Να νοιάζεσαι…
Να νοιάζεσαι εκείνους που σ’ έφεραν στη ζωή, εκείνους που σου την έμαθαν, εκείνους που στέκουν πλάι σου, εκείνους που γνώρισες και συμπάθησες απ’ την πρώτη ματιά, εκείνους που δε χώνεψες με τίποτα, όσο κι αν προσπάθησες, ακόμη κι εκείνους που δε γνώρισες ακόμη. Όλους να τους νοιάζεσαι!
Το να ενδιαφέρεσαι για τους άλλους μπορεί να σε πάει πιο μακριά απ’ οτιδήποτε άλλο σ’ αυτή τη ζωή. Κανένας τίτλος, κανένα πτυχίο, κανένα επάγγελμα δεν μπορεί να σου διδάξει τόσα, όσα θα σου διδάξει το να παρατηρείς τους ανθρώπους και να ενδιαφέρεσαι γι’ αυτούς.
Ξέχασες ποτέ το πρόσωπο του ανθρώπου που σου πρόσφερε τη θέση του στην ουρά μιας τράπεζας για να προλάβεις να είσαι στην ώρα σου στη δουλειά; Ξέχασες ποτέ εκείνη την αγκαλιά που ήρθε ακριβώς την ώρα που την είχες τόσο ανάγκη και δεν είχες καν το κουράγιο ή την τόλμη να την ζητήσεις;
Εκείνη τη συμβουλή που βγήκε μια μέρα απ’ τα χείλη ενός αγνώστου για να καρφωθεί στο κεφάλι σου και να σε βοηθά ν’ αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες της ζωής μέχρι και σήμερα, απλώς επαναλαμβάνοντάς την;
Όχι δεν τα ξέχασες κι αν μπορούσες θα ήθελες να έχεις κι άλλα τόσα να θυμάσαι. Άλλες τόσες στιγμές που να σου αποδεικνύουν πως κάποιοι σε νοιάστηκαν, χωρίς να το ζητήσεις, χωρίς να δείξεις πόσο το ήθελες, μα το κυριότερο χωρίς να περιμένουν ανταπόδοση.
Είτε σε γνώριζαν, είτε όχι, σ’ ένιωσαν! Μπήκαν για λίγο στη θέση σου κι έπραξαν, όπως ακριβώς θα ήθελαν κι εκείνοι να τους φερθούν. Με ενδιαφέρον! Γιατί έχει μεγάλη σημασία να μπορείς να νιώθεις ό,τι νιώθει ο άλλος και να κάνεις το ενδιαφέρον πράξη.
Αυτούς που καταφέρνουν να το κάνουν πράξη πρέπει να τους αγαπάμε διπλά. Και το να είσαι εσύ ένας απ’ αυτούς, πρέπει να το προσπαθείς τριπλά!
Να νοιάζεσαι, να προσφέρεις, να ενδιαφέρεσαι. Να σε νοιάζει ο αγώνας του άλλου, να χαίρεσαι με τη χαρά του διπλανού σου, να κάνεις κάθε συναίσθημά του δικό σου. Να δείχνεις στους ανθρώπους της ζωής σου πόσο σημαντικοί είναι και σ’ εκείνους που δε σήμαιναν τελικά και τόσα όσα πίστευες για σένα, πως κι αυτό ήταν λάθος.
Να τους κρίνεις ή να τους αφήνεις με βάση το ρόλο που έπαιξαν στη ζωή σου. Γιατί δεν τους έδειξες κατανόηση, όπως κι εκείνοι δεν έδειξαν σ’ εσένα. Τι είναι τελικά όλες οι σχέσεις που «χάλασαν»; Δεν είναι μόνο «θέλω» διαφορετικά, αλλά κι άνθρωποι που δεν κατάλαβε ο ένας τον άλλον. Εκείνοι που δε νοιάστηκαν γι’ αυτά που ο άλλος ένιωθε, γι’ αυτά που ο άλλος θέλησε, γι’ αυτά που ο άλλος πρόσφερε.
Γι’ αυτό σου λέω, όσο προλαβαίνεις, πιάσε το νόημα. Πάψε ν’ ανησυχείς που δε σε καταλαβαίνουν. Ν’ ανησυχείς που δεν τους καταλαβαίνεις εσύ! Άκου εκείνο που δεν τολμούν να σου πουν, δες τι κρύβει το βλέμμα τους, μάθε το «γιατί» της κάθε ψυχικής τους διάθεσης. Μην αδιαφορείς κι ένα είναι σίγουρο. Ούτε για εσένα θ’ αδιαφορήσουν!
Θυσίασε λίγο απ’ το χρόνο σου για περισσότερα τηλεφωνήματα στους φίλους, περισσότερα αγγίγματα κι αγκαλιές, μεγαλύτερες σε διάρκεια συζητήσεις και πιο έντονα συναισθήματα.
Ψάξε να βρεις και να τους χαρίσεις το βιβλίο που θέλουν να διαβάσουν, ψάξε στις βιτρίνες για εκείνη τη χακί μπλούζα που ψάχνουν μέρες, γιατί τους είπε το γκομενάκι πόσο πολύ ταιριάζει αυτό το χρώμα με τα γαλάζια τους μάτια.
Πάρε άδεια απ’ τη δουλειά και περίμενε κι εσύ μαζί τους έξω απ’ το ιατρείο για τ’ αποτελέσματα των εξετάσεων τους κι έχε το ίδιο άγχος μ’ εκείνους. Φρόντισε να έχεις αληθινή χαρά και να νιώθεις σαν να πήρε το δικό σου παιδί το πτυχίο του, όταν σου ανακοινώνουν τα ευχάριστα.
Κι επιτέλους, εσύ κούκλα μου, χαμογέλα μέσα απ’ την καρδιά σου που οι φίλες σου παντρεύονται πριν από εσένα. Νισάφι πια μ’ αυτά τα υποκριτικά χαμόγελα!
Το κακό που φωλιάζει μέσα μας δεν πολεμιέται με το κακό. Μόνο το καλό καταφέρνει να το αφοπλίζει. Φαντάσου να έρχεται με νεύρα κάποιος προς εσένα κι ενώ έχει προετοιμαστεί για μάχη ν’ ανοίξεις τα χέρια σου και να του κάνεις μια αγκαλιά λέγοντάς του: «Σε νιώθω».
Αυτό ήταν! Θα σε κοιτάξει απορημένος. Απορημένος ποιος κέρδισε αυτή τη μάχη. Κι οι δυο! Και ξέρεις γιατί; Γιατί έστω κι ένας νοιάστηκε, ενδιαφέρθηκε, έκανε το καλό. Μπήκε για λίγο στη θέση του άλλου.
Επιμέλεια κειμένου Μαριάμ Πολυγένη: Νάννου Αναστασία