«Μωράκι, θα κοιμηθώ απόψε σπίτι»

Έρχεται κάποτε εκείνη η στιγμή που αφήνεις πίσω το παιδικό-εφηβικό-ενήλικο πλέον δωμάτιό σου για να φτιάξεις τη φωλίτσα σου με τον αγαπημένο σου, τον καλό σου, τον μοναδικό σου. Καιρός να ζήσετε στο έπακρο τον έρωτά σας και να μη χρειάζεται να χωριστείτε για κάποιες ώρες ή μερικά βράδια. Θα είστε full time μαζί και με το παραπάνω. Θα έρχεσαι, θα φεύγεις και θα είναι πάντα εκεί για να μη νιώσεις μοναξιά. Άλλωστε αυτό θέλατε και οι δυο. Να μην είστε μόνοι. Σωστά;

Ολόσωστα. Αλλά ωραία δε θα ήταν να γυρνούσες και να ήσουν λίγο χαλαρά χωρίς να χρειάζεται να μιλήσεις σε κανέναν; Να κλείσεις την πόρτα, να πετάξεις τα πράγματά σου δεξιά και αριστερά χωρίς να σκεφτείς  ότι μπορεί να ενοχληθεί κάποιος και να λιώσεις στον καναπέ ή στο κρεβάτι μέχρι το επόμενο πρωί; Έτσι επειδή σήμερα δε γουστάρεις πολλά-πολλά και θέλεις την ησυχία σου.

Κάπως έτσι δεν είναι και στα πάτρια εδάφη, στο αγαπημένο σου δωμάτιο, δηλαδή, που αποφάσισες να εγκαταλείψεις γιατί ήταν η ώρα; Πάντα όμως έρχεται η στιγμή που θα αναζητήσεις τη μυρωδιά και την ασφάλεια που νιώθεις στο δικό σου χώρο, τον οποίο έχεις διαμορφώσει απόλυτα, εξ ολοκλήρου και ακριβώς όπως θέλεις εσύ! Εκεί που θα πετάξεις τα ρούχα σου κάτω ή μέσα στην ανακατεμένη ντουλάπα που οι πόρτες της έχουν όλη σου την εφηβεία χαραγμένη ή ζωγραφισμένη. Εκεί που θα πέσεις στο κρεβάτι σου σαν να κάνεις μακροβούτι και είτε έχει μείνει ξέστρωτο από τη νύχτα είτε η καλή νεράιδα (ξέρεις ποια) το έχει στρώσει για εσένα και σε περιμένει όπως εκείνο ενός πεντάστερου ξενοδοχείου. Εκεί που θα ακούσεις τη μουσική που θέλεις, εάν θέλεις και όπως θέλεις και θα λιώσεις πάνω απ’ το κινητό σου κάνοντας άσκοπο scroll down στα social media. Εκεί που θα σου χτυπήσουν την πόρτα και θα σε ρωτήσουν εάν χρειάζεσαι κάτι και μπορείς δίχως καν να την ανοίξεις να φωνάξεις «όχι θέλω μόνο ησυχία». Και μάντεψε! Θα την έχεις χωρίς γκρίνιες, ερωτήσεις και ανησυχίες.

Είναι κάποιες μέρες που δε σε χωράει το σπίτι σου. Και θέλεις να βρεθείς στο σπίτι σου. Πώς γίνεται αυτό; Θα σου πω. Κάπως έτσι: τα βλέμματά σας συναντήθηκαν. Γνωριστήκατε καλά και ακόμα καλύτερα. Ερωτευτήκατε σφοδρά, αγαπηθήκατε τρελά και είστε στη φάση εκείνη που δεν μπορείτε δευτερόλεπτο να μην είστε μαζί. Γυρνάς σπίτι σου, στο αγαπημένο σου δωμάτιο που πλέον δε σε χωράει. Δε σου προσφέρει τίποτα, γιατί δεν είναι κι εκείνος εκεί. Γιατί τώρα ονειρεύεστε το δικό σας χώρο, που θα διαλέξετε μαζί για να φωλιάσετε, για να στεγάσετε τον έρωτά σας, ώστε να ζείτε την κάθε στιγμή, να δημιουργήσετε νέες εμπειρίες και να κάνετε τα πάντα μαζί.

Όλα ωραία, καλά και φυσιολογικά! Έλα όμως που μέσα σε όλο αυτό εξακολουθείς να χρειάζεσαι το δικό σου χώρο. Στην αρχή δε θα το καταλάβεις, ακόμα και να στο πει ένας «παλιός». Δεν πρόκειται να τον πιστέψεις, αλλά θα απορήσεις κιόλας με αυτό το σκεπτικό. Είναι δυνατόν να χρειάζεσαι τον προσωπικό σου χώρο όταν έχεις βρει την ιδανική σχέση και επιτέλους μένετε μαζί; Ω ναι, ναι, και ξανά ναι!

Εάν δεν μπορείς να δημιουργήσεις λίγο χώρο στη φωλίτσα σας, ο οποίος να είναι απόλυτα δικός σου τότε θα επιδιώξεις μια -έστω και λίγων ωρών- επιστροφή στα πάτρια εδάφη. Στο δωματιάκι σου. Και αν αυτό δεν είναι εφικτό γιατί έχει μετατραπεί σε γυμναστήριο ή αποθήκη τότε τι κάνεις; Τότε πρέπει να εξασφαλίσεις μια γωνίτσα ή ακόμα καλύτερα εάν υπάρχει η δυνατότητα ένα έξτρα μικρό δωματιάκι με το γραφείο σου, τις φωτογραφίες από την πενθήμερη και τα καλοκαίρια με τις κραιπάλες της τότε παρέας, για να θυμάσαι και πόσο άγριο νιάτο ήσουν στην τελική. Ένα χώρο που να αισθάνεσαι πραγματικά δικό σου και που  να ξέρεις πως έχεις το απόλυτο δικαίωμα να κοιτάς τον τοίχο χωρίς να απολογηθείς σε κανέναν για αυτό!

Θα ήταν ιδανικό και θα έκανε μια σχέση ακόμα πιο ιδανική να μπορείς να κάνεις ένα off από το σπίτι του έρωτα και της αγάπης, από τη σχέση σου και να μεταφερθείς εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν όλα σου τα όνειρα, οι αγωνίες σου, οι εσωτερικές σου αναζητήσεις και η εξέλιξη σε αυτό που είσαι σήμερα. Γιατί σίγουρα είναι φοβερή η στιγμή που φεύγεις απ’ το σπίτι και πας να μείνεις με το ταίρι, αλλά παιδιά στη σχέση είναι δυο. Εσύ και εκείνος. Και εσύ και εκείνος χρειάζεστε το χώρο σας πριν σκάσετε και χαθείτε. Επιλέξατε ο ένας τον άλλον γι’αυτό που είχε δημιουργήσει ο καθένας μόνος του πριν βρεθείτε. Αυτό να θυμάστε. Αυτό να θυμάσαι. Εσένα δηλαδή.