Διαφορετικοί φίλοι για διαφορετικές πτυχές κι ανάγκες μας

Λες να δεις μια ταινία για να περάσει όμορφα το βράδυ σου. Μπορεί να μην ξέρεις ποια θα δεις, ξέρεις όμως με ποιον φίλο θα τη δεις. Είναι εκείνος που αν τον ρωτήσεις να σου βρει ταινία θα σκανάρει πανεύκολα επιτόπου στο μυαλό του ένα πλήθος τίτλων αναλόγως με την πλοκή και το συναισθηματικό ύφος που του έχεις προσδιορίσει να σου προτείνει.

Κάποια άλλη στιγμή λες να βγεις έξω να περάσεις καλά. Έχεις όρεξη για ξενύχτι, χορό και διασκέδαση μέχρι το πρωί. Ο σινεφίλ φίλος σου, όμως, βλέπει ήδη το τρίτο όνειρο πριν το ρολόι ακουμπήσει καν τις έντεκα. Δε χρειάζεται να έχει υπνοβατικές ικανότητες για να σε συνοδέψει βραδιάτικα στην έξοδό σου, γιατί απλά στο μυαλό σου έχεις ήδη φέρει έναν άλλο φίλο διατεθειμένο για νυχτερινή κραιπάλη. Είναι ο φίλος εκείνος που με το που ακούσει για βραδινό τζέρτζελο ξεσηκώνεται με τη μία. Θα βγείτε παρέα να γλεντήσετε, να χορέψετε, να το ξενυχτήσετε με αμοιβαία διάθεση, από κλαμπ σε πίστες κι από πάρτι σε καντίνα με βρόμικο στις 7 το χάραμα.

Φαίνεται πως δυο διαφορετικές ανάγκες καλύπτονται από δυο διαφορετικούς φίλους. Κι όσες περισσότερες ανάγκες έχουμε, χρειαζόμαστε τ’ αντίστοιχα κατάλληλα πρόσωπα να τις μοιραστούμε μαζί τους. Πρόσωπα που ταυτίζονται με τις δικές μας επιθυμίες. Με τον έναν φίλο θα κάνουμε αναδρομές στις παλιές παιδικές στιγμές μας, ενώ με άλλον θα συζητήσουμε για την καθημερινότητα και τη δουλειά.

Κάποιος θα βρεθεί το ίδιο ευχάριστα να εντυπωσιαστεί μαζί μας με τα χρώματα που παίρνει ο ουρανός στη δύση, ενώ αντίθετα την ίδια ώρα κάποιος άλλος φίλος μας θα χασμουριόταν, βρίσκοντας βαρετή αυτή τη ρομαντική πλευρά μας. Με κάποιον θα γελάσουμε έντονα, θα αποκαλύψουμε τα ερωτικά μας ή θα αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει τελικά με τη ζωή κι αν είναι άραγε λευκά, μαύρα ή πολύχρωμα τα χρώματά της.

Πάνω σ’ αυτές τις υπαρξιακές αναζητήσεις, λοιπόν, κάποιος μας απαντάει πως η ζωή είναι απλώς γκρι. Δεν τον ενδιαφέρει να κάνει ψυχολογικές αναλύσεις σχετικά με την ύπαρξη. Φαίνεται πιο ρεαλιστής κι απόλυτος στον τετραγωνισμένο κόσμο που βλέπει μπροστά του. Κι εκεί καταλαβαίνουμε πως η ίδια συζήτηση, που ενώ με κάποιον πιο ψαγμένο ιδεολογικά έχει ενδιαφέρον και νόημα, παίρνει άλλη ροπή καθώς κουβεντιάζουμε μ’ ένα χαρακτήρα που έχει μια πιο απλοϊκή προσέγγιση του κόσμου.

