Σας έχει τύχει ποτέ να γνωρίσετε κάποιον και να νομίζετε ότι τον ξέρετε μια ζωή; Ή μάλλον όχι να νομίζετε, να είστε σίγουροι. Να είστε πεπεισμένοι ότι έχετε αληθινές, όμορφες και άσχημες αναμνήσεις από αυτό το άτομο. Ή να σκέφτεστε ότι προοριζόσασταν για να το συναντήσετε κάποτε.
Όταν βρίσκεστε να κάνετε αστεία που μόνο εσείς οι δυο καταλαβαίνετε, να συνεννοείστε με τα μάτια. Να έχετε υπέρογκα αποθέματα συζητήσεων, να μη βαριέστε ποτέ ο ένας τον άλλον. Να σας λείπει έστω κι αν έχει περάσει μια μόνο ώρα που είστε χώρια.
Κι όταν συναντιέστε πάλι να κάνετε λες και έχετε να ιδωθείτε χρόνια. Λες και τα σώματά σας είναι φτιαγμένα για να συμπληρώνουν ακριβώς το ένα με το άλλο.
Να μην μπορείτε να κρατήσετε μούτρα ο ένας στον άλλον. Κι αν μαλώνετε καμιά φορά, να καταλήγετε σε γέλια και κουλουριάσματα στο πάτωμα. Άρρωστο; Μπορεί. Όμως ποιος δεν θα ’θελε κάποιον που κάνει τον κόσμο του να γυρίζει;
Δύσκολο να βρεις αυτό που πραγματικά ψάχνεις. Κι όταν τελικά το βρεις να είναι τόσο περίπλοκο που να μην ξέρεις πώς να το διαχειριστείς. Να είσαι εξαρτημένος από μία «σχέση» που ταυτόχρονα σου δίνει την ελευθερία που σε ζωντανεύει.
Αλλά όχι αυτήν την υπερβολική ελευθερία. Να, αυτήν που έχεις τον άλλον μόνο για τον εαυτό σου. Αυτήν την ελευθερία που σου επιτρέπει να μη μοιράζεσαι τον άλλον, να σου ανήκει και να του ανήκεις. Χωρίς ταμπέλες ή τίποτα άλλο περιττό. Αυτό που έχετε να το κρατάτε για τους εαυτούς σας. Και να το μοιράζεστε εκεί που σας ικανοποιεί. Γιατί όπως λέει ένα τραγούδι «εγώ είμαι εσύ κι εσύ εγώ» και αυτό να σας αρκεί.
Τι τα θέλετε όλα τα άλλα; Δε σας γεμίζει μόνο και μόνο η σκέψη του ότι τα χέρια σας μπλέκονται έτσι ώστε να μην αφήνουν εκατοστό παραπονεμένο; Και κυρίως δεν σας γεμίζει μόνο και μόνο η σκέψη ότι εκεί έξω υπάρχει ένας άνθρωπος που αποδέχεται κάθε μικρό πολύ μικρό ψεγάδι σας γνωρίζοντας ότι κάνετε και εσείς το ίδιο;
Αλλά ποιον κοροϊδεύω; Τέτοιες σχέσεις δεν υπάρχουν. Ή υπάρχουν μόνο στα βιβλία. Ή σε αυτές τις ταινίες που η κοπέλα στρίβει σε γωνία, πέφτει επάνω του, του χύνει τον καφέ, τις πέφτουν τα βιβλία, ερωτεύονται και ζουν μια ζωή μαζί και αγαπημένοι.
Αυτά όμως δε συμβαίνουν.
Και το λάθος εδώ είναι ότι ψάχνουμε ασταμάτητα, έστω και υποσυνείδητα. Ψάχνουμε το τέλειο και δεν παρατηρούμε τα «ασήμαντα» που περνούν.
Καμία σχέση δεν είναι τέλεια εξ αρχής. Όποια σχέση κι αν είναι αυτή. Χρειάζεται κόπος και υπομονή για να δημιουργηθεί κάτι «ιδανικό». Και τα εισαγωγικά μπαίνουν γιατί «ιδανικό» δύσκολα βρίσκεις.
Πρέπει να μάθουμε να συμβιβαζόμαστε. Κι αν δεν μπορούμε, πρέπει να μάθουμε τουλάχιστον να επιμένουμε.
Θες κάτι; Πάλεψε για να το αποκτήσεις. Δε θες κάτι που ήδη έχεις και σε πνίγει; Βγάλ’ το από τη ζωή σου, αλλά προσπάθησε να γίνει όσο πιο ανώδυνα γίνεται, μιλάμε για ανθρώπους εδώ πέρα όχι για αντικείμενα.
Γενικά δράστε. Πάρτε ρίσκα, έστω κι αν καταλήξουν σε «ραγωδίες. Ποιος ο λόγος να μένετε βολεμένοι στην αδράνειά σας; Φάτε και λίγο τα μούτρα σας. Κανείς δεν ευτύχισε περιμένοντας την ωραία πρωία που θα του χτυπήσουν την πόρτα και θα του παραδώσουν ό,τι ονειρεύτηκε.
Άλλωστε τι θα έχετε να λέτε όταν μεγαλώσετε;
Συντάκτης: Μαριάννα Συμεωνίδη
