Ακούς συχνά να λένε πως όταν ερωτεύεσαι, φέρεσαι ανώριμα. Χάνεις κάθε έλεγχο και δεν υπακούς σε καμία λογική σκέψη. Έτσι είναι! Όταν τα βέλη του έρωτα φθάσουν και στη δική σου καρδιά, τις περισσότερες φορές χάνεις τη γη κάτω απ’ τα πόδια σου. Και λέω τις περισσότερες φορές, γιατί υπάρχουν κι εκείνοι οι λίγοι -αλλά όχι ανύπαρκτοι- ερωτευμένοι, που έχουν καταφέρει να συγκρατούν τα μυαλά μέσα στο κεφάλι τους, ακόμη κι αν τα αισθήματά τους δε συγκρατούνται με τίποτα.
Είναι εκείνοι που μπορείς να τους αποκαλέσεις συναισθηματικά ώριμους. Που ερωτεύτηκαν με όλη τους τη δύναμη, αλλά δεν έχασαν τον εαυτό τους. Που δε χρειάστηκαν να χάσουν την αξιοπρέπειά τους για ν’ αποδείξουν στον άλλον τα βαθιά τους αισθήματα. Που τους φθάνει που ξέρουν οι ίδιοι πόσο βαθιά είναι και που έχουν χίλιους τρόπους για να το αποδείξουν, αλλά το να χτυπιούνται κάτω σαν πεντάχρονα που δεν τους πήρες παγωτό, δε θα ‘ναι ένας από αυτούς.
Είναι τα «φαβορί» των σχέσεων. Και τα φαβορί, δε βιάζονται. Ξέρουν πως αν περιμένουν τα πράγματα να γίνουν στην ώρα τους, θα είναι ωραία για εκείνους. Ξέρουν ότι το ωραίο δε σήμαινε ποτέ όμορφο, αλλά ωρα-ίο, δηλαδή στην ώρα του. Ήρθε ακριβώς τη στιγμή που έπρεπε.
Μεγάλο πράγμα η υπομονή! Στα έχουν πει κι οι παλιότεροι. Αν δοκιμάσεις να κόψεις έναν καρπό απ’ το δένδρο νωρίτερα ή αργότερα απ’ τη στιγμή που πρέπει, θα τον γευθείς πικρό, ξινό ή και σάπιο. Αναλόγως ποια στιγμή επέλεξες να τον γευθείς.
Αν περιμένεις υπομονετικά όμως για τη στιγμή που ο καρπός είναι έτοιμος για σένα, δε θα χρειαστεί να κάνεις τίποτα παραπάνω απ’ το ν’ απλώσεις το χέρι σου κι εκείνος να σου παραδοθεί αβίαστα, στην καλύτερή του φάση. Τη στιγμή που η γεύση του θα σου μείνει αξέχαστη!
Είναι ρίσκο, θα μου πεις, να περιμένεις για τον έρωτα. «Δεν είναι ρίσκο να τον εκβιάζεις να έρθει νωρίτερα;» θα σε ρωτούσα. Πάντα θα ρισκάρεις στα αισθήματα. Και πάντα θα βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τρεις απαντήσεις. «Ναι», « Όχι», « Περίμενε».
Το «ναι» κραυγάζει από μακριά. Και να θες δε μπορείς να το αγνοήσεις. Ο αμοιβαίος έρωτας σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Το «όχι» απαιτεί καθαρό μυαλό, καλή παρατηρητικότητα κι απαλλαγμένη από εγωισμούς και πείσματα προσωπικότητα.
Να μπορέσεις να τη διακρίνεις την απόρριψη. Δεν είναι πάντα ξεκάθαρη, ωμή ή ευδιάκριτη απ’ τον απέναντι. Εκείνοι το βαπτίζουν διακριτικότητα ή «δε θέλω να σε πληγώσω» και προσπαθούν να στην περάσουν πλαγίως. Εσύ όμως μπορεί να τη βαπτίζεις «θέλει χρόνο», «ντρέπεται να δείξει τα αισθήματά του» κι άλλα τέτοια ελπιδοφόρα. Κι ο χρόνος κυλά μάταια. Βάλε τέλος και προχώρα!