Παρ’ όλα αυτά ο ίδιος μαγειρεύει υπέροχα, είναι γευσιγνώστης και πηγαίνουμε παρέα στα καλύτερα στέκια για φαγοπότι. Δε χρειάζεται, λοιπόν, να συμφωνούμε μαζί του σ’ όλα, ούτε να μοιραζόμαστε τις φιλοσοφικές μας απορίες απ’ τη στιγμή που δεν υπάρχει ανταπόκριση για κουβέντα. Μπορούμε, όμως, να κρατήσουμε επαφές σ’ όσα ταιριάζουμε και να κάνουμε παρέα μόνο ως εκεί που τα βρίσκουμε ιδεολογικά.

Είναι λες κι είμαστε σκορπισμένοι σε διάφορα δίκτυα ανθρώπων, όπου ο καθένας αγκαλιάζει την αντίστοιχη πτυχή του χαρακτήρα μας που του ταιριάζει απόλυτα. Παρ’ όλα αυτά αποδεχόμαστε και τα υπόλοιπα κομμάτια της προσωπικότητας των φίλων μας, όμως καλύτερα να μην πιεστούμε με το ζόρι να ταιριάξουμε σ’ όλα. Δεχόμαστε ό,τι μπορεί ο καθένας να μας προσφέρει μέσα απ’ την καρδιά του και διατηρούμε σχέσεις μέχρι εκεί που υπάρχει πλήρης ταύτιση.

Κι αν φαίνεται παράξενο να έχουμε τόσους πολλούς φίλους –έναν για κάθε χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς μας– τουλάχιστον είναι όμορφο να γνωρίζουμε ανθρώπους, να πιάνουμε συζητήσεις μαζί τους, γιατί ακούγοντας μια άλλη άποψη, έχουμε περισσότερες πιθανότητες να εξελιχθούμε και να ανοίξουμε τη σκέψη μας σε κάτι καινούριο. Απ’ τη δική του οπτική ο καθένας βλέπει κάτι διαφορετικό πάντα κι όλοι μαζί εν τέλει έχουμε μια πλήρη εικόνα του κόσμου.

Σίγουρα, υπάρχουν φίλοι που ταιριάζουμε και σε περισσότερα από ένα στοιχεία, όμως και πάλι σ’ όλα είναι λίγο δύσκολο να καταφέρνουμε να είμαστε ίδιοι. Δε λέμε, λοιπόν, με όλους τα ίδια. Με κάθε φίλο μοιραζόμαστε διαφορετικές στιγμές απ’ τη ζωή μας. Το κάθε κομμάτι του εαυτού μας μπορεί να ταιριάξει με το αντίστοιχο κομμάτι του άλλου. Δεν έχει και νόημα, εξάλλου, να είμαστε εντελώς όμοιοι, γιατί όσες περισσότερες αντιθέσεις έχουμε ως χαρακτήρες με τους φίλους μας, τόση πιο ενδιαφέρουσα πρόκληση δεχόμαστε στο να παίρνουμε ερεθίσματα, να βλέπουμε τα πράγματα αλλιώς κι όχι απόλυτα μονόπλευρα.

Είμαστε πολυδιάστατες προσωπικότητες, οπότε χρειαζόμαστε ποικίλους ανθρώπους δίπλα μας για να μοιραστούμε την κάθε πτυχή μας. Δεν μπορεί να υπάρχει ένας μόνο που να τα ξέρει όλα και να μας καλύπτει στα πάντα. Έκαστος στο είδος του. Ο κάθε διαφορετικός φίλος μας ανταποκρίνεται σ’ ένα ιδιαίτερο κομμάτι μας που τον αφορά. Δε χρειάζεται, λοιπόν, απαραίτητα να μοιάζουμε σ’ όλα, φτάνει απλώς μ’ αυτά που μας δένουν να κάνουμε καλή παρέα και να φτιάχνουμε όμορφες στιγμές μαζί.

Αυτό είναι το ενδιαφέρον στις ανθρώπινες σχέσεις, ότι μπορούν να λειτουργήσουν ως συμπληρωματικό βοήθημα με σκοπό την εξέλιξή μας,  ν’ ανακαλύψουμε νέα στοιχεία για την εσωτερικότητά μας κι έτσι καθώς κοινωνικοποιούμαστε, να γινόμαστε πιο ολοκληρωμένοι.