αν το εισιτήριο που κλείσαμε ήταν μία αυθόρμητη απόφαση για ένα μελλοντικό ταξίδι, δώσαμε κάτι σημαντικό στον εαυτό μας να περιμένει, του δώσαμε κίνητρο κι επιβράβευση και κάτι να σκέφτεται για να ενθουσιάζεται.

Γενικά, στη ζωή, τα απρογραμμάτιστα δεν είναι πάντα και τα πιο ωραία; Αυτά που όταν τα σκεφτούμε αργότερα δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι όντως τα κάναμε πράξη. Αυτά που δεν είχαμε ικανούς τους εαυτούς μας να τολμήσουν και που όταν τα σκεφτούμε, χαμογελάμε διάπλατα και πονηρά. Αυτά που είναι έξω απ’ τα πρέπει και τους κανόνες. Είναι καλό πού και πού να σπάμε λιγάκι τα όριά μας κι ας πληρώσουμε μετά τις μικρές συνέπειες.

Γιατί, για να κλείσεις ένα ταξίδι πρέπει να σκεφτούμε εκατό άλλους παράγοντες. Πού θα πάμε και πότε, με ποιους, την άδεια απ’ τη δουλειά, το σκύλο μας, το οικονομικό κομμάτι, τον καιρό και χίλιες άλλες δικαιολογίες ή δυσκολίες. Κάποιες φορές το σκεφτόμαστε τόσο πολύ, που στο τέλος μένει απλά ένα ταξίδι στο μυαλό μας που αναβάλλεται συνεχώς.

Κι όμως, είναι προτιμότερο να κλείσουμε αυθόρμητα ένα κοντινό ταξίδι για να κάνουμε ένα διάλειμμα απ’ όλα, παρά να σπαταλήσουμε τα λεφτά μας σε κομμωτήρια, λούσα κι ακριβά ρούχα ή γεύματα. Τα ταξίδια μας κάνουν πιο πλούσιους σε γνώσεις κι αναμνήσεις. Τροφοδοτούν το μυαλό με νέες εικόνες, το εμπνέουν και το ξεκουράζουν. Είναι μία απ’ τις καλύτερες ψυχοθεραπείες που μπορεί να έχει ο άνθρωπος στις μέρες μας και μάλιστα χωρίς να πληρώνει πολλά πολλά. Η εποχή που τα ταξίδια θεωρούνταν πολυτέλεια έχει τελειώσει προ πολλού, αρά γιατί ν’ αφήνουμε τη σκέψη να σιγοβράζει μέχρι να εξατμιστεί; Στη βράση κολλάει το σίδερο.

Ένα απ’ τα ταξίδια που θυμάμαι έντονα όσος καιρός κι αν περάσει είναι το τελευταίο που έκανα με φίλες στην Κρήτη. Εντελώς τυχαία μου το πρότειναν κι είπα το μεγάλο «ναι», χωρίς να το καλοσκεφθώ και προτού καν προλάβουν να ολοκληρώσουν οι ίδιες τη σκέψη τους. Δεν ήξερα καν πού θα μέναμε. Δεν ήξερα αν θα μου ενέκριναν όντως την άδεια στη δουλειά, δεν είχα ρωτήσει και δεν είχα πάρει έγκριση ή γνώμη από κανέναν. Απλώς ένιωσα ότι αυτό το ταξίδι το έχω ανάγκη κι ότι με τα συγκεκριμένα άτομα θα περνούσα απλά τέλεια. Και τελικά μας βγήκε. Με τα τρελά και τα ευτράπελά του, με τις αναποδιές και τα νευράκια του. Ένα ταξίδι που τα είχε όλα και που δεν είχα καθόλου προγραμματίσει ούτε καλοσκεφθεί από πριν.

«Τα αυθόρμητα είναι τα καλύτερα» ισχύει, λοιπόν, και για ταξίδια. Εσύ ακόμη το σκέφτεσαι;