Εύκολο να κρίνουμε τον προδότη, ας μπούμε όμως και λίγο στη θέση του

Είναι γεγονός πως όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας, με κάποιο τρόπο, έχουμε προδώσει έναν άνθρωπο, είτε στη φιλία είτε στον έρωτα. Σίγουρα κι εσύ έχεις βρεθεί στη δύσκολη θέση -ακόμα και αν το έκανες παρά τη θέλησή σου- που αθέτησες τα λεγόμενά σου και έκανες στην άκρη τις πεποιθήσεις σου, γιατί βρέθηκες μπροστά σ’ ένα δίλημμα και εκείνη την ώρα σκέφτηκες και έπραξες εγωιστικά. Εξάλλου η προδοσία είναι παράνομο ζευγαράκι με τον εγωισμό και όταν συναντηθούν μπορούν να σε κάνουν να πράξεις απερίσκεπτα.

Κάποια στιγμή στη ζωή σου θα βρεθείς αντιμέτωπος με μια πρόκληση που ίσως σε κάνει να αθετήσεις δικά σου λόγια και υποσχέσεις. Μπορεί να φτάσεις σε σημείο να χρειαστεί να σκεφτείς και να πράξεις εγωιστικά, ίσως για να υπερασπιστείς και να σώσεις τον εαυτό σου από μια κατάσταση που δε σ’ ευχαριστεί.

Άλλες φορές η προδοσία είναι ανεπαίσθητη ακόμα και για σένα που προδίδεις, αφού δεν αφιερώνεις πολύ χρόνο να αναλύσεις την πράξη σου εκ των προτέρων, με αποτέλεσμα να αντιλαμβάνεσαι εκ των υστέρων τι συνέβη. Σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει η δυνατότητα και η ευκαιρία να διορθώσεις τις πράξεις σου, ξεκαθαρίζοντας την κατάσταση με ειλικρίνεια. Σε άλλες περιπτώσεις όμως η προδοσία μπορεί να είναι τόσο μεγάλη που να μην υπάρχει η επιλογή της αναίρεσης, μπορεί οι συνέπειές της να είναι ανεπανόρθωτες και μη αναστρέψιμες.

Όταν καλείσαι να αποφασίσεις συνειδητά εάν θα προδώσεις κάποιον με τις πράξεις σου, χρειάζεται να έχεις αυτογνωσία. Γι’ αυτό απαιτείται συζήτηση με τον εαυτό σου, ώστε να είσαι προετοιμασμένος για κάθε συνέπεια, αφού πρώτα κατανοήσεις πως η απόφασή σου ενδέχεται να έχει αρνητικές επιπτώσεις και τα αποτελέσματα να είναι διαφορετικά απ’ αυτά που έχεις στο μυαλό σου.

Είναι φορές που θέλεις να βγάλεις τον εαυτό σου από τη γραμμή που πιστά ακολουθεί και να ξεφύγεις για μια στιγμή. Μπορεί να χρειαστεί να προδώσεις ακόμα και τον ίδιο σου τον εαυτό, βγάζοντάς τον από τη ζώνη ασφαλείας, στην οποία έχει μάθει να κινείται. Ίσως το σκεφτείς πολύ πριν το κάνεις, ίσως πάλι και καθόλου. Όταν προδίδεις κάποιον, πρώτα προδίδεις εσένα; Οφείλεις να είσαι προετοιμασμένος για το συναίσθημα αυτό και να μπορείς να το αποδεχτείς, συνειδητοποιώντας πως οτιδήποτε ακολουθήσει θα έχει προκληθεί σε μεγάλο βαθμό από δικές σου επιλογές.

Δεν είναι εύκολη η θέση εκείνου που προδίδει, μη βιαστείτε να τον λιθοβολήσετε. Υπάρχουν στιγμές που η ζωή σε οδηγεί από μόνη της σε αποφάσεις και σε πράξεις που δεν είναι διόλου ευχάριστες και το ξέρεις. Εκείνος που προδίδει ίσως και να πονάει περισσότερο τελικά, γιατί είναι υπεύθυνος τόσο για την επιλογή και τις συνέπειες της πράξης του, όσο και για τα αρνητικά συναισθήματα που έχει προκαλέσει σε άλλους. Φέρει το δικό του βάρος, αλλά παράλληλα και το βάρος της ενοχής, τις πιθανές κατηγορίες με τις οποίες θα έρθει αντιμέτωπος και δεν μπορεί παρά να φορτίζεται ακόμη περισσότερο. Εξάλλου η προδοσία ως έννοια είναι σε ένα βαθμό και υποκειμενική. Τι σε έκανε να πληγώσεις ένα φίλο, έναν έρωτα, ένα αίσθημα;

Το μέγεθος της προδοσίας εξαρτάται από το πόσο μεγάλο είναι το δίλημμα που έχεις να αντιμετωπίσεις. Όταν βρεθείς στη θέση του προδότη είναι εύκολο να κατηγορηθείς για απερισκεψία, ανωριμότητα και να σε στολίσουν μ’ ένα σωρό αρνητικά επίθετα. Πόσο άραγε όμως παιδεύτηκες εσύ μέχρι να αποφασίσεις εάν θα κάνεις αυτό το βήμα; Τι ήταν αυτό που σε οδήγησε στο να προδώσεις τελικά έναν άλλον άνθρωπο; Ήταν άραγε εγωισμός, αντίποινα ή μήπως ανάγκη επιβεβαίωσης; Και το πιο σημαντικό ερώτημα: άξιζε;