Το πιο δύσκολο κομμάτι στις σχέσεις είναι εκείνη η στιγμή που πρέπει ν’ αντιμετωπίσεις πως ο έρωτας παύει να είναι έρωτας, πως μια σχέση λήγει, ένα φλερτ παύει να εξελίσσεται κι ένα «fling» έφθασε στο τέλος του σχετικά γρήγορα…
Είναι σπάνιο να αποφασίσανε από κοινού δυο άνθρωποι πως «η κατάσταση δεν πάει παραπέρα». Το πιο συχνό φαινόμενο είναι να το αποφασίζει ο ένας απ’ τους δυο. Εκείνος που βάζει την τελεία και σ’ αφήνει πίσω να περνάς μόνος σου, όλα εκείνα τα στάδια που συνοδεύουν τον αποχωρισμό από ένα πρόσωπο.
Είτε λοιπόν διανύεις το στάδιο της άρνησης και του θυμού, είτε έχεις περάσει στη συνειδητοποίηση, ή και την απογοήτευση, στα χείλη σου τις περισσότερες φορές κυριαρχεί μια φράση που εγώ προσωπικά δεν την καταλαβαίνω. «Πρέπει να τον/την βγάλω απ’ την καρδιά μου», λες και γελάω αμήχανα κάθε φορά που το ακούω.
Θέλεις ν’ αντικαταστήσεις τα δυνατά αισθήματα που ένιωσες για έναν άνθρωπο, μ’ ένα ακόμη πιο ισχυρό συναίσθημα, εκείνο του μίσους; Αλήθεια, πετυχαίνει αυτό; Μέχρι και σήμερα που σου γράφω αυτό το άρθρο, δεν κατάφερα ποτέ να πάω σε αυτό το level.
Φαντάζομαι πως για να διαγραφεί κάποιος απ’ την καρδιά σου, πρέπει να σε απογοητεύσει. Κι αυτό είναι κάτι που έχει ήδη συμβεί, αλλά αυτός ο άτιμος ακόμη εκεί ε; Μήπως τελικά το μυστικό δεν είναι στο ν’ ανοίξεις την πόρτα της καρδιάς και να ψάχνεις τρόπους για να εξαναγκάσεις κάποιον να βγει, αλλά να την αφήσεις ανοικτή για να μπούνε εκείνοι που θα τον κάνουν να πιάσει μια γωνιά και να ‘ναι τόσο ήσυχος που δε θα μπορεί να σ’ ενοχλήσει ποτέ ξανά;
Μήπως πρέπει να πάψεις να σκέφτεσαι ανώριμα πως η λύση όταν αποχωριζόμαστε έναν άνθρωπο είναι το να διαγράψουμε εκείνο το κομμάτι της ζωής μας που συμμετείχε, για να μην αποδεχθείς πως όλα στη ζωή έχουν αρχή και τέλος κι αυτό το τέλος ήρθε πιο γρήγορα απ’ ό,τι το περίμενες και δεν το ήθελες αυτό; Ήθελες να κρατούσε λίγο ή πολύ ακόμη κι επειδή δε σου το έδωσε, σαν κακομαθημένο μωρό χτυπιέσαι στο πάτωμα φωνάζοντας «δεν ξαναπαίζω». Θα πέθαινες όμως για μια γύρα παιχνιδιού μαζί του ακόμη ε;
Πώς να βγάλεις απ’ την καρδιά σου εκείνον που αν μπορούσες να επιλέξεις έναν σύμμαχο για να «παίξεις» οτιδήποτε σ’ αυτή τη ζωή, θα ήταν εκείνος; Με αμνησία ίσως τα κατάφερνες, με λόγια δε θα γίνει ποτέ! Γι’ αυτό, κράτα τον στην καρδιά σου, αλλά μην τον κάνεις τον μόνο κάτοικο του παραδείσου. Βάλε κι άλλους! Βάλε όσους νομίζεις πως θέλουν να σε αγαπήσουν κι όσους πιστεύεις πως θα μπορούσες ν’ αγαπήσεις εσύ. Κι ας μείνει εκεί ο καλύτερος! Όποιος τα βρει με τη σπιτονοικοκυρά…
Είναι ζόρι να συνεχίζεις τη ζωή σου όταν έχεις κάποιον στο μυαλό και στην καρδιά σου, αλλά είναι μεγαλύτερο ζόρι να είναι εκεί και να προσπαθείς με τη βία να τον βγάλεις. Αφέσου… Όσο μεγαλώνεις, τόσο περισσότερο θα καταλαβαίνεις πως το να κάνουν τα πάντα τον κύκλο τους, είναι ο μόνος τρόπος για να τα ξεπεράσεις. Απλά ο χρόνος για να κλείσει ο κύκλος στον κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικός.
Δε δείχνει αδυναμία να συνεχίζεις να έχεις αισθήματα για έναν άνθρωπο που δεν έχει πια για σένα. Δείχνει δύναμη και μάλιστα μεγάλη, γιατί μόνο οι δυνατές καρδιές μπορούν ν’ αλλάξουν την ένταση των συναισθημάτων τους και ν’ αποδεχθούν πως το τέλος μπορεί να έρθει και χωρίς να καταστρέψουμε την καρδιά ή το συκώτι μας. Το ίδιο κι οι όμορφες συνέχειες στη ζωή και των δυο. Το ότι κρατάς έναν άνθρωπο και την ιστορία σας στην καρδιά σου δε σημαίνει πως δε θα ‘ρθουν άλλοι αξιόλογοι άνθρωποι με όμορφες ιστορίες στη ζωή και των δυο…
Αν τώρα εσύ θες να το ζεις το δράμα κι επιμένεις πως πρέπει να διαγράφεται όποιος δε θέλει καμία συνέχεια μαζί σου, συνέχισε, αλλά να ξέρεις πως εσύ θα είσαι εκείνος που θα γεμίσει από συναισθηματικές «τοξίνες» στο τέλος, γιατί το μίσος δεν έρχεται έτσι εύκολα στην καρδιά. Σαν την αγάπη και τον έρωτα κι αυτό. Θέλει ερεθίσματα κι αλληλεπίδραση.
Είναι δύσκολο να μισήσεις, ακόμη πιο δύσκολο να μισήσεις αυτόν που αγάπησες και σχεδόν ακατόρθωτο να παραδεχθείς πως κατά βάθος έχω δίκιο.
Η καρδιά φτιάχτηκε για να φιλοξενεί ανθρώπους κι όχι για να τους διώχνει…
Συντάκτης: Μαριάμ Πολυγένη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
