Σκέψου κάτι που ποθείς να συμβεί ή θέλεις ν’ αποκτήσεις. Τώρα, πες μου πότε θα ήθελες να συμβεί ή να φθάσει στα χέρια σου. Εδώ και τώρα, ε; Ό,τι θέλουμε, το θέλουμε άμεσα. «Μακάρι να μηn κοπιάζαμε γι’ αυτό. Να μας έρθει μια φορά και κάτι έτσι αβίαστα, χωρίς πολλή προσπάθεια» σκεφτόμαστε ενώ ξέρουμε καλά πως ό,τι ήρθε με κόπο στη ζωή μας, το αγαπάμε περισσότερο απ’ ό,τι η τύχη μας χάρισε απλόχερα. Το αγαπάμε γιατί μας δίδαξε την προσπάθεια. Και τώρα πια δεν τη φοβόμαστε όπως πριν.
Γεννιόμαστε και τα πρώτα χρόνια της ζωής μας είμαστε εξοικειωμένοι μαζί της. Προσπαθούμε για το καθετί. Έχετε δει την επιμονή των μικρών παιδιών όταν θέλουν κάτι; Πόσο προσπαθούν για να μιμηθούν κάτι που κάνουν οι μεγάλοι, πόσες φορές πέφτουν και ξανασηκώνονται για να περπατήσουν; Ακούραστα, συνεχίζουν μέχρι να το πετύχουν βγάζοντας off ακόμη και τους πιο υπομονετικούς ενήλικες.
Μόλις καταφέρουμε να κατακτήσουμε τους πρώτους μας στόχους κι είμαστε έτοιμοι γι’ ακόμη περισσότερους, έρχονται όλοι εκείνοι που μας αγαπούν να μας βοηθήσουν ικανοποιώντας κάποιους από αυτούς για λογαριασμό μας. Οι ίδιοι οι γονείς μας για παράδειγμα! Δε θέλουν να μας λείψει τίποτα κι αναλαμβάνουν να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες μας με το που τις ανακοινώσουμε σ’ εκείνους.
Είναι εκείνοι όμως ξανά που παρατηρούν ότι ακόμα κι αν παρέχουν στα παιδιά τους ό,τι τους ζητούν, η χαρά της απόκτησης κρατά για λίγο. Για λίγο σε σύγκριση με το να είχανε κοπιάσει εκείνα για ν’ αποκτήσουν αυτό που ήθελαν. Κι είναι εκείνη ακριβώς η στιγμή όπου επιλέγουν να μας αφήσουν ν’ αποκτήσουμε μόνοι μας ό,τι ποθούμε.
Κι όσο μεγαλώνουμε, τόσο περισσότερο μας τρομάζει η προσπάθεια. Δεν έχουμε πια την άγνοια κινδύνου που είχαμε στα πρώτα χρόνια της ζωής μας ούτε μπροστά μας τα δυο χέρια των γονιών μας έτοιμα να μας προστατέψουν από κάθε χτύπημα ή πέσιμο. Τώρα έχουμε μόνο τον εαυτό μας. Και στόχους, πολλούς στόχους! Κάθε φορά που κατακτάμε έναν, νιώθουμε τόσο όμορφα που είμαστε βέβαιοι πως θα τα καταφέρναμε και σ’ έναν ακόμη μεγαλύτερο.
Ό,τι έχει βαθμό δυσκολίας, μας ελκύει. Κι όσο μεγαλύτερος ο βαθμός, τόσο μεγαλύτερη κι η αξία του, σκεφτόμαστε. Μάθαμε πια πως τα εύκολα, φεύγουν εξίσου εύκολα απ’ τη ζωή μας ή τα παρατάμε εμείς αφού δε μας στοίχισαν χρόνο, κόπο και προσπάθεια. Σε ό,τι έβαλες ψυχή, μεράκι και τον κόπο σου, το αγάπησες περισσότερο, παραδέξου το!
Ένας στόχος που πάλεψες σκληρά για να τον κάνεις δικό σου, σου προσφέρει άλλη ευχαρίστηση, άλλο ανέβασμα. Ναι, ναι! Σε ανεβάζει ψυχολογικά το αποτέλεσμα είτε κοιτάζοντας τον καθρέπτη είτε στα μάτια των άλλων. Γιατί δεν προσπαθείς μόνο εσύ ξέρεις. Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Και δεν υπάρχει επιβράβευση στο μέτριο. Θέλεις το καλύτερο, αυτό που αξίζει. Και πώς ξέρεις ότι κάτι αξίζει; Θα δυσκολευτείς να το αποκτήσεις! Το να περιμένεις να στα φέρει όλα η τύχη δεν είναι κακό, συμβαίνει καμιά φορά. Απλά να ξέρεις πως η λίστα αναμονής είναι μεγάλη. Πολύς λαός περιμένει. Ενώ το να γουστάρεις ό,τι έχει κόπο, ό,τι έχει δυσκολία, φέρνει την «τύχη» πιο γρήγορα με το μέρος σου.
«Αρχή ήμισυ παντός» είπε κάποιος σοφότερος από μένα, αλλά εγώ πάντα πίστευα πως το σημαντικότερο σημείο βρίσκεται στη μέση. Να μην εγκαταλείψεις στα μισά, από κούραση ή εξάντληση απ’ τη συνεχή προσπάθεια. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή είναι που πρέπει να επιμείνεις. Στην αρχή λίγο ο ενθουσιασμός, λίγο τα όνειρα στο κεφάλι μας, μας φαίνονται όλα εύκολα. Όταν όμως βρεθούμε στο σημείο που αρχίζουμε ν’ αμφιβάλλουμε με το αν θα είμαστε τελικά νικητές του στόχου μας, εκεί είναι τα δύσκολα. Κι εκεί ακριβώς που πρέπει να σταματήσεις ν’ αμφιβάλλεις.
Πάντα θα υπάρχει ανταμοιβή της προσπάθειας κι όσο μεγαλύτερη η προσπάθεια, τόσο μεγαλύτερη κι η ανταμοιβή. Ίσως δεν έρθει με τον τρόπο ή την όψη που την περιμένεις, αλλά θα έρθει! Κι όταν θα έρθει θα ξέρεις πως είναι κάτι που αγαπάς. Κάτι που κάθε φορά που το αντικρίζεις βλέπεις την κούραση, την αποφασιστικότητα, την επιμονή, την υπομονή κι ό,τι άλλο χρειάστηκε να βάλεις για να ‘ναι σήμερα πλάι σου.
Είτε ο στόχος ήταν επαγγελματικός είτε είχε υλική υπόσταση, είτε αφορούσε την προσωπική σου βελτίωση, τη δημιουργία ή καλυτέρευση μια φιλικής ή ερωτικής σχέσης, το μόνο σίγουρο είναι ότι στο δρόμο για την κατάκτησή του, διαπίστωσες τις δυνατότητές σου, γνώρισες καλύτερα τον εαυτό σου κι έμαθες πότε κάτι αξίζει ν’ ασχοληθείς.
Αξίζει ν’ ασχοληθείς με αυτό που όταν τελικά με πολύ κόπο το κατακτήσεις , να σου φαίνεται η προσπάθεια που έκανες γι’ αυτό μικρή. Μικρή, μπροστά σε αυτό που απέκτησες κι αγαπάς με όλη σου την ψυχή!
Επιμέλεια Κειμένου Μαριάμ Πολυγένη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαριάμ Πολυγένη
