Έφθασε εκείνη η εποχή που ξυπνάμε πιο νωρίς από το ξυπνητήρι. Ξυπνάμε μ’ εκείνη την ηλιαχτίδα που βρήκε τρόπο να μπει στο δωμάτιο από τις τρύπες του κλειστού παντζουριού και μας χαρίζει το πρώτο χαμόγελο με το που αγγίξει το πρόσωπό μας. Και την πρώτη ωραία σκέψη! «Θα ‘ναι όμορφη μέρα σήμερα» σκέφτεσαι και ξέρεις καλά πως θα’ ναι. Λες κι ο ήλιος ή η άνοδος της θερμοκρασίας είναι ένας τρόπος της φύσης για να μας ψιθυρίζει «Όλα θα πάνε καλά». Και η αλήθεια είναι πως πάνε. Από την άνοιξη και μετά όλα φαίνονται πιο αισιόδοξα.
Είναι η εποχή που παίρνουμε αποφάσεις να μεταμορφώσουμε το κορμί μας, να κόψουμε τις βλαβερές συνήθειες, να διώξουμε από τη ζωή μας ό,τι μας χαλάει, ακόμη και να ξεκινήσουμε ότι τον χειμώνα δεν καταφέραμε. Γιατί αυτό; Λόγω της καλής μας ψυχολογίας. Της ανεβασμένης ψυχολογίας που η άνοιξη φέρνει. Τόσο ανεβασμένης που το σπίτι μας δε μας χωράει!
Κάθε μήνυμα και κάθε κλήση στο κινητό μας είναι μια καλή αφορμή για να βγούμε έξω από το σπίτι και να αράξουμε στα καφέ και τα μπαράκια όσες περισσότερες ώρες γίνεται. Μπορούμε να χαζεύουμε ώρες με τους κολλητούς την περατζάδα στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, να κουτσομπολεύουμε τους πάντες και τα πάντα και να παραγγέλνουμε τον δεύτερο καφέ (κρύο πια) με την ελπίδα ν’ αργήσει να τελειώσει για ν’ απολαύσουμε ακόμη περισσότερο την έξοδό μας.
Μα ακόμη κι όταν έρθει η ώρα της επιστροφής στο σπίτι, περπατάμε αργά απολαμβάνοντας τη διαδρομή και την ομορφιά που προσδίδει η Άνοιξη παντού. Όλα ανθισμένα, πολύχρωμα, ζωντανά. Με τα πόδια, με ποδήλατο, με το αμάξι. Με ό,τι κι αν κινούμαστε, όλοι σχεδόν έχουμε κάνει μια διαδρομή να κρατήσει περισσότερο. Στο αυτοκίνητο βάζουμε την αγαπημένη μας μουσική στο τέρμα, ανοίγουμε τα παράθυρα να μπαίνει το δροσερό αεράκι και οι ήχοι που είναι ακόμη πιο ζωντανοί κι έντονοι απ’ ότι τον χειμώνα. Μια παρέα γελά, μια παιδική χαρά σφύζει από ζωή και παιδικές φωνές, ένα ζευγάρι λίγο πιο κάτω φιλιέται με πάθος και δεν μπορεί κανείς ν’ αποχωριστεί εύκολα τον άλλον. Ο ήλιος κάνει τις ιστορίες αυτές να φαίνονται. Τις εκθέτει στα μάτια μας κι εμείς τις απολαμβάνουμε όλο και περισσότερο.
Δουλεύεις αύριο αλλά δε σε νοιάζει που θα πας με μόλις λίγες ώρες ύπνου στη δουλειά. Θα βγεις σήμερα για ποτό ο κόσμος να χαλάσει. Θα βγεις και θα διασκεδάσεις. Θα διασκεδάσεις σαν να μην υπάρχει αύριο. Θα πιεις, θα πεις όσες ιστορίες σου ‘ρθουν στο κεφάλι, θα γελάσεις με τις υπόλοιπες που θ’ ακούσεις στην παρέα και γενικώς θα πείθεις τους γύρω σου πως σίγουρα κάτι καλό σου συμβαίνει αυτό τον καιρό. Θα πεις σε φίλους πως «έπαψε ο Ερμής να ‘ναι ανάδρομος» , «Κάτι μου συνέβη κι όλα τα σκέφτομαι αλλιώς πια», «Καιρός ήταν να συνέλθω » κι άλλες τέτοιες δικαιολογίες, ενώ ξέρεις καλά πως τίποτα απ’ όλα αυτά δε συμβαίνει. Ήρθε απλά η εποχή που όλοι απολαμβάνουν!
Η εποχή του «έξω». Η εποχή που το χαμόγελο υπερτερεί της μελαγχολίας, που οι αφορμές για εξόδους, ποτά και συζητήσεις σε βεράντες, μαγαζιά ή πλατείες γίνονται όλο και περισσότερες. Το μπουφάν είναι το μόνο βάρος που κουβαλάς αυτό τον καιρό, αλλά κι αυτό ξέρεις καλά πως σε λίγες μέρες δε θα το χρειάζεσαι. Έναν έναστρο ουρανό και καλή συντροφιά χρειάζεσαι. Και την καλύτερη εποχή του χρόνου. Αυτή που τώρα απολαμβάνουμε!
Και δεν είναι «βάσανο ο φίλος που φωνάζει εκδρομή» αλλά μια καλή αφορμή για να δραπετεύσεις και σήμερα. Και να γυρίσεις πίσω το βράδυ πιο γεμάτος από ποτέ. Γεμάτος ζωή! Ζωή ανοιξιάτικη που ξόρκισε τους χειμώνες από μέσα σου.
Επιμέλεια Κειμένου Μαριάμ Πολυγένη: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Μαριάμ Πολυγένη
