Μα δεν είναι παράξενο; Να διαβάζεις τόσα βιβλία αυτογνωσίας για να πάρεις δύναμη, να συμβουλεύεσαι τόσα χρόνια τους ειδικούς, κάθε φίλο ή γνωστό μήπως σου δώσουν κίνητρο, που τελικά τη δύναμη και το κίνητρο για ζωή να στα δίνει μέσα σε μία στιγμή ο έρωτας.
Ό,τι δεν έκανες, ό,τι δεν τόλμησες, ό,τι ξέχασες ή επίτηδες αγνόησες, τώρα έχεις αφορμή να τ΄ανακτήσεις πάλι. Αναπροσδιορίζεις την κατεύθυνσή σου υπολογίζοντας και κάποιον άλλον πλέον δίπλα σου. Περπατάς στα συνηθισμένα μέρη μα τα βήματά σου έχουν προορισμό ιδιαίτερο. Οι σκέψεις σου πειθαρχούν μόνο σε νέα όνειρα κι όρια στο τέλος του δρόμου δε βρίσκεις. Όσο προχωράς, τόσο επεκτείνεσαι. Όταν σταματάς, τόσο ριζώνεις. Ο έρωτας φτιάχτηκε για να χορτάσουν οι αισθήσεις θέλγητρο, καθώς το μυαλό υποκύπτει στο ανεξέλεγκτο.
Να πας κι όπου σε βγάλει. Να πας όπου θες, φτάνει πηγαίνοντας εκεί πέρα να νιώθεις έντονα τη θέλησή σου. Να βουλιάζεις στο συναίσθημα κι αυτή η βουτιά να μουλιάζει και να μαλακώνει τις εκτεθειμένες πληγές σου. Μη δεχτείς σκόντο στις επιθυμίες σου, μη σε ξεγελάσει πάλι το μυαλό πιστεύοντας πως στο τέλος θα κατρακυλίσεις από ένα συναίσθημα παραρμητικό και προκαθορισμένο στο να τελειώσει άδοξα. Ζήσε τον έρωτα και ξέχασε πως κάποτε ξανάζησες για αυτόν και δεν τον χόρτασες όσο ήθελες. Κάποτε. Τώρα ζεις μια άλλη ευκαιρία κι οι νέες ευκαιρίες δε σηκώνουν συνειρμούς. Εσύ, όμως, σηκώνεσαι ευθείς αμέσως απ΄το κρεβάτι, γιατί ξημέρωσε μια νέα μέρα και τα λεπτά της κάθε ώρας περνάνε και κοντράρουν στα ίσα την ανυπομονησία σου.
Ανυπομονείς να δοκιμάσεις νέα ρούχα στον καθρέπτη, να μαγειρέψεις, ενώ συνήθως δεν πλησίαζες πάνω απ΄το μάτι της κουζίνας γιατί δεν ήθελες να φέρεις σε βρασμό την ησυχία σου. Μα τώρα θα κοχλάσεις, θα σιγοψηθείς, θα σιγοτραγουδήσεις και θα βροντοφωνάξεις τον υπέρμετρο ενθουσιασμό σου. Να υπερβάλλεις, δεν πειράζει. Ο έρωτας μέσα απ΄την υπερβολή του αναπνέει κι όποιος δε θέλησε τέτοια ανάσα, έμεινε μόνος να ξεφυσάει τον καημό του.
Άσε το πάθος που νιώθεις για έναν άλλον άνθρωπο να σε κινητοποιήσει και να σου δείξει με πόσο πάθος χρειάζεται να ζεις τη ζωή. Δέξου τον αυθορμητισμό και το απρόσμενο κάλεσμά του στις 2:35 το ξημέρωμα, όταν θα σου χτυπήσει το κουδούνι, μιας που το καληνύχτα δεν προφέρεται σωστά από απόσταση. Κι ενώ δεν είχες όρεξη να σηκωθείς να βγεις έξω, τώρα θα βγεις μια ώρα νωρίτερα απ΄το σπίτι με την προσμονή να τον βλέπεις όσο πιο συχνά τολμάς. Να αποδεχτείς τον εαυτό σου μέσα απ΄τα μάτια εκείνου που ξεχώρησες. Γιατί έτσι όπως κοιτάζεστε και λιώνετε τα δυο σας, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο διδάσκεσαι να βλέπεις τη ζωή. Να της απευθύνεσαι κατάματα και να αντιμετωπίζεις κάθε φόβο κι αμέλεια με θάρρος και ανάγκη για εξέλιξη.
