Μόνος σου μπήκες στο friendzone

Λένε, πως όταν είσαι ερωτευμένος τρέμεις μην έρθει η απόρριψη των συναισθημάτων σου απ’ το άτομο που σ’ ενδιαφέρει. Όσοι όμως έχουν ερωτευτεί και το βροντερό «όχι» δεν το άκουσαν ποτέ, ξέρουν πως υπάρχει κάτι πολύ πιο τρομακτικό από το να σε απορρίπτουν.

Εκείνη η ενδιάμεση κατάσταση που σου επιτρέπει να ελπίζεις και που δε θα έπρεπε ποτέ να επιτρέψεις να σου συμβεί. Κι όμως! Είσαι πάντα εσύ αυτός που επιλέγει να βρεθεί μέσα σ’ αυτή. Να μπεις στην friendzone του ανθρώπου που σ’ ενδιαφέρει και το ακόμη χειρότερο, να συνεχίζεις να μένεις σε αυτή.

Ένας σύμβουλος για ραντεβού, ο Ali Binazir, θεωρεί πως το friedzone είναι «μια περιοχή τόσο αφιλόξενη, σε βαθμό που ανταγωνίζεται τη Δυτική Σαχάρα, την Έρημο Ατακάμα και τον Ένατο Κύκλο της Κόλασης του Δάντη!». Την αποκαλεί «Justfriendistan» και καλά θα κάνεις να φύγεις από αυτό το αφιλόξενο μέρος όπου επισκέφθηκες, όσο πιο γρήγορα μπορείς.

Είναι δύο οι τρόποι με τους οποίους βρέθηκες εκεί. Ήσουν εξ’ αρχής στον φιλικό κύκλο του ατόμου που σ’ ενδιαφέρει και μέχρι και σήμερα δεν έχεις καταφέρει να ξεστομίσεις αυτό το «Μου αρέσεις» κι ο δεύτερος να έχεις καταφέρει να το πεις και να έχεις πάρει γι’ απάντηση αυτό το «Σε θέλω στη ζωή μου» και να μη λες να καταλάβεις πως σε θέλει απλά για να υπάρχεις στον περίγυρο και για τίποτα περισσότερο.

Και στα δύο σενάρια, είσαι εσύ που επιλέγεις τη διαιώνιση αυτής της κατάστασης και πάψε να διαβάζεις κάθε άρθρο του pillowfights για το friendzone, τη στιγμή που μπορείς πανεύκολα να βγεις από αυτό και να περάσεις σε άλλο pillowcase μας. Αυτό του φλερτ θα ήταν το ιδανικό.

Αν είσαι φίλος που δεν έχει βρει ακόμη το θάρρος να ομολογήσει το ενδιαφέρον του, πρέπει άμεσα να το βρεις. Αν στο μυαλό των ανθρώπων καθιερωθείς ως φίλος, δύσκολα αυτό ανατρέπεται. Ναι, ναι ξέρω. Τόσες ιστορίες φίλων έχεις ακούσει που μετά από μια ξέφρενη βραδιά, κατέληξαν στο κρεβάτι κι ελπίζεις σε αυτό το σενάριο, αλλά σκέψου λίγο. Πόσες από αυτές συνέχισαν μετά από εκείνο το βράδυ και πόσες ακόμη κι αν συνέχισαν, κατάφεραν να εξελιχθούν σε σχέση;

Μίλα, άκου τι έχουν να σου πουν κι αποχώρησε χαιρετώντας βασιλικά, αν δεν είναι η απάντηση που θες. Γιατί φίλοι δεν είστε, αφού σκέφτεσαι συνεχώς το φιλί που θα ήθελες να είχες πάρει από εκείνον κι αφού σε κάθε άκουσμα μιας πιθανής νέας γνωριμίας ή φλερτ του «φίλου» σου, καταναλώνεις ένα κιλό παγωτό και χαλάς δεκάδες πακέτα χαρτομάντιλα.

Η δεύτερη εκδοχή είναι κι η πιο δύσκολη, η πιο αμήχανη. Εκείνη που δε θα έπρεπε με τίποτα να δεχθείς. Όμως την επέλεξες! Ο άνθρωπος που σ’ ενδιαφέρει γνωρίζει εξ’ αρχής πως έχεις αισθήματα για εκείνον κι όσο μερίδιο ευθύνης έχει ο ίδιος που σου προσφέρει μια «φιλική» θέση πλάι του, άλλη τόση έχεις κι εσύ που πίστεψες πως αυτό μπορεί να λειτουργήσει.

