Ένα απ’ τα χειρότερα και πιο συχνά αισθήματα που μπορεί να νιώσει άνθρωπος, ιδιαίτερα μέσα σε μια σχέση, είναι η ανασφάλεια. Η ανασφάλεια έχει τη δύναμη να καταστρέψει έναν έρωτα όπως ακριβώς ο εγωισμός κι η ζήλια. Είναι ένα εξίσου επικίνδυνο αίσθημα που πηγάζει από μέσα μας, κάποιες φορές δικαιολογημένα κι άλλες αδικαιολόγητα.
Τι σημαίνει, όμως, όταν κάποιος είναι «ανασφαλής» ή νιώθει «ανασφαλής» σε μία συγκεκριμένη κατάσταση; Η ακριβής σημασία της λέξης είναι η έλλειψη αισθήματος ασφάλειας, σιγουριάς. Συνώνυμό της είναι η λέξη «κίνδυνος», και πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου εύκολο να νιώθεις συνεχώς ότι κινδυνεύεις. Είναι ένα ψυχοφθόρο αίσθημα που σου τρώει συνεχώς τα σωθικά και διαλύει το χαρακτήρα σου, αλλά και τις σχέσεις με τους ανθρώπους γύρω σου.
Η παθολογική ανασφάλεια είναι εντελώς ανθυγιεινή και διαφέρει απ’ τη φυσιολογική ανασφάλεια. Η φυσιολογική ανασφάλεια είναι αυτή που γεννιέται έπειτα από μία σειρά γεγονότων που μας κάνουν αρχικά καχύποπτους. Οι άνθρωποι -σε λίγο μεγαλύτερο βαθμό ο γυναίκες- τείνουν να είναι ανασφαλείς για πολλά πράγματα. Για τα κιλά τους, τη δουλειά τους, την εμφάνισή τους, τις σεξουαλικές τους αποδόσεις…
Η πιο βασανιστική ανασφάλεια, είναι αυτή που έχουν προς τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Αν, δηλαδή αγαπιούνται ή όχι πραγματικά απ’ τους άλλους. Κι αυτή κάποιες φορές ξυπνά δικαιολογημένα, παρατηρώντας συμπεριφορές, συγκρίνοντας καταστάσεις, αλλά κι από καθαρό ένστικτο.
Αν μια σχέση σου προκαλεί ανασφάλειες, τότε υπάρχει κάποιος λόγος που τις νιώθεις. Εκτός αν δημιουργείς φασαρία και σκηνές ζηλοτυπίας για ηλίθια πράγματα, τότε το ψυχολογικό πρόβλημα πηγάζει μόνο από σένα. Η γραμμή είναι πολύ λεπτή και χρειάζεται μεγάλη αυτογνωσία για να καταλάβει κανείς πότε το λάθος είναι δικό του και πότε όχι.
Οι λεγόμενες φυσιολογικές ανασφάλειες γεννούν τύψεις στο ίδιο άτομο που τις νιώθει. Όμως λειτουργούν κι ως ασπίδα προστασίας. Η μεγαλύτερη παγίδα είναι να κατηγορείς τον εαυτό σου για όλους τους φόβους που βιώνεις, δικαιολογώντας πολλές φορές και τα αδικαιολόγητα για να μη χάσεις αγαπημένα πρόσωπα απ’ τη ζωή σου. Σε τέτοιες περιπτώσεις το να συζητάς με τον άνθρωπό σου κάποια πράγματα που σε κάνουν νιώθεις σαν ακροβάτης σε λεπτό σχοινί είναι το καλύτερο. Μπορείς ακόμη και ν’ απομακρυνθείς για λίγο για να δεις τα πράγματα πιο καθαρά κι αποστασιοποιημένα.
Ίσως, τελικά, η ζήλια που νιώθεις και για την οποία κατηγορείσαι, να είναι δικαιολογημένη. Ή όλες τις φορές που ένιωσες ότι δεν ήσουν αρκετός για τον άλλο ή προδομένος και παραγκωνισμένος. Όταν αισθάνθηκες ότι δεν παίρνεις πίσω την αγάπη που αξίζεις ή όταν ένιωσες άσχημα για την εμφάνισή σου. Όλες αυτές οι ανασφάλειες ίσως τελικά να μην ψυχολογικά κατάλοιπα του παρελθόντος, αλλά να σου δημιουργούνται απ’ τους άλλους, απ’ την έλλειψη αγάπης και σεβασμού προς το πρόσωπό σου.
Τις σχέσεις, φιλικές, οικογενειακές, ερωτικές, τις φτιάχνουμε για να μπορούμε να νιώθουμε ότι ανήκουμε κάπου κι είμαστε ασφαλείς. Ο άνθρωπος είναι απ’ τη φύση του κοινωνικό ον. Η μοναξιά τον φοβίζει και δεν μπορεί να καταφέρει σχεδόν τίποτα αν διαλέξει τον μοναχικό δρόμο, αλλά ούτε και μπορεί να βρει την ευτυχία. Οι σχέσεις που πρέπει να κρατάμε στη ζωή μας είναι αυτές που μας ηρεμούν, που μας απελευθερώνουν από κάθε φοβία ή καχυποψία. Που μας αφήνουν να είμαστε ο εαυτός μας χωρίς να μας κρίνουν κακόβουλα. Που μας βγάζουν απ’ την πρίζα κι αφήνουν το φως μας να λάμψει ζεστό στο δωμάτιο…
Το να νιώθουμε ασφαλείς με τους ανθρώπους που έχουμε γύρω μας είναι μεγάλη ευλογία, αλλά και μεγάλη ευτυχία!
Συντάκτης: Πράξια Αρέστη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
