Τα μυαλά που επικοινωνούν είναι μαγεία

Έχεις σκεφθεί ποτέ τι είναι αυτό που αναζητάμε περισσότερο στις προσωπικές μας σχέσεις; Οικογενειακές, φιλικές κι ερωτικές; Την επικοινωνία. Την ουσιαστική επικοινωνία! Το να μπορείς να συζητάς μ’ έναν άνθρωπο και να νιώθεις πως σε καταλαβαίνει. Ακόμη κι αν δε συμφωνεί μαζί σου.

Εξελίσσουμε συνεχώς τους τρόπους και τα μέσα που θα κάνουν την επικοινωνία καλύτερη και δεν καταφέραμε να εξελίξουμε την επικοινωνία την ίδια. Αυτή που δυο ή και περισσότεροι εγκέφαλοι, μπορούν να επικοινωνήσουν, ν’ ανταλλάξουν απόψεις, να ταυτιστούν. Αυτή, που όταν τη βρεις, πρέπει να κάνεις τα πάντα για να την κρατήσεις!

Δεν είναι εύκολο πράγμα να συντονιστούν τα μυαλά των ανθρώπων, όταν όμως αυτό συμβαίνει είναι πολύ όμορφο. Είναι ακόμη πιο όμορφο, σχεδόν μαγικό, αν αυτή η επικοινωνία ήρθε αβίαστα, χωρίς πολλή προσπάθεια και μελέτη. Ναι, καλά διάβασες, μελέτη. Δε μιλώ για εκείνους τους «φτωχούς» εγκεφάλους που αποστηθίζουν οτιδήποτε αφορά το άτομο που τους ενδιαφέρει και το πλασάρουν σε κάθε συζήτηση, για να νιώθει ο συνομιλητής τους πως βρήκε την εγκεφαλική ταύτιση.

Μιλώ για εκείνους τους εγκεφάλους που έχουν ξεχωριστή προσωπικότητα, διαφορετικά βιώματα, αλλά ίδιο τρόπο σκέψης. Ή και διαφορετικό τρόπο σκέψης, αλλά την ίδια διάθεση για επικοινωνία σε βάθος. Που αναζητούν την ουσία σε κάθε τους συζήτηση κι έχουν το ταλέντο να την αναγνωρίσουν, μόλις τη συναντήσουν.

Μιλώ για τα μυαλά που «μάχονται» καθημερινά, με όπλα τις σκέψεις τους, τις ατάκες τους, τα συναισθήματά τους. Μια μάχη που ενδόμυχα παρακαλάς να βγεις ηττημένος. Θέλεις ο «αντίπαλος» να βρει τον τρόπο να διεισδύσει μέσα στο μυαλό σου. Ν’ ανοίξει μικρά μονοπάτια και να βγάλει ό,τι κρατάς καλά κρυμμένο εκεί. Αυτό κάνουν οι δυνατοί εγκέφαλοι. Βγάζουν στην επιφάνεια ό,τι κρύβεις και δεν κατάφερε να φανερώσει κανένας άλλος. Και το καταφέρνουν αυτό χωρίς προσπάθεια κι αυτό είναι το πιο μαγικό.

Μιλάμε για δυο ανθρώπους, φίλους ή εραστές, που έχουν «δέσιμο» μεταξύ τους. Το έχουν κι ας μην το πιστεύουν, ας μην το υποστηρίζουν, ας κάνουν τα πάντα για να το αγνοήσουν. Δεν τα καταφέρνουν. Πώς ν’ αγνοήσεις το ότι βρέθηκε ένας άνθρωπος που αλληλοσυμπληρώνεστε; Που κάθε του λέξη δημιουργεί μικρές ή μεγάλες εκρήξεις μέσα σου και που κάθε σας συζήτηση διευρύνει τους ορίζοντές σου κι αλλάζει τις οπτικές που μέχρι τότε υποστήριζες;

Η επικοινωνία των δυνατών μυαλών δε σημαίνει απόλυτη ταύτιση απόψεων, αλλά θαυμασμός για τις απόψεις του άλλου, για τον τρόπο σκέψης ή για τον τρόπο που επιλέγει να πράττει. Σημαίνει χαρά για το ότι ο άνθρωπος αυτός υπάρχει στη ζωή σου, για το ότι εσύ υπάρχεις στη δική του. Για το ότι η επικοινωνία σας,  κάνει τη ζωή  να μοιάζει πιο εύκολη, πιο απολαυστική.

Πλάι σε τέτοιους ανθρώπους, ακόμη κι οι διαφωνίες, έχουν άλλη χάρη. Οι σιωπές επίσης. Δεν είναι τρομακτικές. Δεν είναι από άμυνα ούτε από θυμό. Σωπαίνεις γιατί ξέρεις πότε να το κάνεις. Ξέρεις πότε τα λόγια δε θα βοηθήσουν μια κατάσταση κι όταν σωπαίνεις εσύ, ξέρει ο άλλος τους λόγους που σου έκλεισαν το στόμα. Και σε καταλαβαίνει! Ξεκινήσατε να επικοινωνείτε και ν’ αναζητάτε όλο και μεγαλύτερη δόση φαιάς ουσίας και καταλήξατε να επικοινωνείτε ακόμη και μέσα απ’ τη σιωπή.

Αν αυτό δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα στις σχέσεις, τότε ποιο είναι; «Να σ’ αγαπούν»  θα μου απαντήσεις. Σε κάτι τέτοια ρομαντικά πίστευα κι εγώ πριν χρόνια, αλλά στη μικρή πορεία της ζωής μου μέχρι τώρα, είδα πολλούς παθιασμένους έρωτες, πολλές δυνατές φιλίες κι ακόμη περισσότερους ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς να καταστρέφονται από «ασυμφωνία χαρακτήρων».

Χρειάζονται οι καρδιές να καρδιοχτυπούν, αλλά είναι επιτακτική ανάγκη τα μυαλά να επικοινωνούν. Να σου χαρίζει ο άλλος ηδονή, χωρίς να χρειαστεί καν να σε αγγίξει. Μόνο τότε δημιουργούνται σχέσεις χωρίς ημερομηνία λήξης. Γιατί αν παραδοθεί το μυαλό, τι άλλο έμεινε;

Όλα τα υπόλοιπα θ’ ακολουθήσουν…