Το «περίμενε» το καταλαβαίνουν οι άνθρωποι που έχουν το ταλέντο να βλέπουν πίσω απ’ το προφανές. Να καταλαβαίνουν από πού πηγάζει το μη ξεκάθαρο, εκείνο που ζητά λίγο χρόνο ακόμη και που δεν είναι για να σε κάνει να ξεχαστείς και ν’ αποχωρήσεις από μόνος σου, επειδή δεν έχουν τα κότσια να σε «στείλουν» σπίτι σου οι ίδιοι. Αυτό το περίμενε, είναι επειδή δεν υπάρχουν οι ψυχικές αντοχές να ξεκινήσει η ιστορία σας τώρα. Τη στιγμή ακριβώς που ένας απ’ τους δύο, το θέλησε.
Είναι λεπτή η διαφορά ανάμεσα στο «όχι» και στο «περίμενε», αλλά υπάρχει ένας κανόνας που μπορεί να σε βοηθήσει να τα ξεχωρίζεις. Ο άνθρωπος που χρειάζεται τον χρόνο του για να εξετάσει το ενδεχόμενο του να είστε μαζί, δεν αφήνει οποιοδήποτε άλλο «μαζί σου» ανεκμετάλλευτο.
Θέλει να βρίσκεται στη ζωή σου και παλεύει γι’ αυτό με κάθε τρόπο. Περνάτε χρόνο μαζί και σε αυτόν τον χρόνο κυριαρχεί μια σιωπή περίεργη, σαν εκείνη που υπάρχει μεταξύ των μαφιόζων απ’ την ώρα που ειπώθηκε το omerta. Δεν ξαναμιλά κανείς για εκείνη τη συζήτηση όπου φανερώθηκαν τα αισθήματα της μιας πλευράς, αλλά κι οι δυο γνωρίζετε καλά πως ό,τι δεν ακούγεται, δε σημαίνει και πως δεν υπάρχει.
Νομίζεις πως είσαι εσύ αυτός που πονάει περισσότερο, αφού πρέπει να βάζεις τα αισθήματά σου στην μπάντα κάθε τρεις λίγο, αλλά ο πόνος είναι ίδιος κι απ’ τις δύο μεριές κι αυτό θα έπρεπε να το είχες καταλάβει. Αφού δεν έφυγε, αφού δε σε απέρριψε, αφού δε σου ξεκαθάρισε το πώς σε θέλει δίπλα του, εξετάζει το ενδεχόμενο. Δώστου το χρόνο που χρειάζεται.
Οι λέξεις σε κάποιους ανθρώπους θέλουν περισσότερο χρόνο από κάποιους άλλους για να βγουν από μέσα τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τα συναισθήματα. Για να καρποφορήσουν κάποιες σχέσεις, οι καταστάσεις κι οι συνθήκες πρέπει να ‘ναι ιδανικές. Ιδανικές στα μάτια τους, γιατί ιδανικό είναι και το τώρα, αλλά εκείνοι δεν το ξέρουν.
Δικοί τους προσωπικοί λόγοι, κάνουν τις αντιδράσεις τους στον έρωτα πιο αργές, αλλά ανήκουν κι εκείνοι στους συναισθηματικά ώριμους. Σ’ εκείνους που έφαγαν πολλές φορές τα μούτρα τους και ξέρουν πως και το να τα ξαναφάνε παίζει σαν σενάριο, αλλά δεν είναι ίδια η ζημιά από μετωπική που τρέχεις με 200 και το ίδιο όταν πηγαίνεις με 70.
Αν αγάπησες «φοβισμένο οδηγό» περίμενε. Περίμενε ν’ ανακάμψει απ’ τα τραύματά του και να γράψετε κι οι δυο μαζί στα παλιά σας τα παπούτσια τη γνωστή φράση «but timing is a bitch».
Δε βιάζεσαι, γιατί ξέρεις πως ο χρόνος σε λίγο θ’ αρχίσει να κυλά προς όφελός σου. Αυτό ακριβώς είναι που σε κάνει φαβορί. Δεν εγκατέλειψες…
Επιμέλεια Κειμένου Μαριάμ Πολυγένη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαριάμ Πολυγένη
