Τα τελευταία έτη έγιναν της μόδας τα «ελληνάδικα». Όχι μόνο οι μπουζουκλερί αλλά και τα μπαράκια που συχνάζεις. Έτσι λοιπόν, μια με δυο φορές την εβδομάδα κάνουν ελληνικά event, μα 80’s-90’s θα ‘ναι, μα λαϊκοπόπ του σήμερα, λίγο Μάλαμα και Χαρούλα για αρχή κι έπειτα το γυρίζουν σε Μητροπάνο για να καταλήξουν με χαρά σε Καρρά. Αν δε με νιώθεις ή είσαι εξωγήινος ή αρνείσαι να παραδεχθείς ότι σου έχει τύχει να πίνεις το ποτό σου στο άλλοτε funky/jazz/rock/house/dub στέκι ακούγοντας σκυλοσουξεδάκια και να γουστάρεις. Δεν είναι κακό, μην ντρέπεσαι, αργά ή γρήγορα όλα μαθαίνονται.
Ακόμη κι ινκόγκνιτο να ήσουν, να μη σε έβαλαν στο check in οι φίλοι σου σίγουρα σε έχει πιάσει ο φωτογραφικός φακός του εκάστοτε μαγαζιού. Δεν μπορείς να κρυφτείς σου λέω, περιτριγυρίζει ύπουλα και πατάει το κλικ σε ανύποπτο χρόνο. Μη νομίζεις πως θα το καταλάβαινες από τα φλας, έχουν περάσει σε άλλο επίπεδο οι «νυχτερινοί φωτορεπόρτερ», ας ήταν και πίσσα σκοτάδι, οι λήψεις έχουν γίνει και περιλαμβάνουν και ‘σένα να τραγουδάς και να κουνιέσαι στο ρυθμό των ελληνικών ασμάτων. Αν γελάς και το παίρνεις ψύχραιμα κατά βάθος είσαι δικό μας παιδί. Αν πάλι σκέφτεσαι «Τι λέει αυτή; Μα γι’ αυτό βγαίνω όταν θέλω να διασκεδάσω, να ακούσω ελληνικά και να τα σπάσω παρέα με το αμόρε μου, με τους φίλους μου, πού είναι το κακό;». Εσένα σε παραδέχομαι και μαζί σου.
Ναι, ρε. Πάμε και σε τέτοιου είδους μαγαζιά και γουστάρουμε! Υπάρχει πρόβλημα; Παντού πάμε, δεν είμαστε κομπλεξικοί.
Έλα που μου ξινίζεις τη μουτσούνα εσύ ψευτοκουλτουριάρικο ον. Επειδή μου ποστάρεις κάθε τρεις και λίγο χιλιοειπωμένα στιχάκια μεγάλων ποιητών και συγγραφέων, ψαγμένα κομμάτια που θεωρείς πως «δεν είναι για όλους» θαρρείς πως είσαι στοχαστής;
Το να ξεφυλλίζεις τον Καζαντζάκη από την Κυριακάτικη εφημερίδα πίνοντας το εσπρέσο σου σε δήθεν εναλλακτικά καφέ με βιολογικά χαρμάνια και ποικιλίες, δε σε ανυψώνει στο ανώτερο επίπεδο που φαντάζεσαι ή θα ήθελες να ήσουν. Ούτε αν γεύεσαι το κρασί σου αλά Ζαμπούνης, κάνοντας το ποτήρι σου σαράντα στροφές για να απελευθερωθούν τα αρώματά του δε σε ανυψώνει σε άλλο level, το ζάλισες, πιες το ή άστο ήσυχο.
Ελλάδα μένεις, μάτια μου, όχι στο Μονακό. Το ύφος χιλίων καρδιναλίων δεν αρμόζει στα μέρη μας. Θα θελα να ήμουν από μια μεριά να έβλεπα πως έπινες το κρασί στο αυγουστιάτικο πανηγύρι, παρέα με τα κλαρίνα και τα βιολιά· στο χωριό των παππούδων σου λέω, ξέχασες;
Μην τρελαίνεστε καλά μου παιδιά. Όλα έχουν τη χάρη τους. Θα μου πεις γούστα είναι αυτά. Δεν αντιλέγω αλλά μη μου κριτικάρεις το τι θα ποστάρω στο λογαριασμό μου, πού θα βγω κι αν θα ανεβάσω φωτογραφία να χορεύω πετώντας χαρτοπετσέτες. Αυτό δε μειώνει τις γνώσεις μου, τα μουσικά μου ακούσματα, το αν είμαι ενδιαφέρουσα προσωπικότητα ή αν κάνω καλά τη δουλειά μου. Υπάρχουν άπειρες επιλογές και τρόποι διασκέδασης. Δηλαδή αν έβλεπες το γιατρό σου να διασκεδάζει σε ένα «ελληνάδικο» ή στα «κλαρίνα» αυτομάτως θα έπεφτε στα μάτια σου;
Γιορτές έρχονται, κάψτε τις ταμπέλες της διαφορετικότητας και τσαλακωθείτε λίγο, δε θα θιχτεί ο Προυστ.
Επιμέλεια Κειμένου Αγγελικής Κατσουλίδη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Αγγελική Κατσουλίδη
