Το φεγγάρι πρωταγωνιστούσε πάντοτε σε ωραίες ιστορίες.
Δεν μπορούμε να θυμηθούμε ή να περιγράψουμε μία όμορφη ιστορία καλοκαιριού, χωρίς να υπάρχει μέσα μας μία τουλάχιστον εικόνα με το φεγγάρι να κοσμεί τα καλοκαιρινά μας βράδια. Αναφέρομαι σε αυτά γιατί το καλοκαίρι έχουμε την πολυτέλεια να μπορούμε να απολαμβάνουμε το φεγγάρι περισσότερο και μάλιστα φορώντας τα «καλά» του.
Η Σελήνη τον Αύγουστο όταν μεσουρανεί, δεν φθάνει πολύ ψηλά για να ξεπεράσει τον ορίζοντα με αποτέλεσμα να διαχέεται και να απορροφάται το κυανό τμήμα του χρώματός της και στα δικά μας μάτια να φθάνει αυτό το πορφυρό χρώμα που δε σταματάμε να χαζεύουμε στα τελευταία βράδια του καλοκαιριού.
Οι επιστήμονες μας αναφέρουν ότι ο μοναδικός φυσικός δορυφόρος της γης, επηρεάζει μόνο το υγρό στοιχείο του πλανήτη, όπως το φαινόμενο των παλιρροιών,αλλά εμείς ξέρουμε καλά πως η Σελήνη επηρεάζει πολλά περισσότερα. Όχι! Δεν είναι επειδή αποτελούμαστε σαν οργανισμοί κατά 80% από νερό ή τουλάχιστον δεν είναι μόνο αυτό.
Θα μπορούσαμε να ξοδέψουμε όλο μας το χρόνο, κοιτώντας το όλη τη νύχτα και να μη καταλάβουμε πώς ήρθε το πρωί. Κι αν τύχαινε και κάποιος παρατηρούσε το βλέμμα μας την ώρα που χαζεύουμε το Αυγουστιάτικο φεγγάρι και την ομορφιά του, θα καταλάβαινε χωρίς κόπο τι νιώθουμε εκείνη τη χρονική στιγμή. Λες και σχεδόν κάθε φορά που σηκώνουμε τα μάτια μας στον ξάστερο, βραδινό ουρανό, αφήνουμε να γνωρίζει το φεγγάρι κάθε μας κρυφή επιθυμία, αφού σπάνια αντιστεκόμαστε στο να μην ευχηθούμε δυνατά στον Δημιουργό του, αυτό που θα θέλαμε να έρθει εκείνη τη στιγμή στη ζωή μας.
Αν κάτι διαθέτει «μαγεία» σε αυτή την τόσο πεζή πραγματικότητα είναι σίγουρα η εικόνα της Αυγουστιάτικης πανσελήνου. Μας ελκύει πάντοτε το μυστήριο και το φεγγάρι το συνοδεύουν πολλές ιστορίες, γεμάτες από μαγεία. Στα νησιά πιστεύουν πως τη νύχτα της Αυγουστιάτικης πανσελήνου, νεράιδες και ξωτικά σκορπούν με το μαγικό τους ραβδί τον έρωτα. Λέτε γι’ αυτό οι καλοκαιρινοί έρωτες να μας στιγματίζουν τόσο παρά τη μικρή τους διάρκεια;
Ταινίες, ποιήματα, στίχοι τραγουδιών, ραβασάκια αγάπης, όλα έχουν ποτιστεί κάποια στιγμή από φεγγαρόσκονη. Κι όλα μέχρι και σήμερα την ψυχή μας την αγγίζουν.
Το ολόγιομο φεγγάρι θ’ αποτελεί πάντα το ωραιότερο φόντο για τις ιστορίες μας, είτε αυτές είναι ερωτικές, είτε φιλικές, είτε καθαρά προσωπικές, αντιμέτωποι μόνο με τον εαυτό μας και τη θέα του. Θα μας κατευνάζει, θα μας αναστατώνει, θα μας ηρεμεί, θα μας ταξιδεύει… Κάθε άνθρωπο θα τον επηρεάζει διαφορετικά. Θα κλέβει πάντα τις εντυπώσεις από τον αυτόφωτο Ήλιο, όπως του κλέβει και το φως, αφού αυτό που απολαμβάνουμε ως φωτεινό σώμα, δεν είναι παρά η αντανάκλαση από το φως του Ήλιου που πέφτει πάνω του.
Ο Αύγουστος έχει από μόνος του μια γλυκιά μελαγχολία, αφού διανύουμε τις τελευταίες μέρες της αγαπημένης μας εποχής. Αυτή η πορφυρή, όμορφη πανσέληνος είναι το ιδανικό σκηνικό για να θωρακίσει ό,τι ωραίο ζήσαμε τις προηγούμενες μέρες του καλοκαιριού ή να ξορκίσει όποιο άσχημο συναίσθημα μας έφερε αυτή η εποχή, αφού είναι πολλές οι φορές που του «καταθέτουμε» ακόμη και τον πόνο μας, όπως η Μαρινέλλα ερμηνεύοντας για εκείνο, τους στίχους «Άμα δείτε το φεγγάρι να του πείτε να μη βγει, να μη δει τα δάκρυά μου που πλημμύρισαν τη γη».
Ένα φιλί που δεν ήθελες με τίποτα να τελειώσει.
Μια αγκαλιά που θα ήθελες να μην είναι η τελευταία.
Ξαπλωμένος με τους φίλους σε μια αλάνα του χωριού, λέγοντας ιστορίες και βλέποντας από πολύ κοντά τ’ αστέρια να πέφτουν.
Προβληματισμένη μ’ ένα ποτό στη βεράντα του σπιτιού σου.
Αραγμένη σε μια ξαπλώστρα, γράφοντας σε ένα χαρτί τι νιώθεις.
Στο αυτοκίνητο, οδηγώντας με την αγαπημένη σου μουσική στο τέρμα.
Στην τελευταία σου ματιά από το παράθυρο λίγο πριν κοιμηθείς.
Όλα αυτά είναι διαφορετικά αν έχουν για θέα ένα Αυγουστιάτικο φεγγάρι.
Γιατί η θέα του φεγγαριού θα φωτίζει πάντα τους δρόμους μας μ’ ένα φως διαφορετικό από το φως της ημέρας. Ένα φως, γεμάτο ελπίδα κι υποσχέσεις, πως όλα περνάνε όταν το αντικρίζουμε κι οι έρωτες που δημιουργήθηκαν υπό το φως μιας πανσελήνου θα’ ναι πάντα πιο δυνατοί από τους υπόλοιπους.
Τόσο δυνατοί, που και να τελειώσουν θα σας αρκεί που αντικρίζετε το ίδιο φεγγάρι.
Συντάκτης: Μαριάμ Πολυγένη
