Ορίστε. Τα κατάφερες πάλι. Κατάφερες να γυρίσεις τη σκέψη μου πάλι σε σένα. Ακόμη και τώρα, που είμαι τόσο μακριά σου, που απολαμβάνω τις διακοπές μου χωρίς τον βραχνά σου πάνω από το κεφάλι μου.
Ώρες-ώρες αναρωτιέμαι αν το κάνεις επίτηδες. Αν κάνεις την εμφάνισή σου επιλεκτικά, σε συγκεκριμένες μέρες και ώρες. Αν επιδιώκεις να σημαδεύεις την περιοχή σου έτσι «αναπάντεχα» που εμφανίζεσαι. Kαι κάθε φορά με αποσυντονίζεις.
Τα έχεις όλα τόσο προγραμματισμένα στο μυαλό σου. Ξέρεις ότι ό,τι και να λέω, όσο καλά και να είμαι, αν κουνήσεις λίγο το δαχτυλάκι σου πάντα σε σένα θα τρέχω. Σε σένα τον μαλάκα που με άδειασες και που είσαι η πρώτη μου καψούρα.
Με ενοχλεί που δε σε βλέπω, με ενοχλεί που δε μιλάμε, που δε βριζόμαστε, που δε μαλώνουμε για μαλακίες. Με ενοχλεί που τα μηνύματά μου δεν έχουν εσένα παραλήπτη. Με ενοχλεί που περνάς καλά χωρίς εμένα, που βγαίνεις με τους φίλους σου και κάνεις όλα αυτά που δεν θα έκανες αν ήμασταν ακόμη μαζί.
Με ενοχλούν και μου λείπουν τα πάντα.
Μου λείπεις εσύ, που δεν σου αρέσουν τα γλυκά, που κάνεις ηλίθια αστεία, που είσαι αντιπαθής στην κολλητή μου. Μου λείπουν τα τηλεφωνήματά σου στις 3.00 το χάραμα, μου λείπουν οι υποσχέσεις σου. Μου λείπουν οι βόλτες μας στην παραλία, οι ηλίθιές μας συζητήσεις.
Θέλω να με πάρεις τηλέφωνο και να μου ανακοινώσεις ότι έρχεσαι να με δεις, έστω κι αν είναι ξημερώματα, έστω κι αν δουλεύεις στις 8.00 το πρωί. Όπως έκανες στις αρχές, πριν η σχέση μας γίνει ανιαρά μηνύματα καλημέρας/καληνύχτας.
Θέλω αυτή τη φορά να τηρήσεις τις υποσχέσεις σου. Nα πάμε στη συναυλία που μου έλεγες. Να μπούμε σ’ εκείνο το αεροπλάνο. Να αποκτήσει χαμόγελο το φετινό καλοκαίρι.
Θέλω να πηγαίνουμε ατέλειωτες βόλτες με το αμάξι. Να βάζουμε μουσική και να αφήνουμε το δρόμο να κάνει την επιλογή του προορισμού μας. Να σε μάθω ως το μεδούλι, να σε αγκαλιάζω ακόμη περισσότερο και ακόμη πιο σφιχτά για τις παραξενιές σου. Να σε λατρεύω γι’ αυτές γιατί σε κάνουν αυτό που είσαι και εγώ θέλω να ‘μαι με σένα. Εσένα να κοροϊδεύω, εσένα να ειρωνεύομαι, εσένα να νευριάζω.
Να μου πεις ότι σου λείπω. Βαρέθηκα αυτά τα παιχνίδια του facebook με τα τραγούδια και τα like. Βαρέθηκα να δείχνω ότι σε έχω ξεπεράσει, βαρέθηκα την απουσία σου, βαρέθηκα να σε κοιτάζω άψυχο μέσα από φωτογραφίες.
Σε θέλω εδώ, δίπλα μου, ολοζώντανο. Να με πάρεις αγκαλιά, να χώσεις το κεφάλι σου στο λαιμό μου και να ξέρω ότι ανήκω εκεί, σε σένα. Να με μυρίζεις, έξω να ξημερώνει και να ‘ναι καλοκαίρι.
Συντάκτης: Μαριάννα Συμεωνίδη
