Ο έρωτας σε καταστρέφει

Αν μπορούσες να ήσουν ήρεμος, γαλήνιος και γεμάτος από δυνατά αισθήματα για την υπόλοιπη ζωή σου, θα το επέλεγες; Ή θα προτιμούσες το αντίθετο; Να ζούσες μες στην ένταση, το πάθος και την αμφιβολία; Λάτρης της γαλήνης ή της τρικυμίας; Πολλές οι ερωτήσεις, δύσκολες οι απαντήσεις.

Για σένα, ίσως.  Για μένα, εύκολη πια η επιλογή! Εδώ και χρόνια, επιλέγω πάντα τους ανθρώπους, τις σχέσεις  και τα συναισθήματα, που μου προσφέρουν γαλήνη και ηδονή, χωρίς να χρειαστεί να «καταστρέψουν» ό,τι βρεθεί στο διάβα τους και χωρίς να χρειαστεί να καταστρέψω κι εγώ τον ίδιο μου τον εαυτό, για να ζήσω λίγες ή πολλές στιγμές μαζί τους.

Έπαψα να ερωτεύομαι. Κατευθύνομαι αμέσως στην ουσία. Ή σ’ αγαπώ ή όχι. Κι εσύ «ή μ’ αγαπάς ή φεύγεις, στη μέση δεν μπορείς» που λέει και ο στίχος. Όσο πιο ωραίος μοιάζει να ‘ναι ένας έρωτας, τόσο πιο ακριβά θα τον πληρώσεις. Θα σε καταστρέψει. Θα σου πάρει όση ψυχική δύναμη διαθέτεις και μόλις πας να ορθοποδήσεις, θα επιστρέψει να πάρει κι άλλα. Πού είναι τώρα οι πιο διάσημοι εραστές στην ιστορία; Μαζεύουν τα κομμάτια τους ε;

Στον έρωτα θυσιάζεσαι και θες να το φωνάξεις. Θες να πιάσεις από τους ώμους το αντικείμενο του πόθου σου και να του πεις «Για σένα τα κάνω όλα αυτά. Για να με θες. Κι αν δε σου φτάνουν, θα κάνω κι άλλα. Κι ακόμη περισσότερα. Θα κάνω ό,τι επιθυμείς, αρκεί να μ’ ερωτευτείς κι εσύ. Το καλό που σου θέλω, γιατί χωρίς εσένα δε ζω».  Γίνεσαι κτητικός, απαιτείς, πολεμάς με κάθε τρόπο. Με στρατηγικές, με συμβουλές, με εξυπνάδα, με ανοησία, ακόμη και με τρέλα. «Στον έρωτα και τον πόλεμο, όλα επιτρέπονται»  λες και ξενοιάζεις από τις ενοχές. Αυτές που σου θυμίζουν πως έχεις χάσει τον ίδιο σου τον εαυτό, για να κερδίσεις δίπλα σου έναν άνθρωπο.

Στην αγάπη όμως, θυσιάζεσαι και δεν ξέρεις πως αυτό συμβαίνει. Δε νιώθεις θυσία οτιδήποτε κάνεις για τον άλλον και το πιο σημαντικό, δεν έχεις ανάγκη να το φωνάξεις, να το διαφημίσεις. Σου αρκεί που σου συνέβη. Που βρέθηκε εκείνος ο άνθρωπος που τον αγάπησες γι’ αυτό που είναι, που τον θαυμάζεις, που εύχεσαι να μην τον αγγίξει σκιά δυστυχίας ποτέ και που αν έφτανε η στιγμή που η δυστυχία του θα ήσουν εσύ ο ίδιος, θα έφευγες μακριά του και θα ήξερες πως η απομάκρυνση αυτή, δε θα μείωνε καν την ένταση των συναισθημάτων σου. Γιατί αυτό είναι η αγάπη. Ένα συναίσθημα τόσο δυνατό, που δεν μπορεί να εξαλειφθεί. Ό,τι κι αν σου κάνουν…

