Aυτο που κάθε μέρα ξεχνάς να κάνεις

Αν ρωτήσεις κάποιον ποια είναι η αγαπημένη του μέρα της εβδομάδας, κατά πάσα πιθανότητα η απάντηση θα είναι το Σάββατο ή η Κυριακή ή ίσως ακόμα και η Παρασκευή, μιας και το Σαββατοκύριακο ακολουθεί μετά. Αν ρωτήσεις ποια είναι η χειρότερη μέρα της εβδομάδας, η απάντηση θα είναι 1000% η Δευτέρα.

Η έναρξη μιας νέας εβδομάδας είναι εξ’ ορισμού δύσκολη, είτε οι υποχρεώσεις αποτελούνται από σχολείο, φροντιστήρια και δραστηριότητες, είτε από δουλειά και υποχρεώσεις. Δευτέρα πρωί η κίνηση στους δρόμους είναι επιεικώς αφόρητη σε αρκετά σημεία διαφόρων πόλεων. Μποτιλιαρίσματα, κόρνες, εκνευρισμός και κυρίως βιασύνη επικρατούν και χαλούν τον κόσμο. Όλοι βιάζονται, αλλά γιατί βιάζονται;

Το πρόγραμμα της εβδομάδας ενός μέσου ανθρώπου εμπεριέχει δουλειά (ή σχολείο/πανεπιστήμιο), δευτερεύουσες υποχρεώσεις (που κάποιες φορές καθίστανται πιο σημαντικές από τις κύριες) και βιασύνη. Η βιασύνη είναι ίσως ο κοινός παρονομαστής αν συγκριθούν οι εβδομαδιαίες υποχρεώσεις δύο τελείως διαφορετικών ανθρώπων. Ο σύγχρονος άνθρωπος βιάζεται, τρέχει. Αλλά γιατί;

Ακούς πολύ συχνά εκφράσεις όπως «άντε να περάσει κι αυτή η μέρα» ή «λίγες εβδομάδες έμειναν και μετά διακοπές επιτέλους». Είναι λογικό να θέλεις να ξεκουραστείς ή να θέλεις να τελειώσει γρήγορα μία κοπιαστική ημέρα ή περίοδος. Αλλά μέσα στη μέρα γιατί βιαζόμαστε τόσο πολύ; Αντιλαμβάνεσαι ότι όντως τρέχεις μέσα στη μέρα; Είναι σαν το μυαλό μας να είναι προγραμματισμένο να σκεφτεί πως καλύτερα να τελειώσει πιο γρήγορα ένα καθήκον ή μία υποχρέωση, να γυρίσει σπίτι νωρίτερα, να κερδίσει χρόνο. Αυτόν τον χρόνο που θα κερδίσει, όμως, τι θα τον κάνει;

Στάσου μια στιγμή και σκέψου πώς ακριβώς εκμεταλλεύεσαι τον χρόνο που κερδίζεις. Έστω ότι ακυρώθηκε ένα μάθημα στη σχολή ή ότι το αφεντικό σε άφησε να φύγεις μία ώρα νωρίτερα από τη δουλειά. Τι θα κάνεις με αυτήν την μία ώρα; Οι περισσότεροι ίσως την εκμεταλλευτούν καλύπτοντας άλλες υποχρεώσεις, αλλά και πάλι στο τέλος της ημέρας θα έχεις τελειώσει μία ώρα νωρίτερα. Τι θα γίνει αυτή η μια ώρα; Θα τη χρησιμοποιήσεις ώστε να ελαφρύνεις το αυριανό σου πρόγραμμα; Θα προστεθεί στον ελεύθερό σου χρόνο και θα κάνεις κάτι που απολαμβάνεις; Θα περάσεις χρόνο με την οικογένειά σου ή τη σχέση σου; Ή μήπως θα ανοίξεις τον υπολογιστή ή/και το Netflix; Ακόμα και η ενασχόληση με τα social media είναι μία από τις πολλές επιλογές.

Στάσου μία στιγμή και σκέψου αν αξίζει η βιασύνη και το τρέξιμο που ρίχνεις. Αξίζει; Κερδίζεις όντως κάτι από αυτό; Αν ναι, τότε συνέχισε. Ανήκεις ίσως στην κατηγορία των ανθρώπων που ο χρόνος όντως τους φτάνει, γιατί τον διαχειρίζονται έτσι, ώστε να προλαβαίνουν να κάνουν ό,τι θελήσουν. Αν όχι, ίσως ήρθε η ώρα να αλλάξεις κάποιες συνήθειές σου.

Γιατί εν τέλει βιαζόμαστε τόσο πολύ να περάσει μία μέρα, μία εβδομάδα, μία χρονική περίοδος; Και αν περάσει αυτή η χρονική περίοδος, τι θα γίνει μετά; Δε θα έρθει άλλη; Θα έρθει αυτό που θέλουμε, αυτό που μας αρέσει; Θα είμαστε, άραγε, τότε ευτυχισμένοι;

Η καθημερινότητα δεν είναι ένας ίσιος, ευθύς δρόμος. Έχει σκαμπανεβάσματα, έχει στροφές, έχει λακκούβες. Η κάθε μέρα δεν είναι ίδια με την προηγούμενή της. Κι αυτό είναι το ωραίο. Πώς θα εκτιμήσεις μια φοβερή μέρα, αν δεν έχεις περάσει και μια βαρετή; Πώς θα ανυπομονείς για το πρωί της Κυριακής, αν δε ζοριστείς το πρωί της Δευτέρας; Ίσως ο κόσμος να ήταν πολύ πιο όμορφος, αν ο χρόνος που κέρδιζες τρέχοντας μέσα στην εβδομάδα, χρησιμοποιούταν για να είσαι ή να γίνεις ευτυχισμένος, όπως κι αν γίνεται αυτό. Είτε παρακολουθώντας Netflix και ταινίες, είτε πηγαίνοντας βόλτες κι εκδρομές, είτε πετυχαίνοντας κάποιον στόχο σου, είτε χουζουρεύοντας το πρωί της Κυριακής στο κρεβάτι (κατά προτίμηση με παρέα) κι απολαμβάνοντας κάθε φορά ένα διαφορετικό πρωινό γεύμα.

Η καθημερινότητα είναι γεμάτη με μικρές απολαύσεις. Ίσως ήρθε η ώρα να μάθεις να τις ξεχωρίζεις, να τις εκτιμάς και να τις αναπαράγεις. Αλήθεια, ποια ήταν η τελευταία φορά που κάθισες και απήλαυσες την ομορφιά των ανθισμένων, πολύχρωμων λουλουδιών στο πάρκο ή στις ζαρντινιέρες δίπλα από το δρόμο που διασχίζεις καθημερινά;