Μερικές φορές ο μαλάκας είσαι τελικά εσύ

«Ποιο είναι το πιο δύσκολο πράγμα στις σχέσεις;» ρωτάω δυο-τρεις φίλους. «Να μπορέσεις να συνεννοηθείς με τον άλλον» μου απαντά ο πρώτος. «Λογικά αν είχες βρει τον άνθρωπό σου, τίποτα δε θα ήταν δύσκολο» μου λέει ο δεύτερος κι ο τρίτος τον διακόπτει φωνάζοντας δυνατά «Να μη πέσεις σε μαλάκα».  Αυτό ήταν! Μόλις ειπώθηκε η τελευταία ατάκα κοιταχτήκανε κι οι τρεις και συμφωνήσανε πως αυτό είναι το πιο σημαντικό. Ν’ αποφύγεις τον μαλάκα…

«Ο μαλάκας στη σχέση κάνει το ένα λάθος πίσω απ’ το άλλο. Σε ταλαιπωρεί κι ανοίγει πληγές.  Πληγές που δεν κλείνουν εύκολα. Η συμπεριφορά του είναι αλλοπρόσαλλη και δε νοιάζεται καν για τις συνέπειες των πράξεών του» συνεχίζει η κουβέντα κι εγώ χάνομαι για λίγο στις σκέψεις μου. Στον ορισμό που δώσανε για τον μαλάκα, με συνάντησα. Όπως συνάντησα και πολλούς άλλους μαλάκες στις σχέσεις μου ή σε σχέσεις φίλων, αλλά οφείλω να το παραδεχθώ και δημόσια, μεγαλύτερο από μένα δε γνώρισα!

Κάποιες φορές ο μεγαλύτερος μαλάκας είσαι εσύ τελικά! Αν δεν υπήρχες εσύ, κανένας από αυτούς δε θα έβρισκε «πάτημα» να ξεδιπλώσει το μεγάλο του ταλέντο. Το ότι επέλεξες να ενδιαφερθείς ή ν’ αγαπήσεις έναν μαλάκα, δεν είναι κακό. Κακό είναι ότι τον αγάπησες τόσο που έγινες μεγαλύτερος από εκείνον. Του χάρισες την εικόνα σου, έγινες κι εσύ μαλάκας στη σχέση, αλλά ο άλλος, ο χειρότερος του είδους.

Εκείνος που έχασε τον εαυτό του για να ταιριάξει μ’ ένα άλλο μυαλό, ένα άλλο σώμα, μια άλλη αύρα. Με μια αύρα που ουδέποτε θέλησε να ενωθεί ουσιαστικά με τη δική σου. Δέθηκες και κρατιόσουν γερά από κάποιον που απολάμβανε τις βουτιές στο κενό ενώ εσύ ακόμη πονάς από την πτώση, ε;

Ήσουν εσύ εκείνος ο μαλάκας που εμπιστεύτηκε την εύθραυστη καρδιά του σε χέρια που τρέμανε και ψάχνεις ακόμη να βρεις τα κομμάτια της για να την ξανακάνεις όπως πριν. Και ξέρεις πως «όπως πριν» δε θα ξαναγίνει ποτέ! Είπες τόσα «δεν πειράζει» που σε πείραξαν τελικά. Πίστεψες σε υποσχέσεις, ατάκες και λόγια «προκάτ» θεωρώντας πως το σημαντικό είναι ποιος τα λέει κι όχι αν επαναλαμβάνονται. Ξέχασες όμως πως όποιος σε θεωρεί διαφορετικό, σε αντιμετωπίζει διαφορετικά από όλους τους άλλους.

Είσαι χειρότερος μαλάκας από εκείνους, γιατί τάισες μέχρι σκασμού την ανάγκη τους για επιβεβαίωση κι όταν τελικά βρήκες τη δύναμη να πάψεις να το κάνεις, η παύση ήταν σύντομη. Μέχρι εκείνο το τηλεφώνημα στις δυο τη νύχτα, όπου σου ζητούσε να επιστρέψεις στο κρεβάτι του γιατί «δε ζει χωρίς εσένα».

Άνθρωποι χειριστικοί, που εκμεταλλεύτηκαν την ανάγκη σου γι’ αγάπη και συναίσθημα, για να καλύψουν μια άλλη δική τους. Άνθρωποι που όσα κι αν τους δώσεις θα φαντάζουν σ’ εκείνους λίγα, ακόμη κι αν εσύ δεν κράτησες  τίποτα για σένα.

Τους έδωσες τα πάντα κι αν αυτό δεν τερματίζει τη μαλακία που σε δέρνει, τότε ποιο το κάνει; Μην αρχίσεις να μου λες πως για τον έρωτα κάνεις τα πάντα, γιατί αν ήταν έρωτας αυτό που έζησες, ούτε εδώ θα ήσουν να τα λέγαμε, ούτε εκείνον θα τον σκεφτόσουν πρώτο στη λίστα με τους μαλάκες που έμπλεξες. «Δεν υπάρχουν όμορφες φυλακές, ούτε άσχημοι έρωτες» λένε. Όσοι υπήρξαν έρωτες πραγματικοί, θα τους νοσταλγούμε πάντα.

Το να χάνουμε κάθε μας δύναμη, κάθε μας όρεξη, αντοχή και κομμάτια του εαυτού μας, για να είμαστε αρεστοί στον άλλον, είναι δική μας αποτυχία. Επιμένουμε να εξαντλούμαστε απ’ την προσπάθεια να μας αγαπήσουν, αντί να κάνουμε αυτό που με τόση σοφία ο λαός μας παρακινεί. Να πάμε εκεί που μας αγαπάνε. Μας αγαπάνε απλά, βαθιά, χωρίς καμία προσπάθεια. Εκεί που απλά συμβαίνει!

Είμαστε μαλάκες, βλέπεις κι ενώ έχουμε νιώσει στο πετσί μας τον πόνο της απόρριψης, συνεχίζουμε ν’ απορρίπτουμε κι εμείς και να πληγώνουμε ό,τι μας επιθυμεί, αλλά δεν είναι εκείνο που επιθυμούμε.  Κι επειδή πληγωνόμαστε που το προσωπικό μας θέλημα δε βρίσκει ανταπόκριση, κουβαλάμε μαζί μας τις συνήθειες του μαλάκα στο επόμενο πρόσωπο που θα συναντήσουμε, με σκοπό να ξεπληρώσει τον πόνο που ο προηγούμενος μας προξένησε.

Εκείνος ο μαλάκας, που βρίζουμε απ’ το πρωί έως το βράδυ γιατί μας φέρθηκε σκάρτα, γιατί μας έκανε πολλά ή γιατί δε μας έκανε τίποτα. «Όλο λόγια κι από πράξεις τίποτα» λέμε, γιατί είμαστε ανίκανοι ν’ αντιληφθούμε πως η απουσία πράξεων, είναι από μόνη της μια πράξη κι αυτή. Μια πράξη που το δίνει το μήνυμα. Το μήνυμα που μέχρι και σήμερα δε λες -κι εσύ κι εγώ- να καταλάβεις.

Μαλάκες ναι, υπάρχουν πολλοί, μα σαν κι εμάς κανένας!