Θυμάσαι το πρώτο σου φιλί; Θυμάσαι το πρώτο σου ραντεβού; Η πλειονότητα των ανθρώπων θυμάται αυτές τις πρώτες εμπειρίες, είτε άξιζαν, είτε όχι. Είτε έκαναν τότε μεγάλη εντύπωση, είτε ήταν πιο αδιάφορες. Είτε σήμαιναν κάτι, είτε όχι. Θυμάσαι το καλύτερό σου φιλί; Θυμάσαι το καλύτερό σου ραντεβού; Εδώ, αν η απάντηση δεν ξεπηδήσει μεμιάς από τον εγκέφαλό σου, προκαλώντας έναν χημικό καταρράκτη αντιδράσεων, που περιέχει συνήθως αυθόρμητα χαμόγελα, την αίσθηση του ενθουσιασμού και λίγο αναψοκοκκίνισμα, τότε ίσως δεν έχεις ζήσει ακόμα το καλύτερό σου φιλί ή το καλύτερό σου ραντεβού.
Μην προσπαθήσεις να το σκεφτείς. Δεν έχει νόημα. Αν μία στιγμή δεν έχει ξεχωρίσει από μόνη της, γιατί να την ξεχωρίσεις εσύ; Κι εδώ που τα λέμε, πώς είσαι σίγουρος πως θα ξεχωρίσεις τη σωστή; Μπορεί να δώσεις παραπάνω αξία απ’ όση δικαιούται. Μπορεί να μην εκτιμήσεις κάποια που το αξίζει. Δεν έχει νόημα. Και δεν πειράζει. Γιατί τώρα θα το περιμένεις.
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και κάπως ρομαντική αυτή η αναμονή. Μία ιδιαίτερη στιγμή που κάποτε θα έρθει. Και δεν μπορεί να μπει σε καλούπια, δε θα χωράει καν. Δεν μπορεί να πει κάποιος ότι θα είναι έτσι, θα νιώσεις αυτό και θα γίνει εκείνο. Δε θα περιγράφεται παρά θα φαίνεται στο πρόσωπο. Γιατί αυτή η στιγμή είναι προσωπική για τον καθένα. Ίσως για κάποιους να είναι ένα δείπνο με κεριά. Για άλλους ένα φιλί στα σκαλιά της πολυκατοικίας λίγο πριν το σούρουπο. Για τους πιο περιπετειώδεις, μία ελεύθερη πτώση με την αδρεναλίνη να ξεχύνεται στις φλέβες και να κυλάει σε όλο το κορμί. Αυτό το φάσμα των πιθανοτήτων που εμπεριέχει κυριολεκτικά τα πάντα, είναι αδύνατον να αποτυπωθεί. Για παράδειγμα, μία βόλτα στην παραλία ένα αυγουστιάτικο δείλι, την ώρα που ο ήλιος κρύβεται πίσω από τον ορίζοντα, θα μπορούσε να είναι το καλύτερο ραντεβού. Για άλλους, το συγκεκριμένο ραντεβού θα μπορούσε να είναι κάτι πολύ συνηθισμένο, ίσως και ξενέρωτο.
Τα αυθόρμητα, πάντως, αυτά τα ραντεβού που δεν τα έχεις σχεδιάσει και καταλήγουν να γίνουν στιγμή, ίσως είναι και τα πιο αξιομνημόνευτα. Μην προσπαθήσεις να «δημιουργήσεις» τις πιο σωστέ συνθήκες. Μη σχεδιάσεις, μη σκεφτείς. Θα πάει όλο λάθος. Το πιθανότερο να απογοητευτείς από την κατάληξη. Στο μυαλό όλα φαντάζουν πιο ιδανικά απ’ ότι στην πραγματικότητα- είναι γνωστό αυτό.
Αν, τώρα, ανήκεις στην κατηγορία των ανθρώπων που ήδη έχουν ζήσει αυτό που περιγράφεται ως στιγμή, ίσως αντιλαμβάνεσαι λίγο καλύτερα το νόημα όσων ήδη αναφέρθηκαν. Όμως, το ότι την έχεις ήδη ζήσει, δε σημαίνει πως δε θα ξαναζήσεις κι άλλη. Το να βιώσεις ξανά τον ενθουσιασμό του καλύτερου φιλιού, να ευχαριστηθείς ξανά το καλύτερο ραντεβού, είναι ξεκάθαρος λόγος πανηγυρισμού και ρίψης πυροτεχνημάτων από τον εγκέφαλό σου. Μπορεί να έρθει κάτι καλύτερο, κάτι πιο δυνατό, πιο ουσιαστικό και να ρίξει από το βάθρο τη βασίλισσα. Θα αξίζει όμως αυτή η πτώση βήμα προς βήμα, γιατί θα είναι δίκαιη.
Κάποια συναισθήματα αξίζει να τα βιώνεις ξανά και ξανά. Όλα όσα ανά καιρούς αναπολείς κι αφηγείσαι στην παρέα σου με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι. Είναι όλα εκείνα που τρέχεις να διηγηθείς στους κολλητούς σου, μέσα στον ενθουσιασμό, μην τύχει και ξεχάσεις μισή λεπτομέρεια. Ίσως πάλι, μια πραγματικά δυνατή στιγμή, να είναι μόνο εκείνη που αδυνατείς να περιγράψεις με τρόπο που να τη χωράει. Να είναι αυτή που οι άλλοι θα σε κοιτούν περίεργα γιατί δε θα την καταλαβαίνουν. Γιατί, εδώ που τα λέμε, αν δε νιώσεις κάποια πράγματα, όσο και να σου τα περιγράψουν, δε θα φτάσει ποτέ καμία λέξη να τα σκεπάσει.
Συντάκτης: Χρυσούλα Τ.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
