Λένε πως είναι Άνοιξη. Τα παράθυρα ανοίγουν από νωρίς το πρωί και κλείνουν αργά το βράδυ. Στα μπαλκόνια έχει σούσουρο, η παραλία συγκεντρώνει τους ανυπόμονους θαλασσινούς χαρακτήρες, κι η πρόταση για παγωτό στο χέρι και βόλτα στο πλακόστρωτο ενθουσιάζει κορμί και σκέψη. Τα καλοκαιρινά με τα χειμωνιάτικα ανταλλάζουν χώρους στις ντουλάπες.
Μα, όσες αλλαγές κι αν γίνουν, κάποια πράγματα μένουν εφεδρικά σε κάθε εποχή. Την ομπρέλα δεν την αποθηκεύεις μαζί με τα χειμωνιάτικα. Της κρατάς μια θέση στην ντουλάπα γιατί ποτέ δεν ξέρεις πόσο ακόμα θα τη χρειαστείς. Δεν μπορεί να μας κάνουν εντύπωση οι ανοιξιάτικες μπόρες. Κάθε αλλαγή πατάει πάντα πάνω στην προηγούμενη κατάσταση για να ευδοκιμήσει. Όταν αλλάζει η εποχή, κι ειδικά όταν ο χειμώνας γίνεται καλοκαίρι, το μεσοδιάστημα είναι περίοδος προσαρμογής και πρέπει να ‘χουμε τις απότομες αλλαγές στα υπόψιν.
Είναι όμορφες οι αλλαγές. Έχουν μια ομορφιά σπάνια και μη επιτηδευμένη. Μπορεί να αποφασίζεις να αλλάξεις, μπορεί να θέλεις να αλλάξεις, αλλά η αλλαγή θα έρθει μόνο όταν βρει πρόσχαρο έδαφος. Ποτέ νωρίτερα, ποτέ αργότερα. Πάντα την κατάλληλη στιγμή, έτοιμη να καλλωπίσει τα παλιά σου λημέρια και να ανατρέψει τις απόλυτες πεποιθήσεις σου.
Συννεφιάζει, μπουμπουνίζει, ρίχνει δύο αστραπές και βρέχει. Ξαφνικά. Λες θα περπατήσεις να σε δει ήλιος και σε πιάνει η βροχή απ΄το πουθενά. Ανοίγεις ομπρέλα και νιώθεις μια προστασία. Μα της άνοιξης η βροχή έχει άλλη χάρη. Δίνει το έναυσμα να ξεκινήσει μια απρόβλεπτη περιπέτεια ανάμεσα σε ‘σένα και τον συνοδό σου. Η βροχή πάντα θέλει συνοδό. Είναι κολακευτικό να νιώθεις πως κάποιος σου κρατάει την ομπρέλα και διατηρεί στεγνή την αλλαξιά σου.
Μια μπόρα είναι καλή αφορμή να γνωριστείτε καλύτερα. Να ανοίξετε μία ομπρέλα να σας χωρέσει από κάτω και τους δυο. Ο ένας να κρατάει το χερούλι κι άλλος να αγκαλιάζει το μπράτσο που τον συνοδεύει. Να βρέχετε τις παλάμες σας στη βροχή. Να ξεπλύνετε κάθε προηγούμενο χάδι, κάθε κράτημα που περάσατε κατά λάθος για οδηγό. Μα δείτε· αυτά τα λάθος περπατήματα σας έφεραν τώρα εδώ να περπατάτε μαζί. Να βρέχεστε κι οι δυο, να μη στεγνώνετε, μέχρι να μουλιάσετε στο βροχερό ανοιξιάτικο νερό και να σιγουρευτείτε πως αφήσατε να φύγει κάθε στοιχειωμένη ανάμνηση.
Να αφήσετε την μπόρα να κάνει τη δουλειά της. Να σας ξεπλύνει τα προηγούμενα και να σας δώσει την ελπίδα για τα επόμενα. Και βροχή να μην υπήρχε, οι ερωτευμένοι βρίσκουν τρόπους να ξεβγάλουν από πάνω τους τα κατάλοιπα του παρελθόντος. Περπατούν χέρι-χέρι κι όσο ιδρώνουν τα χέρια τους ξεπλένουν τα προηγούμενα αγγίγματα που έκαναν σε άλλους. Ποιος δεν έψαξε σε λάθος κρυψώνες γιατί νόμισε πως θα έβρισκε εκεί τον θησαυρό; Θησαυρός με μορφή ανθρώπου, με ψυχή που κατανοεί την ψυχή μας με μιας, και έχει πάντα όρεξη να μας κάνει παρέα σε κάθε ώρα της μέρας και της νύχτας μας.
Η ανοιξιάτικη μπόρα είναι το σημάδι που γυρεύουμε. Στα απρόσμενα κι αυθόρμητα κρύβεται η ουσία. Κι εσείς σε μία ομπρέλα από κάτω σκοπεύετε να αφήσετε την αλλαγή της εποχής να σας αλλάξει ενδόμυχα. Αφού αλλάζει ο καιρός, αλλάζει κι η διάθεση. Αφού μπορεί η φύση να προσαρμόζεται στις αλλαγές, μπορούμε όλοι. Μπορούμε να αφήσουμε τις εναλλαγές να μας διδάξουν, να μας εμπνεύσουν, να μας εξυψώσουν. Ανάγκη έχουμε τη συντροφιά, μα η παρέα υπό τη συνοδεία της βροχής αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ό,τι κι αν πείτε ακούγεται πιο εύηχο, ό,τι κι αν κάνετε μοιάζει πιο κινηματογραφικό.
Η μπόρα θέλει δυο χέρια ενωμένα, θέλει δυο κούπες καφέ ακουμπισμένες σε στρογγυλό τραπέζι μπαλκονιού. Θέλει συζητήσεις κατάματες, με αυτιά που ακούν ορθάνοιχτα και χαμόγελα που συμπληρώνουν τις βαθυστόχαστες λέξεις. Θέλει όνειρα, προσδοκίες, αγκαλιές σφίχτες και υποσχέσεις περιποιημένες. Να ακούτε τη βροχή και να συντονίζεστε στην απλότητά της. Να δέχεστε την αλλαγή της εποχής και να ανανεώνεστε κι δυο παρέα. Η μπόρα θέλει συντροφιά και φιλιά δακρύβρεχτα. Να μη σας νοιάξει πόσο μούσκεψαν τα ρούχα σας φτάνει που περπατήσατε μαζί στο βροχερό εκείνο πάρκο. Έτσι ξαφνικά. Όσο αυθόρμητα ήρθε η βροχή, τόσο αυθόρμητα χορέψατε κι εσείς.
Λένε πως είναι άνοιξη. Κι εσείς να λέτε πως τα ξεχάσατε όλα για να τα φτιάξετε μαζί απ΄την αρχή όπως ακριβώς θέλετε οι δυο σας. Κι αν κάποιες μπόρες σας βουρκώσουν παραπάνω, ας έχετε στο νου σας πως είναι περαστικές και πάντα μετά τη βροχή να ψάχνετε το ουράνιο τόξο.
Συντάκτης: Μάιρα Τσιρίγκα
