Ποιός από εσάς δεν έχει παίξει μαξιλαροπόλεμο με τα αδέρφια του, τα ξαδέρφια του, τους φίλους του όταν ήταν μικρός; Εγώ πάντως όχι. Θα σας εξηγήσω αμέσως τον λόγο.
Κάνοντας ένα flash back στα παιδικά μου χρόνια, ως παιδί των 90’s κι εγώ, περίμενα πώς και πώς τα πρωινά του Σαββάτου για να δω «παιδικά» στο star ή το Disneyland στο mega. Έλα όμως που ήμουν από τότε υπναρού και με ξυπνούσε πάντα ο μικρός μου αδερφός. Τώρα θα μου πείτε και που είναι το κακό;
Φανταστείτε ένα εφτάχρονο πιτσιρίκι με ένα σεντόνι δεμένο πάνω του σαν μπέρτα να το παίζει υπερήρωας, να φωνάζει : «πόλεμοοος» και να τρέχει με φόρα προς τα πάνω μου κρατώντας δύο μαξιλάρια σαν όπλα. Η συνέχεια; Με χτυπούσε με τα μαξιλάρια στα γρήγορα ίσα ίσα να το παίξει δυνατός και έφευγε τρέχοντας γιατί ήξερε πως αν σηκωνόμουν θα τον νικούσα. Βλέπεις τον περνούσα και 3 χρόνια, άλλο να είσαι 10 και άλλο 7. Βέβαια τώρα που μεγαλώσαμε λέμε πως με περνάει αυτός. (Ναι, έχω το σύνδρομο Ζωζώ Σαμπουντζάκη, το παραδέχομαι). Αυτό το σκηνικό γινόταν συχνά, δε φτάνει που έπαιζε μόνος του μαξιλαροπόλεμο μιας και με έπιανε στον ύπνο το καθαρματάκι, όταν σηκωνόμουν εγώ από το κρεβάτι είχαν αρχίσει ήδη τα παιδικά στην tv, κάναμε ανακωχή και έπειτα ξεχνούσαμε τη συνέχεια της μάχης.
Αυτό το «παιδικό τραύμα» βγήκε στην επιφάνεια τυχαία την Άνοιξη του 2011 όταν κάπου διάβασα ότι ήταν η διεθνής ημέρα μαξιλαροπόλεμου. Πέρα από την πλάκα στην αρχή δεν το πίστεψα και άρχισα να το ψάχνω στο διαδίκτυο, βρήκα σχετικά άρθρα και βίντεο από τη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, το Παρίσι. Αντιγραφή και επικόλληση το λινκ από το βιντεάκι που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση και κατευθείαν στο μέιλ του φοιτητή πλέον μπρο με λεζάντα: «Θυμάσαι όταν ήμασταν μικρά; Χα! Ήρθε η ώρα να πάρω το αίμα μου πίσω!»
Η απάντηση του ήταν: «Κλείσε εισιτήρια για Νέα Υόρκη και φύγαμε.» Μου ήθελε και Αμερική ο κύριος.
Γαμώτο, γιατί να μην υπάρχει κάτι αντίστοιχο και εδώ σε εμάς; Σκέφτηκα.
Τα χρόνια πέρασαν.
Τώρα είμαι αρθρογράφος του Pillowfights.gr που την Κυριακή 5 Απριλίου, στις 2 το μεσημέρι, διοργανώνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα ένα μεγάλο event σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη για την ημέρα pillowfighting.
Τυχαίο το όνομα του site που με φιλοξενεί; Τυχαία η εκδήλωση που θα λάβω μέρος; (μωρέ λες να τελικά να γίνονται όλα για κάποιο λόγο;)
Όταν ξεκίνησα να γράφω στο site είχα ξεχάσει ότι χρωστάω έναν μαξιλαροπόλεμο. Με το που έβαλα φωτογραφία εξωφύλλου στο λογαριασμό μου στο facebook την εκδήλωση για το #pillowfightday, ντιν ντιν τα καμπανάκια μέσα μου. Ήρθε η στιγμή να τρίψω τα χέρια μου όπως κάνουν οι κακοί των κόμικς όταν ετοιμάζουν ένα σατανικό σχέδιο.
Επιτέλους challenge στον αντίπαλο.
Ο αντίπαλος δέχτηκε.
Έτσι γεμάτη χαρά θα πάρω από το χέρι τον μικρό μου αδερφό, τι και αν μεγάλωσε και αυτός και εγώ, θα πάμε να παίξουμε.
Το μεσημέρι της Κυριακής θέλω να συναντήσουμε τους φίλους μας στην πλατεία Αριστοτέλους για να ξεπουπουλιαστούμε. Παιχνίδι εκτός σπιτιού με τα μαξιλάρια μας μέχρι τελικής πτώσης.
Φυσικά και δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος που θέλω να πάω στον μαξιλαροπόλεμο.
Θέλω να νιώσω λίγο την ανεμελιά και την αθωότητα που είχαμε παιδιά.
Θέλω να τρέχω και να χοροπηδάω στο κέντρο της πόλης χωρίς να με παρεξηγεί κανείς, να γελάσω δυνατά και να παίξω με ανθρώπους όλων των ηλικιών. Να γεμίσω θετική ενέργεια.
Θέλω να φορέσω ρούχα με κόμικ ήρωες όπως φορούσα μικρή.
Θέλω μαζί με τους συναδέλφους μου τους Pillowfighters να περάσουμε θετικά μηνύματα σε όλο τον κόσμο κατά της βίας, να γίνουμε όλοι μια μεγάλη παρέα.
Να τονίσω πως η εκδήλωση γίνεται σαφώς με καθαρά ψυχαγωγικό και ειρηνικό χαρακτήρα, τάσσεται κατά της βίας εναντίον των γυναικών.
Ελάτε να γεμίσουμε όλοι μαζί την πλατεία Κλαυθμώνος της πρωτεύουσας και την πλατεία Αριστοτέλους της συμπρωτεύουσας.
Πάρε το μαξιλάρι σου και έλα να ξεπουπουλιαστείς και εσύ μαζί μας!
Συντάκτης: Αγγελική Κατσουλίδη