Έρωτας σου έδωσε ζωή κι εσύ με έρωτα να ντύνεις τη ζωή σου. Ό,τι αλλαγή σε τρόμαζε, δεν μπορεί να επενδύσει πάνω σου πια. Ο έρωτας τ’ αλλάζει όλα. Τρυπώνει στα αταίριαστα κομμάτια σου, αφιερώνει χρόνο στα παραμελημένα απωθημένα σου, σε σκεπάζει το βράδυ μην κρυώνεις -μα αλίμονο κι αν μπορείς να κοιμηθείς κοντά του. Θα ξαγρυπνήσεις, θα ξεχάσεις χρόνο και καιρό, ενώ θα απολαμβάνεις τη συντροφιά ενός μοιραίου πόθου.
Η ζωή έχει νόημα, γεύση, μυρωδιά και κορμί που μόνο εσύ γνωρίζεις πού θα βρεις και τι θα κάνεις μαζί του. Λειτουργείς μέσα στις αντιθέσεις κι ούτε που σε ενδιαφέρει. Αρνείσαι να δώσεις αναφορά τριγύρω, ονειρεύεσαι δυνατά χωρίς ν’ ακούς τις συμβουλές κανενός για το πώς θα το ζήσεις, γιατί να εκτεθείς τόσο, πόσο θα το αντέξεις κι ως πότε νομίζεις θα σου κρατήσει. Κάτι τέτοια ακούς, μα ευτυχώς που δεν τ΄ακούει η καρδιά σου. Ευτυχώς που δόθηκε κάπου κι ησύχασες απ΄το θίξιμό της. Κι αν έχεις τους υπόλοιπους τώρα να συζητάνε για σένα και τον έρωτά σου, περισσότερο υπόκρουση στο κίνητρό σου κάνουν. Εκεί θα φανεί η ένταση της θέλησής σου· όσο αμελείς τους αντιπερισπασμούς και αναλαμβάνεις μόνος τη δική σου ευθύνη.
Να θες ν’ αλλάξεις. Να θες να τ’ αλλάξεις όλα! Όχι απλώς για χατήρι του έρωτα, αλλά γιατί δεν ταιριάζει πια καμία παλιοσυνήθειά σου με την ένταση που κοιτάζουν τα μάτια σου πλέον τη ζωή. Από εδώ και πέρα τα μηνύματα απ΄το παρελθόν δε θα ανοίξουν, γιατί την ίδια στιγμή που σε γυρεύουν τα προηγούμενα λημέρια, είναι πιθανότερο εσύ να κλείνεις δυο βαλίτσες με δυο ρούχα, μιας που στη δράση κολλάει η όρεξη και ο έρωτας εκπέμπει δύναμη κινητήρια.
Τα μάτια σου εστιάζουν στο ένα και μοναδικό πρόσωπο και θολώνουν περιφερειακά για όλα τα υπόλοιπα. Στην πλάτη σου ακουμπά ένα χέρι, σε συνοδεύει κι αγνοείς πού βρισκόσουν ως τώρα κι ως πού θα έχεις φτάσει μέχρι αύριο. Να κοιτάς αλλού και να σου πιάνει αυθόρμητα το χέρι. Να σε σφίγγει πάνω του και να νομίζεις πως θα ενσωματωθείς μαζί του. Να εφαρμόζεις τόσο άψογα στις πτυχές του που δε θα χωράει τίποτα ανάμεσά σας να σας διακόψει. Να πρέπει να φύγεις και να καθυστερείς για ένα ακόμα φιλί. Να σ’ αγκαλιάζει και να δένουν τα κορμιά σας σαν να μην έχουν τρόπο να ξελυθούν κι αν πάλι μάθαιναν έναν τρόπο να ξεκολλήσουν, να μην ήθελαν να αποχωριστούν, να μην είχαν άλλου καλύτερα να πάνε. Να μη θέλουν να ταξιδέψουν χώρια παρά μόνο μαζί. Μαζί.
Ο έρωτας μεγαλοπιάνεται απ΄το μαζί κι η ζωή μεγαλοδείχνει για χατήρι του. Στολίζεται, εκτίθεται, δραστηριοποιείται κι ομορφαίνει γιατί απλώς έγινε ζωή ερωτευμένη.
Συντάκτης: Μάιρα Τσιρίγκα
