Η σημασία που έχει τελικά η διάρκεια

Ανέκαθεν θεωρούσα πως οι επιλογές μας αποτελούν ένα κράμα τύχης και θάρρους. Τύχη είναι το να βρεθεί στον δρόμο σου ένας άνθρωπος. Θάρρος απαιτείται ώστε αυτή η τυχαία συνάντηση να εξελιχθεί σε κάτι παραπάνω. Μόνη της η τύχη δεν αρκεί. Πρέπει να πάρεις κι αποφάσεις και πρωτοβουλίες και να βγεις από το comfort zone σου.

Αυτές οι επιλογές θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν στιγμιαίες. Είναι αποφάσεις της στιγμής: βλέπεις έναν ελκυστικό άνθρωπο στη στάση του αστικού, πας να κουβεντιάσεις μαζί του. Το αποφάσισες εκείνη τη στιγμή, ίσως και να το ξανασκέφτηκες μια-δυο φορές, να ζυγίσεις τις πιθανότητες, αλλά είχες ήδη πάρει μία απόφαση. Στη συγκεκριμένη κατάσταση, όσο περνάει η ώρα, όσο αυξάνεται η διάρκεια της σκέψης, τόσο μειώνονται οι πιθανότητες να πας όντως να του πιάσεις την κουβέντα. Άρα, σε αυτήν την περίπτωση, η μεγάλη διάρκεια δεν είναι «καλή».

Από την άλλη, κάποιες επιλογές μας έχουν ανάγκη από περισσότερο χρόνο μέχρι να εκδηλωθούν. Περνάνε σχεδόν 18 χρόνια μέχρι να αποφασίσεις τι θα ήθελες να σπουδάσεις και πάλι, τις περισσότερες φορές, δεν είναι καν αρκετά. Τέτοιου είδους επιλογές εκκολάπτονται αργά μέσα μας, επηρεάζονται από το περιβάλλον μας κι αναδύονται την κατάλληλη στιγμή. Εδώ, η μεγάλη διάρκεια, όχι απλώς είναι επιθυμητή, αλλά ενδείκνυται εντόνως.

Όπως οι επιλογές μας, έτσι και πολλά άλλα πράγματα στη ζωή μας χαρακτηρίζονται από την παράμετρο της διάρκειας, χωρίς όμως να υπάρχει «σωστή» διάρκεια. Το ότι «η ζωή είναι στιγμές» έχει τραγουδηθεί από αμέτρητους καλλιτέχνες. Όμως, σε κάποιες φάσεις, η διάρκεια παίζει μεγάλο ρόλο. Η διάρκεια ως συνιστώσα, όχι σαν ποσότητα. Είτε είναι μικρή, είτε είναι μεγάλη, η διάρκεια είναι βασικό στοιχείο της ποιότητάς τους.

Σκέψου κάτι πολύ απλό. Η «βέλτιστη» διάρκεια της ερωτικής πράξης έχει αποτελέσει κατά καιρούς σημείο διαμάχης ως προς την ποιότητά της. Οι απόψεις διίστανται και τα αίματα φουντώνουν αν υπονοήσεις πως ο παρτενέρ σου «αργεί» ή «είναι πολύ γρήγορος». Ακόμα κι αυτές οι φράσεις είναι υποκειμενικές. Για κάποιους, η μισή ώρα είναι «ό,τι πρέπει», ενώ για άλλους λίγη. Επίσης, δεν μπορείς να καθορίσεις τη «βέλτιστη» διάρκεια, γιατί οι συγκυρίες αλλάζουν μέρα με τη μέρα. Συνεπώς, αν και αυθόρμητα χαρακτηρίζουμε την ερωτική πράξη ως «καλή» ή «κακή» βάσει της διάρκειάς της, δεν είμαστε και με το ρολόι στο χέρι. Αυτός ο χαρακτηρισμός δε συνάδει με την απόλυτη χρονική της διάρκεια. Άσε που εσύ την Πέμπτη μπορεί να είσαι ευχαριστημένος με 15 λεπτά, ενώ το Σάββατο με 50 λεπτά να μη χορταίνεις.

Όμως, μην το παίρνεις (μόνο) πονηρά. Ακόμα και ένα φιλί, ανάλογα με τη διάρκειά του, αφήνει διαφορετική «γεύση». Ένα φιλί μεγάλης διάρκειας αποτυπώνει βαθύτερα συναισθήματα, τα οποία δεν μπορούν να εκδηλωθούν διαφορετικά εκείνες τις στιγμές. Ένα πεταχτό φιλί συμβολίζει την ανάγκη μας να δείξουμε τα συναισθήματά μας παρά τη βιασύνη μας (ή την ντροπαλότητά μας). Ούτε εδώ μπορείς να πεις ότι υπάρχει μία «βέλτιστη» διάρκεια, καθώς και πάλι οι συγκυρίες μεταβάλλονται.

Η διάρκεια χαρακτηρίζει πολύ έντονα τις φιλίες. Μία φιλία 3 χρόνων δεν πιάνει μία μπροστά στο συναισθηματικό δέσιμο μιας φιλίας 12 χρόνων. Η διάρκεια είναι ενδεικτική της δύναμης ή της ποιότητας της φιλίας. Όσο μεγαλύτερη είναι η διάρκεια, τόσο δυνατότερη συμπεραίνεις ότι είναι η φιλία. Το ίδιο ακριβώς, όμως, δεν μπορείς να το συμπεράνεις για έναν έρωτα. Ο έρωτας μπορεί να είναι κεραυνοβόλος, να δημιουργεί πυροτεχνήματα από το πρώτο λεπτό και να σβήσει σε 2 μήνες. Η μικρή του διάρκεια δεν τον καθιστά λιγότερο δυνατό ή σημαντικό.

Κάποιος, κάποτε μου είπε «Η ζωή περνάει γρήγορα, μα οι στιγμές αργά». Μη σκέφτεσαι πόσο καιρό είστε μαζί, προτού πεις το «σ’ αγαπώ», αφού το νιώθεις. Μην αμφιβάλλεις για τη σπουδαιότητα ενός έρωτα, ακόμα κι αν έληξε άδοξα. Όλα είναι στιγμές. Στιγμές που καθορίζονται από τις επιλογές σου και καθορίζουν τη ζωή σου.