Ποτέ δεν ήμουν άτομο που ανέχεται οποιαδήποτε μορφή πίεσης σε μια σχέση. Είμαι της άποψης ότι ο καθένας μας περιβάλλεται από έναν νοητό κύκλο, τον κύκλο ελευθερίας του, αυτόν τον προσωπικό χώρο που κανείς, παρά μόνο ο εαυτός του, μπορεί να προσπεράσει.
Όταν βρίσκεσαι σε μια σχέση προφανώς και θα κάνεις υποχωρήσεις. Τα όρια θα στενέψουν, ο κύκλος ελευθερίας σου θα πάρει διαστάσεις τσιχλόφουσκας, αλλά εφόσον αυτό θα ισχύει και για τις δύο μεριές, ο «βασανισμός» σου θα είναι υποφερτός.
Όταν όμως ο άνθρωπός σου σκάει συνεχώς την τσιχλόφουσκα που τόσο καιρό φούσκωνες με αγάπη, με κάθε πιεστικό «έλα να μείνουμε μαζί», «γιατί δε μου λες ότι μ’ αγαπάς;», «θέλω να με νοιάζεσαι!» τότε δεν εξαφανίζονται μόνο τα όρια ελευθερίας σου, αλλά και τα όρια που σε κρατάνε στην ασφάλεια της ηρεμίας σου. Τότε είναι που αρχίζεις να φλερτάρεις με την παράνοια.
Δε θέλω να μου λες κάθε δεύτερο λεπτό ότι με αγαπάς με την ελπίδα να στο πω κι εγώ. Αν στο πω τότε θα είναι από λύπηση, κατάλαβέ το! Δε θέλω να με πιέζεις να μείνουμε μαζί. Τις ώρες που περνάω με τον εαυτό μου τις θέλω αποκλειστικά και μόνο για αυτόν. Γι’ αυτό και μένω μόνη μου και όχι με άλλους 5 συγκατοίκους.
Δεν μπορώ να είμαι μονίμως με το ακουστικό στο αυτί ή η μόνη μου ασχολία να είναι η αποστολή και παραλαβή των δικών σου μηνυμάτων. Είχα ζωή και πριν από σένα και ευτυχώς συνεχίζω να έχω.
Και κυρίως μη μου ζητάς να εκφράσω συναισθήματα που δεν έχω ακόμη την πολυτέλεια να βιώσω. Είμαι ιδιαίτερα κλειστός άνθρωπος για να τα εκφράσω ακόμη κι όταν τα έχω νιώσει, πόσο μάλλον να έχω την άνεση να σε κοροϊδεύω ανοιχτά, μέσα στα όρια της αντίληψής σου μόνο και μόνο για να ικανοποιηθεί ο εγωισμός σου.
Αυτό είναι άδικο, μάτια μου. Άδικο για μένα αλλά κυρίως για σένα, που δεν μπορείς να περιμένεις. Δεν μπορείς να περιμένεις να έρθουν όλα στην ώρα τους. Τόσο ανυπόμονος είσαι να ακούσεις λόγια αγάπης και αφοσίωσης από το στόμα μου. Λόγια που δεν θα είναι καν αληθινά.
Έτσι κάνουμε οι άνθρωποι. Προσπαθούμε να λάβουμε αυτά που μας λείπουν έστω και κάτω από πίεση. Ικανοποιούμαστε με την επιτυχία μας, φουσκώνουμε από ευχαρίστηση μέχρι να καταλάβουμε ότι ό,τι πετύχαμε με κόπο είναι ένα καλοφτιαγμένο ψέμα που μπορεί προσωρινά να μας είναι αρκετό, αλλά εν καιρώ θα μας απογοητεύσει. Θα μας αφήσει με περισσότερα κενά από αυτά που είχαμε πριν.
Γι’ αυτό λοιπόν μάθε να περιμένεις και να μην απαιτείς από μένα να νιώσω αυτά που θα ‘θελες. Γιατί το μόνο που θα πετύχεις είναι να ζεις με τις αμφιβολίες μιας υποτιθέμενης αγάπης. Θα κατατρώγεται η ψυχή σου που δεν θα ξέρεις αν ό,τι πέτυχες το πέτυχες με την αξία σου ή με την αξία που σου έδωσε η πίεση που άσκησες.
Έτσι κι αλλιώς το «σ’ αγαπώ» δεν χρειάζεται να ειπωθεί για να γίνει αντιληπτό. Υπάρχουν άπειρες εκφράσεις που αποδεικνύουν αγάπη ίσως και περισσότερη από αυτήν που κρύβεται πίσω από την πιο διαδεδομένη φράση στον κόσμο. Μην ανησυχείς που η αγάπη μου δεν είναι τυπική, που δεν επαναπαύεται πίσω από ένα «σ’ αγαπώ» για να ξεμπερδέψει.
Να ανησυχήσεις όταν θα σταματήσω να σου λέω να πάρεις μπουφάν γιατί κάνει κρύο, ή να μου κάνεις αναπάντητη όταν φτάσεις σπίτι.
Μερικές φορές δε χρειάζεται να ακούς λέξη προς λέξη αυτά που έχω να σου πω. Απλά να ξέρεις ότι πίσω από την αγάπη που δεν «ακούς», υπάρχει μια άλλη αγάπη, χειροπιαστή. Αυτή που δεν έχει ανάγκη από πιέσεις και λόγια του αέρα.
Αυτή την αγάπη θέλω να σου δώσω. Αυτό που περιμένω είναι να με αφήσεις.
Συντάκτης: Μαριάννα Συμεωνίδη
