Έρχεται ο καιρός κι η σχέση τελειώνει. Η μοίρα τα φέρνει έτσι, εμείς τα φέρνουμε, πάντως το νέο φλερτ του πρώην συντρόφου μας το φέρνει σίγουρα μια δύναμη βαλτή να αναμετρηθεί με την ψυχραιμία μας. Μπορεί και να φανταζόμασταν πως κάποια στιγμή θα προχωρήσει στη ζωή του, αλλά θα μπορούσε και να μην έφτανε ποτέ στο οπτικό μας πεδίο αυτή η εξέλιξη.
Μακάρι να ερχόντουσαν τα πράγματα έτσι ώστε μην το μαθαίναμε ούτε εμείς ούτε κι οι φίλοι μας. Αλλά μιας που τελικά συμβαίνει και κανείς δε γλυτώνει απ’ αυτό, πάντα βλέπουμε τη νέα σχέση των πρώην μας κι εννοείται πως θα την δείξουμε και στην παρέα μας, για να μοιραστούμε κιόλας το θεαματικό αυτό γεγονός.
Με τους φίλους δίπλα μας, λοιπόν, σε αυτή τη στιγμή, μπορεί να μην είμαστε μόνοι σαν το λεμόνι, όμως σίγουρα θα ξινίσουν εκείνοι για να μας υποστηρίξουν. Ως γνήσιοι συμπαραστάτες μας, θα έχουν άποψη επί του θεάματος, βγάζοντας μια ολίγον πικρόχολη εκτίμηση σχετικά με την εμφάνιση του νέου αμόρε. Προφανώς εμάς μας συμφέρει και βρίσκουμε έως και χαριτωμένη τη γνώμη τους γιατί μας είναι αναγκαία. Είναι σχεδόν σαν ένδειξη συμμαχίας σε βάρος του καινούριου υποτιθέμενου ανταγωνιστή μας.
Στην ουσία βέβαια δεν έχουμε κι ιδιαίτερη γνώμη για την όψη του νέου φλερτ. Δεν είναι ότι μας νοιάζει ακριβώς πώς είναι στην εμφάνιση, μας νοιάζει που απλώς «είναι», που απλώς υπάρχει μαζί με το δικό μας πρώην σύντροφο. Δείχνουμε μια αδιαφορία λόγω εγωισμού φυσικά, που προκαλεί κι ένα ειρωνικό γελάκι κι ένα απλό ενδιαφέρον, τάχα, περιέργειας, που μας γαργαλάει την αναισθησία. Γιατί μόνο αναίσθητοι δεν μπορούμε να μείνουμε στην εικόνα της νέας σχέσης του πρώην μας.
Απλά θα θέλαμε λίγο χρόνο να διαχειριστούμε τι συμβαίνει. Προφανώς στην αρχή θα κάνουμε σαν κάτι να μην καταλάβαμε καλά και θα μας πάρει ώρες, μέρες, ίσως κι αιώνες να συνειδητοποιήσουμε το γεγονός, αλλά οι καλοί φίλοι βρίσκονται πάντα εκεί να μας τραβήξουν απ’ τη λήθη, να μας πάρουν τη σκέψη απ’ την ανασφάλεια και το χέρι απ’ τη μόλις δέκατη πέμπτη ανεξέλεγκτη πλέον κουταλιά πραλίνας, που μόλις καταναλώσαμε για χατίρι των νέων αγαπημένων.
Θα έκαναν, όμως, άραγε κι εκείνοι πως δεν είδαν καλά το νέο αμόρε; Ή μήπως το βλέπουν και πάρα πολύ καλά μάλιστα; Σε σημείο να σκανάρουν ολόκληρη την εικόνα του, να περάσουν από κόσκινο το καθετί πάνω του, ώστε να συγκεντρώσουν μπόλικα ψεγάδια για να έχουν να μας τα υπενθυμίζουν όταν χρειαστεί να μας αναπτερώσουν το ηθικό.
Όσο άγαρμπα κι αν τελείωσε η σχέση, ακόμα κι αν ήταν επιλογή μας ο χωρισμός, ακόμα κι αν δε θα γυρίζαμε με τίποτα ξανά, η όψη του επόμενου προκαλεί πάντα αναπόφευκτες αναλαμπές στο μυαλό μας. Δεν έχει να κάνει αν μετράει περισσότερο ή λιγότερο από εμάς, παρορμητικά όμως θα υπάρξει σύγκριση. Είναι καθαρά θέμα εγωισμού.
Ωστόσο, οι φίλοι μας θα είναι πάντα σε κέφι, έτοιμοι να γλεντήσουν και να στολίσουν αλόγιστα τη νέα αυτή σχέση. Δώστου οι εντυπωσιακοί χαρακτηρισμοί, δώστου οι περιφρονήσεις, γιατί όσο εμείς προσποιούμαστε ψυχραιμία και το παίζουμε υπεράνω, τρομάρα μας, οι φίλοι ξέρουν πώς πραγματικά αισθανόμαστε και δεν καταλαβαίνουν από τέτοια ντελικάτα πράγματα.
Φυσικά, στο τέλος καταλήγουν πάντα με σιγουριά πως το νέο φλερτ δε μετράει μία. Είναι τόσο κάθετοι και πεπεισμένοι ότι ο επόμενος από μας δεν είναι ωραίος, ούτε καν συμπαθητικός. Συνήθως, μάλιστα, θεωρούν πως όσα περισσότερα αρνητικά του καταλογίσουν, τόσο καλύτερα θα νιώσουμε. Μεταξύ μας βέβαια γνωρίζουμε ότι δεν μπορούν να είναι αντικειμενικοί κι ότι μας τα παραφουσκώνουν αρκετά.
Βέβαια, δε θα πείσουμε κανέναν αν τολμήσουμε να δεχτούμε πως το νέο φλερτ είναι σχετικά εμφανίσιμο. Οι φίλοι θα είναι κατηγορηματικοί. Δεν πρόκειται να μας επιτρέψουν ποτέ να πιστέψουμε πως είναι κάποιος άλλος ανώτερός μας. Θα γίνουν όσο υπερβολικοί χρειαστεί, φτάνει να μας κάνουν να νιώσουμε πως είμαστε αναντικατάστατοι. Γιατί απλά έτσι είναι φίλοι μας. Ας παραδεχτούμε τουλάχιστον ότι καταφέρνουν να μας κολακέψουν τον εγωισμό κι ότι σίγουρα διασκεδάζουμε με τα σχόλιά τους και γελάμε με τις υπερβολές τους.
Παρ’ όλα αυτά ας βάλουμε και κάποιο μέτρο σε όλη αυτή την κριτική. Ας διακωμωδήσουμε την κατάσταση, ας κάνουμε χιούμορ κι ας κλείσει εκεί το θέμα. Δε χρειάζεται να μας αφορά περισσότερο. Δεν αξίζει καν τον κόπο, γιατί με τους φίλους μας έχουμε σίγουρα πολύ καλύτερα πράγματα να κάνουμε απ’ το να ασχολούμαστε με τις νέες επιλογές των πρώην.
Κι αφού τα είπαμε και τα καταλήξαμε, ο σωστός φίλος θα τσουγκρίσει το ποτήρι μαζί μας κι ας πάει στο καλό κι ο πρώην και το νέο του αμόρε κι εμείς ας πάμε για άλλα, ακόμα καλύτερα, με τους φίλους μας πάντα παρέα σε όλα.
Συντάκτης: Μάιρα Τσιρίγκα
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
