Το ατελές αν το αγαπήσεις γίνεται τέλειο

Κανένας άνθρωπος δεν έρχεται σ’ αυτό τον κόσμο αψεγάδιαστος! Όλοι έχουμε ατέλειες στο χαρακτήρα και στην εμφάνισή μας. Μπορούμε, όμως, ως άνθρωποι ν’ αγαπάμε κάποιον τέλεια, δηλαδή με όλα τα λάθη του και τα σωστά του, με όλα τις ομορφιές και τις ατέλειές του. Κι έτσι θα ‘πρεπε να αγαπούν και ν’ αγαπιούνται οι άνθρωποι. Μ’ έναν τέλειο τρόπο μέσα στις ατέλειές τους.

Οι ατέλειες όπως κι η αντίληψη της ομορφιάς είναι πάντα θέματα υποκειμενικά, τόσο στον εσωτερικό όσο και τον εξωτερικό κόσμο ενός ανθρώπου. Και γι’ αυτό το λόγο δεν μπορούμε όλοι ν’ αρέσουμε σε όλους κι αυτόν που ο καθένας μας ερωτεύεται τον θεωρεί ξεχωριστό κι υπέροχο.

Για παράδειγμα, σε κάποιες γυναίκες αρέσει η κοιλίτσα στους άνδρες, σε κάποιες όχι. Σε κάποιες αρέσουν οι φαλακροί και σε άλλες οι μακρυμάλληδες. Αντίθετα, οι άνδρες έχουν διαφορετικές προτιμήσεις στις γυναίκες. Για κάποιους οι καμπύλες ή ένα μικρό στήθος μπορεί να θεωρούνται ατέλειες και για κάποιους άλλους να είναι ακριβώς ό,τι ψάχνουν σε μια γυναίκα.

Φυσικά, όταν ερωτευόμαστε δεν υπάρχουν κανόνες. Μπορεί και να ερωτευτούμε κάποιον που ποτέ δε θα είχαμε φανταστεί ότι θα μπλέκαμε μαζί του. Μπορεί για τους άλλους να είναι άσχημος και για μας να είναι ο πιο τέλειος στον κόσμο.

Πέραν της εξωτερικής εμφάνισης, θα πρέπει να διαλέγουμε ανθρώπους των οποίων αντέχουμε τις ατέλειές τους στο χαρακτήρα τους. Και δε μιλάμε για ακραίες καταστάσεις, όπως το να σε χτυπάει ή να σε βρίζει κάποιος και γενικά να σε κακομεταχειρίζεται ψυχικά ή σωματικά.

Μιλάμε για τα ελαττώματα και τις ιδιοτροπίες, που όλοι κουβαλάμε, αυτές τις ατέλειες όχι μόνο πρέπει να τις αντέχουμε, αλλά και να τις χαϊδεύουμε. Είναι πράγματα που δε μας ενοχλούν τόσο ώστε να επηρεάζουν τη σχέση ή την ψυχολογία μας σε μεγάλο βαθμό. Γιατί, όπως είπαμε, κανείς δεν είναι τέλειος, φυσικά ούτε εμείς. Όπως ο άλλος θα πρέπει ν’ αντέξει τα ελαττώματά μας, έτσι κι εμείς θα πρέπει ν’ αντέξουμε τα ψεγάδια του.

Αυτός δεν είναι κι ο σκοπός της αγάπης; Ν’ αγαπήσεις κάτι μη τέλειο και να το κάνεις τέλειο μέσα απ’ την αγάπη σου. Να το απογειώσεις όπως ακριβώς είναι. Η αγάπη είναι τονωτική ένεση αυτοπεποίθησης, αλλά και γενικά ευτυχίας. Αν ήταν εύκολος ο δρόμος της, αν όλοι ήμασταν τέλειοι, δε θα είχε κανένα απολύτως νόημα. Όλα θα ήταν βαρετά και προβλέψιμα.

Το τέλειο καταντάει πολλές φορές και κουραστικό, ειδικά όταν το κυνηγάμε συνεχώς. Κανείς δεν μπορεί ν’ αντέξει να τρέχει παράλληλα με κάποιον που προσπαθεί διαρκώς να φτάσει την τελειότητα, γιατί απλούστατα δε θα τη φτάσει ποτέ. Το τέλειο δεν υπάρχει. Είμαστε όλοι φτιαγμένοι από μικρές ή μεγάλες ατέλειες και περιμένουμε αυτόν τον κάποιον που θα έλθει στη ζωή μας και θα μας αγαπήσει γι’ αυτές.

Απ’ την άλλη, δεν πρέπει να παραμελούμε τον εαυτό μας γιατί αυτό σημαίνει ότι δεν τον αγαπάμε αρκετά για να τον φροντίζουμε κι ότι κατά βάθος δεν είμαστε χαρούμενοι για την εικόνα ή το χαρακτήρα μας, αλλά δεν έχουμε τη δύναμη ν’ αλλάξουμε. Η αγάπη μπορεί να βοηθήσει και σ’ αυτό. Φτάνει πρώτοι εμείς ν’ αγαπήσουμε τον εαυτό μας με τα λάθη και τις ατέλειές του, για να μπορέσει να το κάνει στη συνέχεια και κάποιος άλλος.