Παρελθόν, παρόν, μέλλον. Το παρελθόν ορίζει το παρόν και το παρόν το μέλλον. Το «τώρα» είναι που μετράει και σε αυτό πρέπει να στεκόμαστε, να αξιολογούμε τα θετικά του και τα αρνητικά του. Ποτέ δεν ήταν, δεν είναι και δε θα είναι όλα τέλεια, όμως πορευόμαστε με αυτά που χρειάζονται για να πλησιάσουμε το ιδανικό.
Η σύγκριση μεταξύ εποχών και δεκαετιών πάντα αναφέρεται από πολλούς. Γιατί άραγε; Να εκτιμάς το σήμερα δε λένε; Το κάνουμε όμως; Πολύ συχνά ανατρέχουμε στο παρελθόν για να συγκρίνουμε και να τονίσουμε πόσο καλύτερα ήταν τα πράγματα τότε. Ήταν πράγματι όμως καλύτερα ή δεν έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε; Λέγεται ότι ζούμε σε μια πολύ extreme εποχή. Τεχνολογία, κινητά, κοινωνικά μέσα, μωβ και ροζ μαλλιά με μπλε ανταύγειες, τατουάζ, ελεύθερες σχέσεις, διαζύγια στο πι και φι, περίεργη μόδα και περίεργη μουσική. Κάπως έτσι μεταφράζεται η εποχή μας. Άλλοι την κατηγορούν σαν τις μάγισσες του Σάλεμ και άλλοι την ακολουθούν πιστά και φανατικά.
Τι υπήρχε παλαιότερα τόσο ανώτερο που συχνά μας οδηγεί στο να μειώνουμε το σήμερα; Γιατί συγκρίνουμε αυτά που δε συγκρίνονται; Η μουσική, η τέχνη, η μόδα και οι άνθρωποι εξελίσσονται και πειραματίζονται βάσει ενός μοτίβου που αλλάζει ανά δεκαετία και προσαρμόζεται ανάλογα.
Πόσο βαρετά θα ήταν αν η μουσική παρέμενε η ίδια και η μόδα δεν είχε τολμήσει να προβάλει κάτι διαφορετικό; Ποιος ορίζει πως πριν κάποιες δεκαετίες τα πάντα ήταν ιδανικά και κατάλληλα για την ανθρωπότητα; Όπως και σήμερα έτσι και τότε, τίποτα δεν ήταν ιδανικό! Παρόλα αυτά υπάρχει μια τάση να κατηγορούμε μόνιμα τις εκάστοτε μόδες και να γκρινιάζουμε για κάτι που δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς.
Ζούμε σε μια εποχή που επιτέλους χαρακτηρίζεται από ελευθερία έκφρασης και λόγου. Ανακατεύεται το παλαιό με το καινούριο και βγαίνει μια άλλη εποχή, σαν να γίνεται ανακύκλωση, ώστε να μπορούμε να την υποστηρίξουμε και να την ακολουθήσουμε μέχρι να προσθέσουμε κάτι καινούριο. Ακόμα και έπιπλα αναπαλαιώνουμε για να τους δώσουμε μια νότα από το σήμερα και να τα διακοσμήσουμε με μοντέρνα αντικείμενα.
Σίγουρα πριν κάποιες δεκαετίες ο τρόπος ζωής ήταν διαφορετικός και πριν από αυτές τις δεκαετίες υπήρξαν άλλες, πάντα διαφορετικές! Η μουσική, η μόδα, ο τρόπος ζωής, οι σχέσεις και οι ίδιοι οι άνθρωποι προσαρμόζονται ανάλογα με το ύφος της κάθε εποχής. Ό,τι αξίζει από το παρελθόν μένει αναλλοίωτο στο χρόνο και ακολουθεί ατόφιο. Ό,τι αξίζει να μη χαθεί τότε θα προσαρμοστεί στην κάθε εποχή και θα συνεχίσει να υπάρχει. Οτιδήποτε δεν έχει κρατηθεί από το παρελθόν δε σημαίνει πως έχει εξαφανιστεί. Απλά έχει «πατήσει» κάτι πάνω του για να το κάνει καλύτερο και ιδανικό για την εποχή μας. Έχει αναπαλαιωθεί. Εξάλλου πόσο βαρετά θα ήταν αν ακούγαμε συνέχεια την ίδια μουσική, ακολουθούμε την ίδια μόδα και ήταν όλα ίδια χωρίς καμία εξέλιξη και διαφοροποίηση από το παρελθόν; Δε θα είχε πραγματικά κανένα ενδιαφέρον η ζωή μας και όλα θα ήταν τόσο μονότονα.
Πρέπει να δεχόμαστε το «σήμερα» και ό,τι δε μας αρέσει να το ανακυκλώνουμε δημιουργώντας κάτι καλύτερο που ίσως μπορέσει να κρατηθεί στο χρόνο αναλλοίωτο. Αυτά που έχουμε σήμερα, αυτό που είμαστε είναι η εξέλιξη του παρελθόντος και λέγεται παρόν. Ζούμε στο παρόν και αυτό πρέπει να τιμάμε και να στηρίζουμε χωρίς να ανατρέχουμε στα παλιά παρά μόνο για να εμπνευστούμε και να το φέρουμε στα μέτρα μας και στο «σήμερα». Το ίδιο ισχύει και για τις ανθρώπινες σχέσεις. Δεν ανατρέχουμε στο παρελθόν παρά μόνο για να πάρουμε κάτι ωραίο και να το ζήσουμε ξανά με βάση το σήμερα. Ζήσε το «τώρα» και προετοίμασέ το για το «μετά». Ας φτιάξουμε το δικό μας παρελθόν που θα συζητάμε σε μερικές δεκαετίες και θα είμαστε περήφανοι που πήραμε μέρος και βάλαμε το λιθαράκι μας! Ζήσε, νιώσε το παρόν και δώσε του αξία.
Συντάκτης: Βανέσσα Ζαφειροπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
