Έχουμε την τάση να δοξάζουμε την αγάπη και να θεοποιούμε τον έρωτα. Γιορτάζουμε επετείους, γάμους, αρραβώνες και τα συναφή. Πλησιάζει η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, σκαρφιζόμαστε εκπλήξεις και σκεφτόμαστε τι δώρο θα κάνουμε στο ταίρι μας, ώστε να κυλήσει ευχάριστα η συγκεκριμένη ημέρα.
Είναι ωραία όλα αυτά, κανείς δεν ισχυρίζεται το αντίθετο. Είναι όμορφο ν’ αγαπάς και να σ’ αγαπούν. Να το λέτε, να το δείχνετε, όσο πιο συχνά μπορείτε, κι όχι μόνο στις ερωτικές σχέσεις.
Διαβάζοντας τη φράση «σ’ αγαπώ» σε ένα σημείωμα, ποια είναι τα πρώτα πρόσωπα που σου έρχονται στο μυαλό; Αν είσαι single σκέφτεσαι τους γονείς σου, τα αδέρφια σου κι ίσως κάποιον από το κοντινό συγγενολόι. Αν είσαι σε μια σχέση λογικά το έτερον σου ήμισυ, που το ‘χεις σε εκτίμηση κι έπειτα τους παραπάνω. Σιγά μην σκεφτόταν κανείς τους φίλους του.
Έτσι πάει. Με τους φίλους μας είναι αλλιώτικα τα πράγματα. Δεν έχουμε ούτε την ανάγκη να γιορτάσουμε κάτι μεταξύ μας, ούτε να μιλάμε για την αγάπη που τρέφουμε γι’ αυτούς. Τα έχουμε όλα δεδομένα. Θεωρούμε, πως ο σωστός φίλος θα μας αγαπάει ό, τι κι αν κάνουμε.
Μας δέχεται όπως κι αν είμαστε, δε χρειάζεται να του λέμε, πως νιώθουμε γι’ εκείνον. Έχουμε την οικειότητα να συζητάμε μαζί του τα πάντα και να αναλύουμε σχεδόν καθημερινά ο,οτιδήποτε μας απασχολεί. Σωστά;
Έχεις σκεφτεί ποτέ, ότι δεν αρκεί να ξέρουμε ότι αγαπιόμαστε, αλλά πρέπει και να το λέμε; Αν κάνεις ένα flash back στα χρόνια που πέρασαν, θα διαπιστώσεις, πως πολλές φορές χάριν στους φίλους σου ή μαζί μ’ εκείνους κατάφερες, ξεπέρασες, ονειρεύτηκες, διασκέδασες, ταξίδεψες, πίστεψες, προχώρησες.
Ας το θέσουμε αλλιώς. Ποιοι γιορτάζουν μαζί σου τις χαρές, την κάθε σου επιτυχία και διοργανώνουν πάρτι έκπληξη για τα γενέθλιά σου; Ποιοι είναι δίπλα σου, όταν είσαι στα μαύρα σου τα χάλια και προσπαθούν να σου φτιάξουν τη διάθεση; Ποιοι σου συμπαραστέκονται, όταν κλαις κι οδύρεσαι έπειτα από μια ερωτική απογοήτευση, κι όχι μόνο; Ποιοι ακούνε τα παράπονα, τα προβλήματα, τις ανησυχίες σου κι άλλα πολλά σε καθημερινή βάση; Οι φίλοι σου και φαντάζομαι, πως κι εσύ κάνεις τα ίδια γι’ αυτούς.
Υπάρχει ξεκάθαρα «πάρε-δώσε» στις πραγματικές φιλίες. Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι μας είναι αρκετά δύσκολο να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας για τους φίλους. Το να πεις ή να ακούσεις ένα «σ’ αγαπώ» σου φαίνεται παράξενο. Δυστυχώς, αυτή η φράση λέγεται μόνο σε ειδικές περιπτώσεις, σε μεγάλες απώλειες, χαρές ή αποχαιρετισμούς.
Εάν έλεγες ένα «σ’ αγαπώ» στο ξεκάρφωτο, μια χαλαρή βραδιά εκεί που πίνετε το κρασάκι σας, θα σε παρεξηγούσε ή εσύ θα ένιωθες άβολα; Πάντως, σε καμία περίπτωση δε θα είχε αρνητικά αποτελέσματα, κάθε άλλο. Τελικά το αμελούμε ή όντως το έχουμε δεδομένο; Δε θα ήταν καλύτερο να το λέμε πού και πού; Αυτό δε σημαίνει, ότι ψάχνουμε επιβεβαίωση στα μάτια των φίλων μας ή έχουμε ανασφάλειες.
Μωρέ, μήπως η γαϊδουριά μας δεν έχει όρια ή με τα emoticons και τα «αυτοκόλλητα» των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης συνηθίσαμε να λέμε αυτά που νιώθουμε; Πληκτρολογούμε «<» και «3» για να σχηματιστεί μία καρδούλα, την πετάμε από ‘δω κι από ‘κει και καθαρίζουμε. Αν συνεχίσουμε έτσι, μπορεί και να ξεχάσουμε ν’ αγαπάμε.
Επιμέλεια κειμένου Αγγελικής Κατσουλίδη: Νάννου Αναστασία.
Συντάκτης: Αγγελική Κατσουλίδη