Είναι που δεν άκουσες ποτέ το «δε με ελκύεις ερωτικά», το «δεν είσαι αυτό που θα ήθελα» ή έστω ένα εγωιστικό «Πώς πίστεψε πως θα μπορούσαμε να ήμασταν ζευγάρι;».   Αν δεν τα ακούσεις, ελπίζεις πως δεν ισχύει τίποτα από αυτά τα τρία και παραμένεις στο friendzone ελπίζοντας. Ελπίζοντας πως σ’ έβαλαν εκεί, για να διαπιστώσουν, αν αξίζεις να σου δώσουν μια ευκαιρία. Αλλά, μάντεψε! Ισχύουν…

Ισχύουν κι ας μη στα είπανε ποτέ. Δε σου είπανε πως κάτι λείπει από εσένα, πως δε συμβαδίζεις με τη λίστα των κριτηρίων τους ή των προσδοκιών τους, αλλά μέσα σου το ξέρεις. Ξέρεις πως τίποτα δε σταματά τον έρωτα κι αφού για κάποιον λόγο -οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός, δε χρειάζεται καν να τον εξετάσεις- όταν άκουσε το «μ’ ενδιαφέρεις» δεν κλείστηκε σ’ ένα δωμάτιο μαζί σου, έρωτας δεν υφίσταται.

Το friendzone ανάμεσά σας δεν υπήρξε ποτέ. Όταν δηλώνεις σε κάποιον πως σ’ ενδιαφέρει, δεν πρόκειται ποτέ να σε δει ως φίλο. Θα το προσπαθήσει, αλλά όλα θα μαρτυρούν το αντίθετο. Οι κινήσεις του απέναντί σου δεν είναι οι ίδιες, τα λόγια του ως προς εσένα μετρημένα, το χιούμορ συγκρατημένο κι ανάμεσά σας πάντα αυτή η αμηχανία. Αυτή που εσύ ο ίδιος δημιούργησες αποκαλύπτοντας σ’ εκείνον τα αισθήματά σου κι αυτή η αμηχανία που εσύ ο ίδιος καλλιεργείς προσπαθώντας να υποστηρίξεις το ρόλο του φίλου.

Δεν είστε φίλοι, δε θα γίνετε ποτέ, αλλά δεν είστε και γνωστοί. Μαζί έχετε πει πολλά, έχετε αναλύσει ακόμη περισσότερα και δε θα μπορέσεις ν’ ακούσεις για εκείνον ποτέ, όσα θα άκουγε ένας πραγματικός φίλος.  Για ποιο λόγο λοιπόν να παραμένεις για «τσάι και συμπάθεια» στο friendzone ενός ανθρώπου που δεν πρόκειται ποτέ ν’ αντιμετωπίσεις ως φίλο;

Μπήκες εκεί μόνος σου λέγοντας το «ναι» από φόβο μη χαθεί αυτός ο άνθρωπος απ’ τη ζωή σου. Ίσως χάσεις λοιπόν αυτόν τον άνθρωπο από δίπλα σου, αλλά μακριά από αυτόν ίσως κερδίσεις αυτό που πάντα έψαχνες. Τον έρωτα!

Φίλους έχεις και στην πορεία της ζωής θα κάνεις κι άλλους. Δε χρειάζεσαι κάποιον που δε μπορεί να υποστηρίξει την έννοια της πραγματικής φιλίας, αλλά ούτε και της συντροφικότητας. Κυρίως, δε χρειάζεσαι κάποιον που κάνει εσένα να μην μπορείς να υποστηρίξεις κανέναν από τους δύο αυτούς ρόλους.

Θύμισέ μου λοιπόν για ποιο λόγο βρίσκεσαι ακόμη στο friendzone; Μπήκες εκεί μόνος σου προσδοκώντας την αρχή μιας όμορφης ιστορίας που ποτέ δεν έρχεται κι αν εσύ δε θελήσεις δεν πρόκειται ποτέ να βγεις από εκεί. Κι είναι τόσο απλό να βγεις…

Φίλα τον! Αυτόν ή τον επόμενο που σε περιμένει….