Σε ειρωνεύεται; Γουστάρει, ζηλεύει ή αμύνεται

Δυστυχώς ή ευτυχώς, κανείς δε σου εγγυάται πως όταν ένα άτομο θέλει την προσοχή σου, έλκεται από εσένα ή τελοσπάντων του προκαλείς ενδιαφέρον, θα έρθει κάτω από το σπίτι σου μόνο και μόνο για να σε δει, θα σε κυνηγήσει μέχρι να δώσεις μια σπιθαμή σημασίας, θα σου στέλνει καθημερινά μηνύματα και γενικά θα σε πολιορκεί με όλα τα δυνατά κλισέ αμερικανικής κομεντί. Απεναντίας μάλιστα κάθε φορά που το ενδιαφέρον χτυπάει την πόρτα, κάποιοι κάνουν πως δεν είναι μέσα. Κλειδώνουν τις πόρτες, τα παράθυρα και κάθε άλλη πιθανή είσοδο στη ζωή τους. Εκτός από τις φορές που εμφανίζεσαι μπροστά τους. Τότε τίποτα από όλα αυτά δεν αρκεί για να τους κρατήσει μακριά.

Ο κόμπος στο στομάχι σφίγγει, το σάλιο δεν κατεβαίνει, τα βλέφαρα τρεμοπαίζουν, το στόμα δεν μπορεί να αρθρώσει λέξη και η καρδιά πάει με χίλια. Πολλές φορές κάνουν πως δε σε ξέρουν, πως είσαι άγνωστη γι’ αυτούς φυσιογνωμία. Άλλες πάλι παίρνουν την απόφαση να σου μιλήσουν, να σε προσεγγίσουν, να σε μάθουν, να σε πλησιάσουν. Τότε αρχίζει το παιχνίδι.

Δεσμεύεται το άτομο αυτό να γίνει ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, ασχέτως εάν κάποιες φορές χρησιμοποιεί τα λάθος μέσα για να σου τραβήξει την προσοχή κάνοντάς σε να απορείς. Εκνευριστικό κι ανώριμο να σε ειρωνεύονται συνεχώς, να ακυρώνουν τις απόψεις σου, τις πράξεις, τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου. Αναλογίσου όμως πόσο ανέφικτη και δύσκολη μπορεί να είναι γι’ αυτούς, η αποδοχή και διαχείριση της παρουσίας σου -ας προσθέσουμε και έμμεσης- στη ζωή τους. Γι’ αυτό και προσπαθούν να βρουν κατά τη δικιά τους κρίση, έναν εύκολο τρόπο επικοινωνίας. Εννοείται πως το χιούμορ δε θα τους περάσει από το μυαλό και την πρωτιά θα την κατακτήσει η ειρωνεία.

Η ειρωνεία, όχι η προσβλητική ή η αυταρχική, αλλά αυτή που καταφέρνει να σε τσιγκλίσει, να σε ζορίσει, που κάνει τα νευρά σου να χτυπάνε κόκκινο και την αδιαφορία μέσα σου να κοιμάται απότομα, γίνεται μια μορφή άμυνας ή κι επίθεσης.

Εσύ, αμέτοχος σε όλο αυτό, κάνοντας χίλιες σκέψεις το δευτερόλεπτο, απορώντας για το εάν σε μισεί, εάν έχεις κάνει κάτι άθελά σου που πλήγωσε τον άνθρωπο που έχεις απέναντι ή τον εξόργισε και συνειδητοποιείς πως δεν είναι αυτό που τον οδηγεί σε τέτοια συμπεριφορά, αλλά αυτό το κάτι που έχεις και τον τραβάς από τη μύτη χωρίς να το καταλαβαίνεις, αυτό που κάνει το άτομο αυτό να ζηλεύει, πολλές φορές μόνο την ύπαρξή σου, ή να νιώθει μειονεκτικά απέναντί σου.

Γελάς γιατί ξέρεις. Καταλαβαίνεις πως σ’ όλα αυτά που κάποτε θεωρούσες ενοχλητικά, κρύβονται συναισθήματα που ήρθαν ξαφνικά κι αναπάντεχα, καταλήγοντας έτσι σε μη διαχειρίσιμα. Και τώρα σκέφτεσαι πώς να φερθείς. Να το προσπεράσεις κάνοντας πως δεν καταλαβαίνεις τι γίνεται; Να απαντήσεις;

Κάνεις υπομονή μέχρι τη στιγμή που θα έρθει να σου πει τι ακριβώς είναι αυτό που θέλει από εσένα, γιατί κάτι θέλει για να ζητάει την προσοχή σου τόσο μανιωδώς, μα πρέπει ν’ ανακαλύψει το θάρρος και το θράσος που υπάρχει μέσα του και την αφορμή που θα οδηγήσει στο μεγάλο μπαμ, στην επανάσταση των συναισθημάτων  και στην αποκάλυψή τους. Τότε είναι που το πραγματικό παιχνίδι αρχίζει.