Κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέπτη και σκέφτεσαι πόσο πιο ωραία θα ήταν τα μαλλιά σου, αν αντί γι’ αυτές τις ατίθασες μπούκλες, είχες ίσιο μακρύ μαλλί. Σε κάποιο άλλο σημείο του πλανήτη, μπορεί και στο δίπλα διαμέρισμα, κάποια άλλη αγανακτεί με το ψαλίδι μαλλιών στο χέρι να πετύχει την τέλεια μπούκλα, για να δείχνει το βράδυ ακόμη πιο όμορφη.
Σ’ έχει πετύχει κάνα δυο φορές στο ασανσέρ και νομίζεις πως σε κοιτά ανιχνευτικά, ενώ εκείνη απλά κρατά το βλέμμα της κολλημένο στο φυσικό σου μαλλί, ευχόμενη να είχε γεννηθεί κι αυτή με αυτό το προσόν. Γιατί προσόν το βλέπει. Αυτό κι άλλα τόσα που επιθυμεί και δεν έχει, όπως κάθε άνθρωπος πάνω στη Γη.
Ο Δημήτρης πιστεύει πως έχει καεί» απ’ τις δυναμικές γυναίκες κι αν τελικά άραζε σε μια γλυκιά, ήρεμη γυναικεία ύπαρξη θα λύνονταν όλα του τα προβλήματα, ο Μιχάλης αγωνίζεται καθημερινά για ν’ αποκτήσει ένα μεγάλο σπίτι και η Μάρθα ονειρεύεται κάθε βράδυ να ήταν εκείνη στην αγκαλιά του Θανάση, του άνδρα της φίλης της.
Σχεδόν όλοι επιθυμούμε κάτι που δεν έχουμε. Άλλοι επιθυμούν έναν άπιαστο στόχο, άλλοι έναν απαγορευμένο κι άλλοι απλά τον διαφορετικό. Κι όσο πιο δύσκολο είναι το να το αποκτήσουμε, τόσο πιο πολύ το θέλουμε. Τόσο πιο δύσκολα θα φύγει από τις επιθυμίες μας και το κεφάλι μας. Έτσι είναι ο άνθρωπος! Έχει εκ φύσεως χαραγμένη την ανίκητη επιθυμία για εκείνο που δεν έχει. Κι ό,τι δεν έχεις, το εξιδανικεύεις πάντα. Την ίδια στιγμή που κάποιος άλλος το απομυθοποιεί.
Αυτό που δεν έχουμε έχει μία γοητεία διαφορετική. Μπορείς πάντα να το φαντάζεσαι όπως θες. Μπορείς να έχεις φανταστεί τη ζωή σου με αυτό και για κάποιο λόγο να σου φαίνεται πιο ενδιαφέρουσα, πιο γεμάτη, με νόημα. Ένα νόημα που νομίζεις πως έχεις χάσει αυτή τη στιγμή, αφού βιώνεις την απουσία του πιο ονειρεμένου σου στόχου.
Μήπως είναι η φράση «Δεν μπορείς να το έχεις» που σε κάνει να το ποθείς τόσο πολύ; Όλοι ξέρουμε πως οι απαγορεύσεις οδηγούν στο να θες όλο και πιο πολύ να τις αγνοήσεις. Αυτό το «μη» μπροστά σε μια πρόταση, ενεργοποιεί την προσοχή μας. Δίνουμε προσοχή σε αυτό που μας απαγόρευσαν ή δε θεωρούν πως το αξίζουμε και παθαίνουμε ό,τι ακριβώς και με τις δίαιτες κάθε φορά που τις ξεκινάμε. Η απαγόρευση στη γεύση και στο φαγητό, μας ρίχνει όλο και πιο πολύ σε αυτό. Κι αποτυγχάνουμε να τηρήσουμε τις δεσμεύσεις ως προς τον εαυτό μας. Να γιατί η μέρα που αποφασίζουμε να ξεκινήσουμε διατροφή, είναι ακριβώς εκείνη η μέρα που σαβουριάζουμε περισσότερο από κάθε άλλη.
Να είναι που ποθούμε το ακριβώς αντίθετο από εμάς κι απ’ ό,τι είμαστε, γιατί νιώθουμε πως αυτό θα μας συμπληρώσει; Σε αυτή την περίπτωση τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Έχεις απλά μια ανασφάλεια που πρέπει να καλύψεις κι όχι κάτι για να συμπληρώσεις. Δεν είσαι μισός άνθρωπος. Ολόκληρος είσαι, δεν χρειάζεσαι συμπλήρωμα. Άσε που αν ήτανε πραγματικά το άλλο σου μισό, θα υπήρχε ξεκάθαρα ανάμεσα σας το μεγαλύτερο σημάδι που θα το αποδείκνυε. Ποιο; Η αμοιβαία έλξη!
Να είναι λες ότι το διεκδικούν πολλοί; Θες πάση θυσία αυτή την προαγωγή στη δουλειά, όχι γιατί θα σε κάνει πλουσιότερο, αλλά γιατί έχεις πειστεί πως για να τη διεκδικούν όλοι, είναι σίγουρα μια καλή θέση. Τι θα γινόταν όμως αν ξαφνικά όλοι έχαναν το ενδιαφέρον τους για εκείνη; Θα πάλευες με τόσο ζήλο να την αποκτήσεις;
Το χειρότερο στο να επιθυμείς κάτι που δεν έχεις, είναι ότι κάποιες φορές, ίσως καταφέρεις να το αποκτήσεις. Και τότε συνειδητοποιείς πως «Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι. Χωρίς αυτήν δε θα ‘βγαινες στον δρόμο, αλλά δεν έχει να σε δώσει πια» όπως σοφά αναφέρει ο Καβάφης στο πασίγνωστο ποίημα του. Νόμιζες ότι κυνηγούσες το άπιαστο, τελικά κατάφερες και το «έπιασες» και δε νιώθεις πλήρης από αυτό.
Τι φταίει; Εσύ κι οι ατέλειωτες σκέψεις σου ότι θα ‘σαι ευτυχισμένος μόνο αν έρθει στη ζωή σου εκείνο που σου λείπει. Εκείνο που ίσως, έπρεπε εξ’ αρχής να μην το αναζητάς, γιατί ο Θεός εξέτασε καλά όταν γεννιόσουν πως απ’ όλα τα χρώματα μαλλιών σου ταίριαζε περισσότερο το μελαχρινό, χωρίς μπούκλες. Αυτές τις κράτησε για τη γειτόνισσα. Εκείνη που πήρε τελικά και την προαγωγή. Εκείνη την προαγωγή κι εσύ τη γνώση. Τώρα ξέρεις πως «η Ιθάκη δε σε γέλασε. Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν».
Και ναι, όπως όλοι μας θα επιθυμήσεις ξανά κάτι που δεν έχεις, απλά τώρα θα ξέρεις πως αν τελικά δεν το αποκτήσεις, θα’ ναι γιατί πραγματικά δε σου χρειάζεται.
Επιμέλεια Κειμένου Μαριάμ Πολυγένη: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Μαριάμ Πολυγένη
