Αν ξεκόψετε τι γίνεται με τα μυστικά που μοιραστήκατε;

Οι άνθρωποι είναι απρόβλεπτοι, επομένως το ίδιο ισχύει και για τις μεταξύ τους σχέσεις, το μέλλον που πρόκειται να έρθει μαζί τους και τις αντιδράσεις τους. Είναι αδύνατον να βρισκόμαστε κάθε στιγμή σε θέση να έχουμε έτοιμη την κάθε απάντηση στην κάθε ερώτηση ή πράξη. Αυτό δημιουργεί πολλά ερωτήματα στον εκάστοτε άνθρωπο όπως το εάν θα κάνει καλά να δεθεί με κάποιον παραπάνω από το ασφαλές, ή στη πορεία θα το μετανιώσει. Κι αν ανοιχτεί σε κάποιον περισσότερο, άραγε μετά το πέρας της σχέσης, όλα τα μυστικά θα γίνουν ξαφνικά φανερά;

Εδώ κάνει και την εμφάνισή του το γνωστό -που μεταξύ μας κι εσύ το έχεις σκεφτεί για κάποιον- ερώτημα· όταν δυο άνθρωποι σταματούν να είναι φίλοι, τα μυστικά που ο ένας εκμυστηρεύτηκε στον άλλον πρέπει να μένουν μυστικά ή να διατυμπανίζονται στο ευρύ κοινό; Κατά κόσμον: «λες μωρέ να πει ό, τι του έχω πει;»

Στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρει κανέναν αν θα τα μάθει το καινούργιο φιλαράκι, ένας απλός γνωστός, ένας πρώην συμμαθητής ή κάποιος εντελώς και παντελώς άγνωστος, εκτός κι αν αφορά εσένα. Από όποια πλευρά και να το δούμε, εξετάσουμε κι ερευνήσουμε και παίρνοντας παράδειγμα από τον εαυτό μας, είναι θέσφατο ότι κανείς δε θα ήθελε να μαθευτούν τα πεπραγμένα του χωρίς λόγο σε τρίτα και τέταρτα πρόσωπα. Ήδη, μόνο στη σκέψη πως κάτι τέτοιο θα συμβεί κι εσύ ίσως να μην το μάθεις ποτέ- διότι κι αυτό το σενάριο υπάρχει- σε πιάνει κρύος ιδρώτας.

Είναι πολύ σημαντικό σε κάθε σχέση που αποφασίσουμε να μπούμε -ανεξαρτήτως το είδος της- να νιώθουμε τόσο ότι εμπνέουμε ασφάλεια κι εμπιστοσύνη όσο κι ότι μας την εμπνέουν πίσω. Να νιώθουμε ικανοποιημένοι κι ευχαριστημένοι με την επιλογή μας να ανοιχτούμε και να δώσουμε χώρο σε κάποιον άλλον να εισέλθει στη ζωή μας.
Μ’ αυτόν τον τρόπο, όταν είτε ευτυχώς ,είτε δυστυχώς, είτε κατά λάθος, είτε επίτηδες, αυτή η σχέση γράψει το τέλος της, οφείλεις να ξέρεις πως ό,τι έχετε περάσει, έχετε πει πάνω σε ξέφρενα μεθύσια ή κι όχι, είναι αναμφίβολα ασφαλές. Ωστόσο κανείς δεν μπορεί με σιγουριά να απαντήσει στο ερώτημα εάν η «ασφάλιση» των εμπιστευτικών συζητήσεων σε μια σχέση είναι θέμα ωριμότητας, σεβασμού ή εμπιστοσύνης. Άρα κάθε φορά ρισκάρεις όπως κι η άλλη πλευρά.

Βεβαίως, αυτό δε σημαίνει πως επειδή με κάποιον σταματάς να είσαι φίλος, να μοιράζεστε στιγμές κι εμπειρίες ή να έχετε πράγματα που σας ενώνουν, πρέπει να τον κάνεις να αισθανθεί ντροπή γι’ αυτά που κάποτε μοιράστηκε μαζί σου και θεώρησε πως θα μείνουν μεταξύ σας. Απεναντίας, πρέπει να τους αποδείξεις πως σέβεσαι, σεβόσουν και θα σέβεσαι κάθε στιγμή που παρέα πέρασε, κάθε στιγμή χαράς και κάθε στιγμή λύπης που μαζί σας βρήκε. Πάντα θα το κάνεις, ανεξαρτήτως τι έγινε στο τέλος, τιμάς την σχέση σας όσο και τον ίδιο. Γιατί -μεταξύ μας- κανείς άνθρωπος δεν προέβλεψε αλάνθαστα το μέλλον ώστε να σου πει πως δε θα σας τα φέρει έτσι ώστε οι δρόμοι σας να ξανά συναντηθούν. Και πού ξέρεις, μπορεί τότε να το ξανά προσπαθήσετε. Φρόντισε μονάχα να έχεις καθαρή τη συνείδησή σου.

Αφιερωμένο στη Δώρα που πάντα με στηρίζει και μου ζήτησε να της γράψω αυτό το άρθρο.