Θα πρέπει να ξέρεις ν’ αγαπάς. Να μη βαπτίζεις αγάπη τα χλιαρά αισθήματα, να μη δίνεις αυτόν τον τίτλο σε σχέσεις που κυριαρχούν η ζήλια, οι εμμονές και οι ανασφάλειες. Των άλλων ή οι δικές σου. Η καταπίεση, η εξάρτηση και η κτητικότητα, δεν ανήκουν στην αγάπη. Με τον έρωτα ζεις συνέχεια στην αμφιβολία. Αναζητάς αποκλειστικότητα κι αν αυτή δε σου δοθεί, ξεκινά η κατάρρευση, ο πανικός. Γκρινιάζεις, απαιτείς, φωνάζεις, μεθάς, κλαις. Κάνεις όσα πίστευες πως ποτέ δε θα έκανες. Αυτή είναι η μεγαλύτερη απόδειξη πως ερωτεύτηκες. Αλλάζεις… Γι’ αυτό φίλοι, ακόμη και δικαστές, δίνουν στο πάθος του έρωτα ελαφρυντικά. Γιατί ξέρουν πως όταν ερωτεύεσαι, δεν είσαι εσύ.

Στην αγάπη, είσαι πάντα ο εαυτός σου κι ο απέναντι είναι πάντα ο εαυτός του. Κυριαρχεί η ελευθερία, η ουσία, μια γλυκιά ευθύνη για τον άλλον και συνείδηση. Συνειδητοποιείς για ποιους λόγους αγάπησες και ξέρεις γιατί αυτό θα συνεχίζεται για την υπόλοιπη ζωή σου. Γιατί η αγάπη έχει αξιοπρέπεια, έχει δέσιμο, εμπιστοσύνη και πολλά περισσότερα αρχίδια από τον έρωτα. Αυτός που αγαπά νιώθει άνευ όρων, ενώ αυτός που ερωτεύεται, μέχρι να του τελειώσει. Και σχεδόν πάντα, τελειώνει.

Προτιμώ ν’ αγαπώ  και να μ’ αγαπούν λοιπόν. Κι ίσως αυτό πάρει χρόνο. Δεν είναι η αγάπη ετοιμοπαράδοτη σαν τον έρωτα. Αν δεν έχω βρει τον τρόπο να κάνω κουμάντο στις ορμές μου και με κάνουν εκείνες ότι θέλουν, μπορώ ν’ ανταλλάσσω χάδια, ιδρώτα και σωματικά υγρά με όποιον επιθυμώ, αλλά δε χρειάζεται να χρησιμοποιώ το όνομα της αγάπης για να ζήσω κάτι τέτοιο. Το σεξ, ο έρωτας και οι σχεδόν σχέσεις, δεν είναι αγάπη. Ευτυχώς!

Όποιος έχει αγαπήσει έστω και μια φορά στη ζωή του, ξέρει πως η αγάπη είναι συναίσθημα ανώτερο και την καταλαβαίνεις από το πώς σε κάνει να αισθάνεσαι κάθε φορά που τη νιώθεις ή τη συναντάς. Η αγάπη καθησυχάζει, δεν ταράζει. Ελκύει, δεν απωθεί. Εμπνέει, θεραπεύει κι ανασυγκροτεί μ’ ένα της χάδι ή μια αγκαλιά κάθε σου κύτταρο. Δε φθείρεται και δε σε φθείρει. Σε θεραπεύει από τις πληγές που σου άνοιξαν οι έρωτες. Ζει πλάι σου τόσα, βλέπει κάθε σου σκοτάδι και βρωμιά και κατανοεί, δικαιολογεί και καταλαβαίνει. Μόνο ένα δεν καταλαβαίνει. Γιατί ανάμεσα στη δική της αλήθεια και στα ψεύδη του υποκριτή έρωτα, διαλέγεις πάντα το δεύτερο.